វីគីប្រជុំ
| ||
ទីតាំង | ហ្គាន់ស្ស័ ប្រទេសប៉ូឡូញ (២០១០) ប៉ូអេនូស អ៊ារេស អាហ្សង់ទីន (២០០៩) អាឡិចសាន់ឌ្រា អេហ្ស៊ីប (២០០៨) តៃប៊ិ សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន នៅ តៃវ៉ាន់ (២០០៧) ខែមប្រ៊ីច ម៉ាស្សាជូសេត (២០០៦) ហ្រែ្វងហ្វូត អាល្លឺម៉ង់ (២០០៥) | |
ធ្វើដំបូង | ២០០៥ | |
អ្នករៀបចំ | មូលស្ថាបនាវីគីប្រជុំ | |
ស្ថានភាព | គ្មានប្រាក់ចំនេញ | |
វ៉ែបសាយ | http://wikimania.wikimedia.org] |
វីគីប្រជុំ គឺជាសន្និសិទមួយសំរាប់អ្នកប្រើប្រាស់ របស់គំរោងវីគី ដែលបានប្រតិបត្ដិដោយមូលស្ថាបនា វីគីមីឌា ។ នៅក្នុងភាសាអង់គ្លេស យើងហៅវីគីប្រជុំថា វីគីម៉ានា ។
ប្រធាបបទនៃ ការបង្ហាញ និង ពិភាក្សារាប់បញ្ចូល ទាំងគំរោងរបស់មូលស្ថាបនាវីគីប្រជុំ, វីគីផ្សេងទៀត បង្ហាញនូវប្រភពហ្សបហ្វា ហើយនិង សេចក្ដីពេញចិត្ដផងដែរ។
សេចក្ដីសង្ខេប[កែប្រែ]
សន្និសិទ | កាលបរិច្ឆេត | ទីកន្លែង | ទ្វីប | អ្នកដែលចូលរួម | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
វីគីប្រជុំ ២០០៥ | ២០០៥-០៨-០៥, ០៦, ០៧ | ![]() |
អឺរ៉ុប | ៣៨០[១] | |||||
វីគីប្រជុំ ២០០៦ | ២០០៦-០៨-០៤, ០៥, ០៦ | ![]() |
អាមេរិចខាងជើង | ៤០០ | |||||
វីគីប្រជុំ ២០០៧ | ២០០៧-០៨-០៣, ០៤, ០៥ | ![]() |
អាស៊ី | ៤៤០ | |||||
វីគីប្រជុំ ២០០៨ | ២០០៨-០៧-១៧, ១៨, ១៩ | ![]() |
អេហ្រ្វិច | ៦២៥ | |||||
វីគីប្រជុំ ២០០៩ | ២០០៩-០៨-២៦, ២៧, ២៨ | ![]() |
អាមេរិចខាងត្បូង | 559 [២] | |||||
វីគីប្រជុំ ២០១០ Archived 2010-06-18 at the វេយប៊ែខ ម៉ាស៊ីន.កាលមានន្ទ បានទឹកផឹកឆ្អែតឆ្អន់ហើយ អ្នកបំផាយសេះ ទៅភូមិរហាត់ទឹក ដោយបោលកាត់តាមវាលស្រែ ដ៏ធំល្វឹងល្វើយ។ អ្នកបានប្រាប់គេថា អ្នកធ្វើដំណើរទៅបាត់ដំបង ។ ប្រាប់យ៉ាងនេះ ដើម្បីបង្វែងដានទេ។ ដល់ចុងភូមិរហាត់ទឹកនេះ បុរសបំបោលសេះ តម្រង់ទៅផ្ទះមួយតូច ដែលសង់ដាច់ពីគេនៅកៀនព្រៃ។ បុរសម្នាក់ អាយុប្រមាណសែសិបឆ្នាំ កាន់ចន្លុះមួយ ចេញមក។ លុះឃើញស្គាល់ជាក់ថា អ្នកជិះសេះជាមានន្ទ អ្នកកាន់ចន្លុះ ក៏គ្រវីចន្លុះឡើង រីករាយ ហើយស្រែកថា៖
ក្នុងសេចក្ដីរីករាយនេះ ទាំងកាយ ទាំងវាចា របស់អ្នកកាន់ចន្លុះ គេសង្កេតឃើញ នូវការគោរពស្រលាញ់ យ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ជ្រាលជ្រៅ។ មានន្ទសំរូតចុះពីលើខ្នងសេះ ដោយអស់កម្លាំងខ្លាំងពេក។ មាណពស្ទុះទៅឱបសហជីវិនចាស់ របស់អ្នក យ៉ាងខ្លាំង ដោយក្ដីរលឹក។ មិត្ដចាស់នេះ ឈប់ធ្មឹង បាត់សើចសប្បាយវិញ រួចសួរយ៉ាងស្ងួតថា៖ *ឱ ! លោកគ្រូរបួសផង ?
មានន្ទញញឹមឆ្លើយថា៖
មានន្ទញញឹមទៀត ។ បុរសកាន់ចន្លុះផ្លាស់ទឹកមុខ ពីស្រពោន ទៅចងចិញ្ចើម។ សម្លេងមួយ បន្លឺលាន់ឮឡើង តិចៗ ថា៖
មានន្ទប្រឹងធ្វើមុខជូរ តែអ្នក ខំប្រឹងញញឹម ឲ្យសហជីវិនរបស់អ្នក បានធូរទ្រូង។
នាយអគ្គីឆ្លេឆ្លា រហ័សជើង ស្ទុះចូលទៅក្នុងផ្ទះបាយ ដុតភ្លើង ដាំទឹក ឆេះឲ្យទង្គោល រួចមកច្របាច់ដៃជើងឲ្យមានន្ទ ។ នាយអគ្គីនិយាយ ស្ទើរយំ ថា៖
បុរសឈ្មោះអគ្គី កាលឮមានន្ទថ្លែងថាមានប្រពន្ធ ក៏ប្រែជាសប្បាយសើចយ៉ាងស្រស់វិញ។
តែមានន្ទធ្វើទឹកមុខស្មើដដែល។
នាយគីទះដៃដោយត្រេកអរ។
មានន្ទសញ្ជឹងគិត ខាំធ្មេញ ជ្រួញភ្នែក សម្លឹងមើលទៅលើ។
នាគីប្រែទឹកមុខ ស្រឡាំងកាំង បើកភ្នែកធំ។
មានន្ទ ដោយទឹកមុខស្ងួតដដែល និយាយដោយសម្លេងមូលដដែល ថា៖
នាយគីងាកក្បាលសម្លឹងគិត រួចសួរថា៖
មានន្ទនៅស្ងៀម យកដៃម្ខាងកាន់ស្មានាយគី ។ អាកប្បកិរិយានេះ ធ្វើឲ្យនាយគី រឹតតែឆ្ងល់ទៅទៀត ។ ភ្នែក ដែលនាយគីមើល ចំមុខមានន្ទ ភ្នែកទាំងពីរនេះបញ្ចេញនូវរស្មីអង្វរមួយ ដែលធ្វើឲ្យបុរសកើតមានចិត្ដអាណិត ស្រងាកក្នុងចិត្ដ ។ មានន្ទ បន្ថែមទៀតថា៖
នាយគីដាក់ភ្នែកចុះ តែគំនិតរិះគិតរកចំនុចខ្សោយរបស់មានន្ទ ដែលនិយាយទៅអាច ឲ្យមានន្ទប្រាប់ខ្លួន ដ្បិតអ្នកមានប្រយោជន៍ នឹងដឹងរឿងរបស់មិត្ដ ដ៏ពិសេសថ្លៃថ្លានេះណាស់។ នាយគីស្រលាញ់មានន្ទនេះ គឺស្រលាញ់ពេក ទាល់តែចង់ដឹង នូវអស់រឿងរបស់មានន្ទ ទោះរឿងនោះជារឿងកំទេចកំទី ក៏ដោយ ឲ្យតែមានន្ទព្រមនិយាយរឿងឲ្យស្ដាប់។ ខាងក្រៅខ្យល់បក់រវិចៗ នាយគីនិយាយស្ងួត ហើយដោយ តិចៗថា៖
ពាក្យនេះមានសំនួនខ្លាំងមែន ដ្បិតមានន្ទ បែរមកកាន់ដៃនាយគីជាថ្មីម្ដងទៀត រួចប្រាប់ថា៖
មានន្ទចាប់បាតដៃនាយគី ច្របាច់យ៉ាងខ្លាំង ជាសញ្ញាយល់ព្រមប្ដូរជីវិតជាមួយគ្នា។ បុរសបន្ដសេចក្ដីទៅទៀត ដូចតទៅ៖
អគ្គីក្រោកឈរលើកដៃសច្ចា ។ មានន្ទញញឹម។
នាយអគ្គីស្ទុះភ្លេតចូលចង្រ្កាន កាន់យកកំសៀវមួយចេញមក អ្នកលាងចានដែកមួយយ៉ាងស្អាត រួចចាក់ទឹកពុះនោះ ក្នុងចានដែក។ អ្នកយកគមកធ្វើសំលី រួចលុបលាងមុខរបួស យ៉ាងថ្នមៗ រុំរបួសនោះយ៉ាងស្រួល។ បុរសធ្វើផងនិយាយផងថា៖
លោកគ្រូ និង ខ្ញុំបានគិតត្រូវ។ មិនអីទេ យើងតាំងខ្លួនយើងជាអ្នកតស៊ូបានពេញទី ពីព្រោះយើងមិនដែលធ្វើអ្វីអាក្រក់នឹងអ្នកណា យើងមិនដែលប្លន់អ្នកណា យើងមិនដែលសេពសុរា លេងបៀ លួចកូនគេ។ យើងជាអ្នកបួស ស្រេចទៅហើយ ។ ចុះមិត្ដយើងឯទៀតទៅ តាមយើងទេ?
មានន្ទសើច ចាប់ដៃនាយអគ្គីជាប់ នៅស្ងៀមមួយស្របក់ រួចនិយាយថា៖
នាយអគ្គីមុខស្មើ។
នាយអគ្គីឡើងស្រងូតស្រងាត់ ឆ្លើយថា៖
បរិយាកាសនៃកិច្ចសន្ទនា ក៏ប្រែរីករាយវិញ។ សម្លេង៖
ខ្ញុំឆ្លើយតបថា៖
នារីយំសោក ស្ទើរបោកខ្លួននៅលើដី ដោយខ្ញុំ ពុំព្រមរួចខ្លួនសោះនោះ។ សូមលោកគ្រូគិតមើល តើឲ្យខ្ញុំទៅណារួច បើខ្ញុំទុកស្រីកម្សត់នេះ ជាកំនប់មាសទៅហើយ។ ដល់ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បបួលនាងទៅជាមួយខ្ញុំ ។ ឱ ! រាត្រីកម្សត់។ លោកគ្រូ ! ខ្ញុំសូមសម្រក់ទឹកភ្នែក មួយតំណក់ចុះ នៅលើសេចក្ដីស្នេហា ដ៏ស្មោះត្រង់នេះ។ បាទ! នាងព្រមរត់ទៅជាមួយខ្ញុំ ពីព្រោះថ្ងៃជិតរះ ជីវិតខ្ញុំជិតស្លាប់ហើយ។ យើងចេញដំណើរទៅ។ មិនយូរប៉ុន្មាន កងទ័ពខ្មាំង ដេញតាមជាប់ពីក្រោយ។ ឱលោកគ្រូអើយ ! នាងនោះរត់មិនរួច ព្រោះគ្នាពុំធ្លាប់រត់ ដូចពេលនោះសោះ ។ ខ្មាំងក៏កាន់តែជិតមក ជិតមក។ ខ្ញុំដកព្រួញបាញ់វិញ ដោយប្ដេជ្ញាថា ឲ្យស្លាប់ជាមួយគ្នាចុះ។ តស៊ូបានប្រមាណ មួយសន្ទុះធំ ខ្មាំងព័ទ្ធជុំវិញខ្លួនអស់។ បាទ ! ពេលនោះព្រួញអាសិរពិសមួយ យ៉ាងកំណាច ស្ទុះមកត្រូវនាងចំកណ្ដាលខ្នង ប្អូនជាគូជីវិតដួលដេកលើធរណី ។ ខ្ញុំឱបនាង។ នាងយំ ដោយខ្សឹកខ្សួល ប្រាប់ថា៖
ខ្ញុំខ្សឹបប្រាប់វិញថា៖
នារីញញឹមទឹកភ្នែកហូរសស្រាក់ ដាច់ខ្យល់ស្លាប់ភ្លាម មួយរំពេច។ បាទ ឱ ! ស្លាប់ទៅៗ។ នាយគី គ្រវីក្បាល។ មានន្ទអង្អែលខ្នងសួរថា៖
សូរជើងសេះមួយ លាន់ឮឡើង ។ នាយគី ផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់។ មានន្ទក្រោកអង្គុយប្រុងស្មារតី។ នាយគីស្ទុះភ្លែត ទៅខាងក្រៅ។ ក្នុងងងឹត ពាជីមកដល់ នាយគីដកដាវខ្វាច់។ ចុងដាវ នៅលើដើមទ្រូងអ្នកជិះសេះ ជាស្រេច។
នាយកោប លោតពីលើខ្នងសេះ មកឱបអគ្គី យ៉ាងស្និទ្ធស្នាល។
ពេលនោះ សម្លេងមានន្ទលាន់ឮឡើង ពីលើគ្រែក្នុងបន្ទប់៖
នាយគីរុញស្មានាយកោប ឲ្យចូលមក។ នាយកោបធ្វើគារវកិច្ចដោយគោរព៖
នាយកោបញាក់មុខឆ្លើយថា៖
មានន្ទក្រោកអង្គុយ ហាក់ដូចគ្មានឈឺអ្វី។
មានន្ទសួរទៀតថា៖
នាយកោបងក់ក្បាល។
នាយគឺឆ្លើយថា៖
និលពេជ្រ នាំទ័ពបំផាយសេះ យ៉ាងលឿន ទាំងកណ្ដាលយប់។ នៅតាមផ្លូវ និលពេជ្របានសាកសួរដល់ពល ដែលមកជាមួយ តើអ្នកណាស្គាល់ផ្ទះនាយគី នៅរហាត់ទឹក ។ មានទាហានម្នាក់ឈ្មោះសាន បានឆ្លើយឡើងថា៖
បានជានិលពេជ្រសួរដូច្នោះ ពីព្រោះដឹងច្បាស់ថា សេនាជំនិតដែលមានន្ទមាន នៅជិតនេះ គ្មានអ្នកណាក្រៅពីអគ្គីទេ។ អ្នកធ្លាប់ស្គាល់អគ្គីនេះ ដែលជាមនុស្សពូកែឆើតឆាយមួយដែរ។ មានន្ទត្រូវរបួសផង ប្រាកដជាទៅជ្រកផ្ទះអគ្គីមិនខាន។ អាស្រ័យហេតុនេះ អ្នកបញ្ជាទាហាន ឲ្យបំបោលសេះ កាត់វាលតម្រង់ទៅភូមិរហាត់ទឹកតែម្ដង ទើបឆាប់ការ។ ក្នុងដំណើរ ដ៏ស្រូតរូតនេះ អ្នកឮសូរជើងសេះមួយ ខាងមុខដែរ តែអ្នកនឹកស្មានថា ជាសេះរបស់អ្នកស្រុកធម្មតាទេ។ កាលបើនាយសានឆ្លើយថា បានស្គាល់ផ្ទះអគ្គីច្បាស់ និលពេជ្រត្រេកអរយ៉ាងក្រៃលែង។ គ្រោងការណ៍មួយវាត់ភ្លែត ក្នុងបញ្ញាអ្នក គឺគ្រោងការណ៍ឡោមចាប់មានន្ទឲ្យបាន។ លុះបានទៅដល់ជិតផ្ទះអគ្គីហើយ អ្នកបញ្ជាឲ្យទាហានទាំងអស់ ចុះពីលើខ្នងសេះរៀងខ្លួន រួចឲ្យសានដើរលបៗ ទៅស្ដាប់មើល។ នាយសាន ថ្វីដ្បិតតែធ្លាប់តយុទ្ធ មកច្រើនគ្រាណាស់មកហើយក៏ដោយ ក្នុងពេលនេះ ក៏នៅមានសេចក្ដីតក់ស្លុត យ៉ាងខ្លាំង។ បេះដូងគាត់ញ័រ រំភើប ដៃគាត់ឡើងត្រជាក់អស់។ គាត់លូនបន្ដិចៗ ទៅមុខ ត្រាតែបានទៅដល់ផ្ទះអគ្គី ដូចប្រាថ្នា។ គាត់លបមើលតាមមាត់ទ្វារ គ្មានឃើញអ្វីសោះ។ ក្នុងផ្ទះស្ងាត់ឈឹង តែឃើញទ្វារពុំទាន់បិទ ចង្កៀងមួយឆេះប្លុងៗ។ អ្នកលូនថយក្រោយដូចក្ដាម ត្រលប់ទៅរាយការណ៍ ប្រាប់និលពេជ្រវិញ។
កងទាហានទៅដល់មាត់ទ្វារ ។ នាយសានលូកដៃទៅច្រានទ្វារ របងទ្វារពុំរបើក ដោយចាក់សោជាប់។ និលពេជ្រសួរខ្សឹបៗ ថា៖
សានក៏ស្ទុះ ទៅលើកជណ្ដើរផ្ទះរបស់អ្នកស្រុកម្នាក់ យកមកផ្អែកលើទ្វារ។ នាយសានឡើងជណ្ដើរភ្លាម ឥតបង្អង់។ លុះមកដល់លើទ្វារហើយ នាយសានក៏បែរគូទ ទម្លាក់ជើងទាំងពីរចុះ ដៃទាំងពីរចាប់ខ្លោងទ្វារ ធ្វើឲ្យនាយសាន ធ្ងន់ខ្លួនរយីងរយោង។ នាយកោប ដែលលិទ្ធអណ្ដាត រង់ចាំចំណី ដល់បានឃើញខ្មាំងមកដូច្នោះ ក៏ស្ទុះវឹងទៅកាប់មួយដាវចំពីក្រោយ ត្រង់គល់ក ។ នាយសានលាន់សម្លេង ឮងឹក រួចធ្លាក់ខ្ពោកដល់ដី។ និលពេជ្រ ដែលនៅខាងក្រៅនឹកថា នាយសានបានដល់ដីហើយ រួចមុខជាមកបើកទ្វារមិនខាន តែចាំបាត់ៗ៖ និលពេជ្រខ្សឹបហៅ៖
នាយធីដឹកមុខឡើងជណ្ដើរ ដល់ចុង ក៏វាត់ជើងស្ទុះចុះមក។ ក្នុងពេលនោះ ដាវអគ្គីលៀនចេញធ្លោ ពីគុម្ពផ្កាមក តែនាយធីវាយរងដាវទាន់ ដាវទាំងពីរក៏ប្រកួតគ្នាឮឆាំងៗ ដូចរន្ទះកណ្ដាលយប់ស្ងាត់។ ពួកខាងនិលពេជ្រស្រែកថា «មានពួកវាវើយ !» ។ លំដាប់នោះ នាយទាហាន ក៏ជ្រុះមកក្នុងរបងផ្ទះនាយគី ខ្ពោកