នីហ្សេ

សាធារណរដ្ឋនីហ្សេ

Jamhuriyar Nijar (ភាសាហូសា)
ទង់ជាតិ វរលញ្ឆករ
បាវចនា "Fraternité, Travail, Progrès" (បារាំង) "ភាតរភាព ការងារ វឌ្ឍនភាព"
ភ្លេងជាតិ L'Honneur de la Patrie (បារាំង) ("ក្ដីគោរពជាតិមាតុភូមិ")
ទីតាំងប្រទេសនីហ្សេ (ក្រហម) នៅលើភូគោល
រដ្ឋធានី និង ទីក្រុងធំបំផុត	នីយ៉ាមេ 13°30′49″N 2°06′32″E
ភាសាផ្លូវការ	ហូសា
ភាសាជាតិ	អារ៉ាប់ ប៊ូឌូម៉ា ហ្វូឡា គួម៉ង់ឈី កានូរី ហ្សាម៉ា សុនហ្កៃ តាម៉ាស៊ិក តាសាវ៉ាក់ ធូប៊ូ
ក្រុមជនជាតិ (ឆ្នាំ ២០២១)	៥៣.១% ហូសា ២១.២% ហ្សាម៉ា និងសុនហ្កៃ ១១.០% ធួអារ៉េក ៦.៥% ហ្វូឡា ៥.៩% កានូរី ០.៨% គួម៉ា ០.៤% ធូប៊ូ ០.៤% ឌីហ្វា ០.៩% ជនជាតិផ្សេងៗ
សាសនា (ឆ្នាំ ២០១២)	៩៩.៣% ឥស្លាមសាសនា ០.៣% គ្រិស្តសាសនា ០.២% វិញ្ញាណនិយម ០.១% គ្មានជំនឿសាសនា
រដ្ឋាភិបាល	ឯកត្តរដ្ឋ សាធារណរដ្ឋក្រោមអំណាចយោធា
- ប្រធានាធិបតី	អាប់ឌូរ៉ាម៉ាន ធានី
- អនុប្រធានាធិបតី	សាលីហ្វូ ម៉ូឌី
- នាយករដ្ឋមន្ត្រី	អាលី ឡាមីនស៊េន
នីតិបញ្ញត្តិ	ក្រុមប្រឹក្សាជាតិដើម្បីការពារមាតុភូមិ
ឯករាជ្យភាព  ពីបារាំង
- ប្រកាសជាសាធារណរដ្ឋ	១៨ ធ្នូ ១៩៥៨
- ប្រកាសឯករាជ្យ	៣ សីហា ១៩៦០
- រដ្ឋប្រហារ	២៦ កក្កដា ២០២៣
ក្រឡាផ្ទៃ
- ផ្ទៃសរុប	១,២៦៧,០០០ គ.ម២   (ទី២១)
- ផ្ទៃទឹក (%)	០.០២
ប្រជាជន
- ប៉ាន់ស្មាន (ឆ្នាំ ២០២៤)	២៦,៣៤២,៧៨៤ (ទី៥៦)
- ដង់ស៊ីតេ	​​១២.១ នាក់/គ.ម២
GDP (PPP)	ប៉ាន់ស្មាន (ឆ្នាំ ២០២៣)
- សរុប	៤២.៧៣៩ ពាន់លានដុល្លារ (ទី១៤៤)
- ក្នុងម្នាក់	១,៥៧៩ ដុល្លារ (ទី១៨៨)
GDP (ចារឹក)	ប៉ាន់ស្មាន (ឆ្នាំ ២០២៣)
- សរុប	១៧.០៧៣ ពាន់លានដុល្លារ (ទី១៤៥)
- ក្នុងម្នាក់	៦៣០ ដុល្លារ (ទី១៨៥)
ជីនី (២០២១)	៣២.៩ មធ្យម
HDI (២០២២)	០.៣៩៤ ទាប · ទី១៨៩
រូបិយវត្ថុ	ហ្វ្រង់ CFA អាហ្វ្រិកខាងលិច​ (XOF)
ល្វែងម៉ោង	UTC+១ (WAT)
ទិសបើកបរ	ស្ដាំ
កូដហៅទូរស័ព្ទ	+២២៧
កូដ ISO 3166	NE
ដែនកម្រិតខ្ពស់	.ne

