ខេត្តក្វាងណាម

ពីវិគីភីឌា
Quảng Nam province
Tỉnh Quảng Nam
Province
[[File:
|250px|none|alt=|Hội An wreck  • Mỹ Sơn Tower  • Chiên Đàn Tower  • Khương Mỹ Tower  • Cù Lao Chàm Marine Park  • Phú Ninh Lake  • Tam Kỳ River  • Bằng An Tower]]Hội An wreck  • Mỹ Sơn Tower  • Chiên Đàn Tower  • Khương Mỹ Tower  • Cù Lao Chàm Marine Park  • Phú Ninh Lake  • Tam Kỳ River  • Bằng An Tower
Location of Quảng Nam within Vietnam
Location of Quảng Nam within Vietnam
[[File:Map|250px|none|alt=|Location of Quảng Nam province]]
Countryវៀតណាម Vietnam
RegionSouth Central Coast
Founded as Thăng Hoa1306
Split from Quảng Nam – Đà Nẵng province1997
CapitalTam Kỳ
Divisions2 provincial cities, 1 town, 15 counties
រដ្ឋាភិបាល
 • ប្រភេទsingle-party system
 • Chairman of the People's CommitteeNguyễn Ngọc Quang
ផ្ទៃក្រឡា[១]
 • សរុប១០៤៣៨.៤ គម2 (៤០៣០.៣ ម៉ាយ ការ)
ប្រជាជន (2021)[១]
 • សរុប១,៩៤៥,៨១២
 • សន្ទភាព០.០០០១៩/km2 (០.០០០៤៨/sq mi)
Demographics
 • EthnicitiesVietnamese, Hoa, Cơ Tu, Xơ Đăng, Giẻ Triêng, Co
Area codes235
ក្រមអ.ម.អ. ៣១៦៦VN-27
គេហទំព័រquangnam.gov.vn
ផែនទីរដ្ឋបាលខេត្តក្វាងណាម

ខេត្តក្វាងណាម គឺជាខេត្តមួយនៅតំបន់កណ្តាល នៃប្រទេសវៀតណាម ។ វាមានព្រំប្រទល់ជាប់នឹងខេត្តធឿធៀនហ្វេភាគខាងជើង ប្រទេសឡាវនៅភាគខាងលិច ខេត្តកនទុមនៅភាគនិរតី ខេត្តក្វាងង៉ាយភាគអាគ្នេយ៍ សមុទ្រចិនខាងត្បូង នៅខាងកើត និងទីក្រុងដាណាងនៅភាគឦសាន។ ខេត្ត​នេះ​ត្រូវ​បាន​គេ​ស្គាល់​ថា​ជា​គោលដៅ​ទេសចរណ៍​នៅ​តំបន់​វប្បធម៌​ហ័យអាន រួម​ជាមួយ​នឹង​មជ្ឈមណ្ឌល​នាំ​ចេញ​និង​ផលិតកម្ម​នៅ​ភាគ​កណ្តាល​ប្រទេស​វៀតណាម។

ប្រវត្តិសាស្ត្រ[កែប្រែ]

ទីជម្រករបស់មនុស្សក្នុងខេត្តនេះបានបន្តអស់រយៈពេល២.២០០ឆ្នាំមកហើយ ដោយចាប់ផ្តើមពី វប្បធម៌សាហ្វ៊ីញ[២]

ខេត្តក្វាងណាម ធ្លាប់ជាទីក្រុងនយោបាយនិងនៅជិតមជ្ឈមណ្ឌលភូមិសាស្ត្រនៃចម្ប៉ា ហើយខេត្តនេះត្រូវបានផ្តល់អំណោយនៅឆ្នាំ១៣០៧ ជាថ្នូរនឹងការរៀបអភិសេកជាមួយព្រះនាងវៀតណាម។ [២] សម្រាប់ពេលខ្លះទាំងទីក្រុង-រដ្ឋដែលមានឥទ្ធិពលបំផុត និងកំពង់ផែចាមដែលមមាញឹកបំផុត (នៅហ័យអាន ) មានទីតាំងនៅកន្លែងដែលឥឡូវនេះគឺក្វាងណាម។ ការជួញដូរទំនិញប្រណីតពីតំបន់ខ្ពង់រាបកណ្តាល គឺជាមូលដ្ឋាននៃទ្រព្យសម្បត្តិនិងអំណាចនេះ។ [៣] ជា​លទ្ធផល​នៃ​សង្គ្រាម​ជាមួយ​វៀតណាម មជ្ឈមណ្ឌល​នៃ​អំណាច​នយោបាយ​របស់​ចាម​បាន​ងាក​ទៅ​ទិស​ខាង​ត្បូង​ទៅ​ក្រុងវិជ័យ ។ ពាណិជ្ជកម្មលើវត្ថុប្រណិតបានបន្តអស់មួយរយៈក្រោមចៅហ្វាយនាយង្វៀន ប៉ុន្តែបានធ្លាក់ចុះបន្តិចម្តងៗ ជាពិសេសនៅក្រោមរាជវង្សង្វៀននិងបន្តនៅក្នុងអាណានិគមវៀតណាម នៅពេលដែលការផ្តោតអារម្មណ៍សេដ្ឋកិច្ចងាកទៅរកកសិកម្មនៃដីសណ្តទន្លេធំ។ [៣]

ដោយសារទីតាំងនេះមានផ្លូវឆ្លងកាត់ភ្នំជាច្រើន វាជាមជ្ឈមណ្ឌលប្រវត្តិសាស្ត្រសម្រាប់ជម្លោះរវាងអំណាចគ្រប់គ្រងនិងការតស៊ូរាជវង្ស។ ទីតាំងនេះគឺជាកន្លែងនៃការប្រយុទ្ធគ្នារវាងរាជវង្សដ៏ខ្លាំងក្លារវាង សង្រ្គាមទ្រិញ-ង្វៀននិងចំណុចដែលរាជវង្សង្វៀនបានរត់គេចខ្លួនបន្ទាប់ពីការបណ្តេញចេញពីបន្ទាយរបស់ពួកគេនៅភាគខាងជើង។ [៤] ទីក្រុងសំខាន់របស់ហ័យអាន ត្រូវបានបំផ្លាញនិងកសាងឡើងវិញក្នុងអំឡុងពេលការបះបោរតៃសឺន

ខេត្តក្វាងណាម ធ្លាប់បម្រើការជាកន្លែងពាណិជ្ជកម្មប្រវត្តិសាស្ត្រ និងជាតំបន់កំពង់ផែដ៏សំខាន់មួយនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍សម្រាប់ការជួញដូរសូត្រ ក្រណាត់ ក្រដាស ប៉សឺឡែន គ្រាប់សណ្តែក ម្រេច ថ្នាំចិន ភ្លុកដំរី ក្រមួនឃ្មុំ ម្តាយរបស់ - គុជខ្យងនិងម្រ័ក្សណ៍ខ្មុក។ [២] ហូឡង់​បាន​នាំទាសករ​វៀតណាម ​ដែល​ពួក​គេ​ចាប់​បាន​ពី​ដែនដី​ម្ចាស់​ង្វៀន​ក្នុង​ខេត្ត​ក្វាងណាម​មក​ដាក់ ​អាណានិគម​នៅ​តៃវ៉ាន់[៥]

ក្នុងនាមជាមជ្ឈមណ្ឌលពាណិជ្ជកម្ម ក្វាងណាមក៏នឹងបម្រើជាទីតាំងដែលឥទ្ធិពលរបស់លោកខាងលិចនឹងចូលទៅក្នុងប្រទេសវៀតណាមផងដែរ។ គួរកត់សម្គាល់អាឡិចសាន់ឌឺនៃរ៉ូដ ដែលបានសរសេរអក្ខរក្រម និងជាកន្លែងដែលសម្ព័ន្ធភាពយោធាជាមួយប្រទេសបារាំង ត្រូវបានចុះហត្ថលេខារវាងស្តេចរាជវង្សង្វៀនដែលរត់ចេញពីការបះបោរតៃសឺន។ តំបន់​នេះ​ក៏​នឹង​ឃើញ​ការ​ចាប់​ផ្តើម​នៃ​អាណានិគម​របស់​បារាំង​ក្នុង​អំឡុង​ពេលយុទ្ធនាការ​កូសាំងស៊ីននិង​ការ ​ឡោមព័ទ្ធ​នៃតួរ៉ាន់

ខេត្ត​នេះ​ត្រូវ​បាន​បំបែក​ជា​ពីរ​នៅ​ឆ្នាំ១៩៦២ ដោយ​ភាគ​ខាង​ត្បូង​ត្រូវ​បាន​គេ​ស្គាល់​ថា​ជាខេត្តក្វាងទិន។ ខេត្ត​នេះ​ក៏​ជា​កន្លែង​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​យ៉ាង​ខ្លាំង​ក្នុង​អំឡុង ​សង្គ្រាម​វៀតណាម រហូត​ដល់​ត្រូវ​បាន​ដណ្តើម​យក​បាន​ក្នុង​យុទ្ធនាការ ហុឺវ-ដាណាង ។ ខេត្តទាំងពីរត្រូវបានបញ្ចូលគ្នាម្តងទៀតបន្ទាប់ពីការបង្រួបបង្រួមនៅឆ្នាំ១៩៧៦ ។ នៅឆ្នាំ១៩៩៧ អតីតរាជធានី ដាណាង ត្រូវបានបំបែកទៅជាអង្គភាពរដ្ឋបាលរបស់ខ្លួន។

ឯកសារយោង[កែប្រែ]

  1. ១,០ ១,១ Statistical Handbook of Vietnam 2014, General Statistics Office Of Vietnam
  2. ២,០ ២,១ ២,២ Planet, Lonely. "History in Hoi An, Vietnam". Lonely Planet (in អង់គ្លេស). Retrieved 2020-11-28. Cite error: Invalid <ref> tag; name ":0" defined multiple times with different content
  3. ៣,០ ៣,១ Hardy, Andrew (2009): "Eaglewood and the Economic History of Champa and Central Vietnam". in Hardy, Andrew et al. (ed): Champa and the Archaeology of Mỹ Sơn (Vietnam). NUS Press, Singapore
  4. Dutton, George (២៧ ខែមីនា ២០២០), Pennock, Caroline Dodds; Antony, Robert; Carroll, Stuart, រៀs., "Rebellion and Violence in Vietnam", The Cambridge World History of Violence: Volume 3: AD 1500–AD 1800, The Cambridge World History of Violence (Cambridge: Cambridge University Press) 3: 429–448, ល.ស.ប.អ. 978-1-107-11911-6, https://www.cambridge.org/core/books/cambridge-world-history-of-violence/rebellion-and-violence-in-vietnam/2C8BDC1B61DBB5C117BA91883B04760B, បានយកមក 2020-11-28 
  5. The Spanish Experience in Taiwan 1626-1642: The Baroque Ending of a Renaissance Endeavour. 2009. p. 125. ល.ស.ប.អ. 978-9622090835. https://books.google.com/books?id=H8BvkxoCVBgC&pg=PA125.