ប្រទេសនីហ្សេ ដោយមានឈ្មោះជាផ្លូវការថា សាធារណរដ្ឋនីហ្សេ (ភាសាហូសា៖ Jamhuriyar Nijar និងភាសាបារាំង៖ République du Niger) គឺជាប្រទេសមួយស្ថិតនៅតំបន់អាហ្វ្រិកខាងលិច។ ប្រទេសនីហ្សេជាឯកត្តរដ្ឋដែលមានព្រំប្រទល់ជាប់នឹងប្រទេសលីប៊ីនៅភាគឦសាន ប្រទេសឆាដនៅភាគខាងកើត ប្រទេសនីហ្សេរីយ៉ានៅភាគខាងត្បូង ប្រទេសបេណាំងនិងបួគីណាហ្វាសូនៅភាគនិរតី ប្រទេសម៉ាលីនៅភាគខាងលិច និងប្រទេសអាល់ហ្សេរីនៅភាគពាយ័ព្យ។ ប្រទេសនេះគ្របដណ្តប់លើផ្ទៃដីជិត ១,២៧០,០០០ គីឡូម៉ែត្រការ៉េ ដែលធ្វើឱ្យវាក្លាយជាប្រទេសដែលគ្មានព្រំដែនជាប់សមុទ្រធំបំផុតទីពីរនៅទ្វីបអាហ្វ្រិកដោយនៅពីក្រោយតែប្រទេសឆាដប៉ុណ្ណោះ។ ទឹកដីនីហ្សេប្រមាណជាង ៨០% គឺស្ថិតនៅក្នុងវាលខ្សាច់សាហារ៉ា។ ប្រទេសនេះមានប្រជាជនភាគច្រើនជាឥស្លាមសាសនិកដោយស្ថិតនៅខ្ទង់ ២៥ លាននាក់ ដោយពួកគេភាគច្រើននិយមរស់នៅប៉ែកខាងត្បូង និងខាងលិចនៃប្រទេស។ ទីក្រុងនីយ៉ាមីគឺជារដ្ឋធានីនៃប្រទេសនីហ្សេដោយមានទីតាំងស្ថិតនៅចុងភាគនិរតីនៃប្រទេសជាប់ទន្លេនីហ្សេ។

នៅកំឡុងពេលដែលសាសនាឥស្លាមបានរាលដាលចូលមកក្នុងតំបន់នៃប្រទេសនីហ្សេបច្ចុប្បន្ន ទឹកដីប្រទេសនីហ្សេនេះគឺត្រូវបានព័ទ្ធជុំវិញដោយរដ្ឋប្រទេសមួយចំនួនដូចជា ចក្រភពកានែម-បរនូ និងចក្រភពម៉ាលីជាដើម មុនពេលត្រូវកាត់ចូលជាផ្នែកមួយនៃស៊ុលតង់ចក្រអៀរ និងចក្រភពសុនហ្កៃ។ ទឹកដីនីហ្សេត្រូវបានបារាំងចូលមកធ្វើអាណានិគមកិច្ចក្នុងអំឡុងសម័យប្រញាយទ្វីបអាហ្រ្វិក ហើយបានក្លាយជាទឹកដីអាណានិគមផ្លូវការនៅក្នុងឆ្នាំ១៩២២។ ចាប់តាំងពីបានទទួលឯករាជ្យពេញលេញកាលពីឆ្នាំ១៩៦០ មក ប្រទេសនីហ្សេមានបទពិសោធន៍ឆ្លងកាត់រដ្ឋប្រហារចំនួនប្រាំ និងរបបគ្រប់គ្រងដោយយោធាចំនួនបួនលើក។ រដ្ឋធម្មនុញ្ញទីប្រាំពីរ និងចុងក្រោយបំផុតនៃប្រទេសនីហ្សេត្រូវបានអនុម័តនៅក្នុងឆ្នាំ២០១០ ដោយបង្កើតជាប្រព័ន្ធសេរីពហុបក្ស និងឯកត្តរដ្ឋអាស្រ័យពាក់កណ្តាលប្រធានាធិបតី។ បន្ទាប់ពីរដ្ឋប្រហារថ្មីៗបំផុតនៅក្នុងឆ្នាំ២០២៣ ប្រទេសនេះត្រូវធ្លាក់ក្រោមរបបគ្រប់គ្រងយោធាជាថ្មីម្តងទៀត។

សង្គមនីហ្សេគឺជាសង្គមចម្រុះជាតិសាសន៍ដែលជាលទ្ធផលនៃឯករាជ្យភាពរបស់ក្រុមជនជាតិ និងតំបន់មួយចំនួនពីអតីតកាល។ ជនជាតិហូសាគឺជាក្រុមជនជាតិដែលមានចំនួនច្រើនជាងគេនៅក្នុងប្រទេស ដោយចំនួននៃជនជាតិនេះមានជាងពាក់កណ្តាលនៃចំនួនប្រជាជនសរុប។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ភាសាហូសាគឺជាភាសាផ្លូវការ និងមានប្រជាជននិយាយច្រើនជាងគេ ខណៈភាសារបស់ក្រុមជនជាតិ ១០​ ផ្សេងទៀតត្រូវបានរដ្ឋទទួលស្គាល់ជាភាសាជាតិ។

យោងតាមរបាយការណ៍សន្ទស្សន៍ភាពក្រីក្រពហុវិមាត្រ (MPI) របស់អង្គការសហប្រជាជាតិនៅក្នុងឆ្នាំ២០២៣ បានបង្ហាញឱ្យឃើញថានីហ្សេជាប្រទេសមួយក្នុងចំណោមប្រទេសក្រីក្របំផុតនៅលើពិភពលោក។ តំបន់បៃតង និងតំបន់មិនមែនវាលលំហនៃប្រទេសនេះត្រូវទទួលរងនូវគ្រោះរាំងស្ងួតទៅតាមរដូវ ខណៈវាលលំហបានកំពុងរីកធំឡើងបន្តិចម្តងៗ។ សេដ្ឋកិច្ចនៃប្រទេសនេះភាគច្រើនពឹងផ្អែកលើវិស័យកសិកម្មចិញ្ចឹមជីវិត ជាមួយនឹងការនាំចេញនូវផលិតផលកសិកម្មមួយចំនួននៅតំបន់ភាគខាងត្បូងដែលមិនសូវស្ងួតស្ងែង ក៏ដូចជាការនាំចេញនូវវត្ថុធាតុដើមកម្រមួយចំនួនដូចជា រ៉ែអ៊ុយរ៉ាញ៉ូមជាដើម។ ប្រទេសនីហ្សេបច្ចុប្បន្នត្រូវប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាច្រើនដែលបានរារាំងដល់ដំណើរអភិវឌ្ឍន៍ប្រទេសជាតិដូចជា ទីតាំងភូមិសាស្ត្រនៅកណ្ដាលវាលលំហគ្មានជាប់ដែនសមុទ្រណាមួយ អត្រាអក្ខរកម្មទាប ចលនាបះបោរជីហាដ និងរួមជាមួយអត្រាបង្កើតកូនខ្ពស់បំផុតមួយនៅលើពិភពលោក ដោយសារតែមិនមានការគ្រប់គ្រងកំណើតនាំឱ្យកំណើនប្រជាជនហក់ស្ទុះឡើងហូសប្រមាណ។

ប្រវត្តិសាស្ត្រ

អត្ថបទដើម: ប្រវត្តិសាស្ត្រនីហ្សេ

រដ្ឋប្រហារឆ្នាំ២០២៣

នាថ្ងៃទី២៦ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២៣ រដ្ឋប្រហារមួយត្រូវបានរៀបចំឡើងដោយផ្នែកនៃកងទ័ព។ ប្រធានាធិបតី ម៉ូហាមេដ បាហ្សូម ត្រូវបានបណ្តេញចេញ ហើយស្ថាប័ននយោបាយត្រូវបានព្យួរ។ ក្រុមប្រឹក្សាជាតិសម្រាប់ការការពារមាតុភូមិបានកាន់អំណាច។ ឧត្តមសេនីយ អាប់ដុលរ៉ាហាម៉េដ ជីអានី អតីតប្រមុខឆ្មាំប្រធានាធិបតីតាំងពីឆ្នាំ២០១១ គឺជាប្រមុខរដ្ឋបច្ចុប្បន្ន។ មេដឹកនាំនៃសហគមន៍សេដ្ឋកិច្ចនៃរដ្ឋអាហ្រ្វិកខាងលិចបានជួបគ្នានៅថ្ងៃទី៣០ ខែកក្កដា នៅទីក្រុងអាប៊ូចា ក្នុងកិច្ចប្រជុំកំពូលពិសេសមួយបានថ្លែងឱសានវាទរយៈពេលមួយសប្តាហ៍ទៅកាន់ពួកភុតស្ឆីស (putschists) ក្នុងប្រទេសនីហ្សេ ដើម្បីស្ដារឡើងវិញនូវសណ្តាប់ធ្នាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញដោយបញ្ជាក់ថាមិនលុបចោល "ការប្រើប្រាស់កម្លាំង" ។ ការផ្អាក "រាល់ប្រតិបត្តិការពាណិជ្ជកម្ម និងហិរញ្ញវត្ថុ" ក៏ត្រូវបានសម្រេចផងដែរ។

ភូមិសាស្ត្រ

អត្ថបទដើម: ភូមិសាស្ត្រនីហ្សេ

លក្ខណៈភូមិសាស្ត្រ

តំបន់ធីលឡាបេរីភាគខាងជើងនៃប្រទេសនីហ្សេ

ផែនទីប្រទេសនីហ្សេ

នីហ្សេ គឺជាប្រទេសគ្មានព្រំប្រទល់ជាប់នឹងសមុទ្រទេដែលស្ថិតនៅអាហ្វ្រិកខាងលិច ដែលមានទីតាំងនៅតាមព្រំដែនរវាងតំបន់សាហារ៉ា និងអនុសាហារ៉ា មានព្រំប្រទល់ជាប់ប្រទេសនីហ្សេរីយ៉ា និងបេនីននៅភាគខាងត្បូង ប្រទេសប៊ូគីណាហ្វាសូ និងម៉ាលីនៅភាគខាងលិច ប្រទេសអាល់ហ្សេរី និងលីប៊ីនៅភាគខាងជើង និងប្រទេសឆាដនៅភាគខាងកើត។ នីហ្សេស្ថិតនៅចន្លោះរយៈទទឹង១១° និង ២៤°N និងបណ្តោយ ០° និង ១៦°E។ តំបន់របស់វាមានទំហំ ១,២៦៧,០០០គីឡូម៉ែត្រការ៉េ (៤៨៩,១៩១ម៉ាយ៍) ដែលក្នុងនោះ ៣០០គីឡូម៉ែត្រការ៉េជាផ្ទៃទឹក។ នេះធ្វើឱ្យប្រទេសនេះតិចជាងពីរដងនៃទំហំរបស់ប្រទេសបារាំង និងជាប្រទេសធំជាងគេទី២១ របស់ពិភពលោក។ នីហ្សេ មានព្រំប្រទល់ជាប់ប្រទេសចំនួនប្រាំពីរ និងមានបរិវេណសរុប ៥៦៩៧គីឡូម៉ែត្រ។ ព្រំដែនវែងជាងគេបំផុតគឺជាមួយ នីហ្សេរីយ៉ា ទៅខាងត្បូង (១,៤៩៧គីឡូម៉ែត្រ) និងត្រូវបានបន្តដោយប្រទេសឆាដទៅខាងកើត នៅចម្ងាយ ១,១៧៥គីឡូម៉ែត្រ ប្រទេសអាល់ហ្សេរីទៅភាគខាងជើង-ពាយ័ព្យ (៩៥៩គីឡូម៉ែត្រ) និងម៉ាលីនៅចម្ងាយ៨២១គីឡូម៉ែត្រ។ ប្រទេសនីហ្សេ មានព្រំប្រទល់ជាប់នៅភាគនិរតីរបស់វាជាមួយប្រទេសប៊ូគីណាហ្វាសូ នៅ៦២៨គីឡូម៉ែត្រ និង បេនីននៅ ២៦៦គីឡូម៉ែត្រ និងទៅភាគខាងជើង-ឦសាន ប្រទេសលីប៊ី នៅ៣៥៤គីឡូម៉ែត្រ។ ផ្ទៃដីរបស់នីហ្សេភាគច្រើនជាវាលទំនាបវាលខ្សាច់ និងវាលខ្សាច់ ជាមួយនឹងផ្ទះល្វែងរហូតដល់វាលស្រែវាលស្មៅនៅភាគខាងត្បូង និងភ្នំនៅភាគខាងជើង។ ចំណុចទាបបំផុតនៅនីហ្សេ គឺ ទន្លេនីហ្សេ ដែលមានកម្ពស់២០០ម៉ែត្រ (៦៥៦ហ្វីត) ។ ចំណុចខ្ពស់បំផុតគឺ ម៉ូតអ៊ីដោដាល-អេន-តេកេស (Mont Idoukal-n-Taghès) នៅលើភ្នំអែ៊ក (Aïr) នៅកម្ពស់២,០២២ ម៉ែត្រ។

រដ្ឋបាល

ផែនទីនៃនាយកដ្ឋាន(ខេត្ត)នៃប្រទេសនីហ្សេ។ តាមផែនការរៀបចំឡើងវិញនៃឆ្នាំ១៩៩៩-២០០៦ នាយកដ្ឋានត្រូវបានដាក់ឈ្មោះឡើងវិញថា "តំបន់" ។ នាយកដ្ឋាន​ឈ្មោះ​ឥឡូវ​នេះ​សំដៅ​ទៅ​លើ​អង្គភាព​រដ្ឋបាល​ថ្នាក់​ក្រោម​ដែល​ពីមុន​ជា "​តំបន់​អារក្ស​" ។

ប្រទេសនីហ្សេត្រូវបានបែងចែកជា៧តំបន់ និងមួយរដ្ឋធានី។ តំបន់ទាំងនេះត្រូវបានបែងចែកទៅជា ៣៦នាយកដ្ឋាន។ បច្ចុប្បន្ននាយកដ្ឋានទាំង ៣៦ត្រូវបានបែងចែកទៅជាឃុំនៃប្រភេទផ្សេងៗគ្នា។ គិតត្រឹមដំណាក់ឆ្នាំ២០០៦ មានឃុំចំនួន២៦៥ រួមទាំងឃុំ/សង្កាត់ (សង្កាត់ក្រុង៖ ជាផ្នែករងនៃទីក្រុងធំៗ) ឃុំជនបទ នៅតំបន់ដែលមានប្រជាជនតិច និងប្រកាសរដ្ឋបាល សម្រាប់តំបន់វាលខ្សាច់ដែលគ្មានមនុស្សរស់នៅ ឬតំបន់យោធា។ឃុំជនបទ អាចមានភូមិ និង ការតាំងទីលំនៅជាផ្លូវការ ចំណែកឃុំ/ក្រុងត្រូវបានបែងចែកជាត្រីមាស។ អនុផ្នែកនីហ្សេត្រូវបានប្តូរឈ្មោះនៅឆ្នាំ២០០២ ក្នុងការអនុវត្តគម្រោងវិមជ្ឈការ ដែលបានចាប់ផ្តើមដំបូងក្នុងឆ្នាំ១៩៩៨។ ពីមុននីហ្សេត្រូវបានបែងចែកទៅជា ៧នាយកដ្ឋាន ៣៦ខណ្ឌ និងឃុំ។ ផ្នែករងទាំងនេះត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយមន្ត្រីដែលត្រូវបានតែងតាំងដោយរដ្ឋាភិបាលជាតិ។ ការិយាល័យទាំងនេះនឹងត្រូវបានជំនួសនៅពេលអនាគតដោយក្រុមប្រឹក្សាជាប់ឆ្នោតតាមបែបប្រជាធិបតេយ្យនៅកម្រិតនីមួយៗ។ នាយកដ្ឋានមុនឆ្នាំ២០០២ (ប្តូរឈ្មោះជាតំបន់) និងស្រុករដ្ឋធានីគឺ:

• នីអាមី ជាស្រុករដ្ឋធានី (Niamey)

• តំបន់អាហ្គាដេស (Agadez Region)

• តំបន់ឌីហ្វា (Diffa Region)

• តំបន់ដូស្សូ (Dosso Region)

• តំបន់ម៉ារ៉ាឌី (Maradi Region)

• តំបន់ធីឡាបេរី (Tillabéri Region)

• តំបន់ហ្ស៊ីនដឺ (Zinder Region)

• តំបន់តាហូអា (Tahoua Region)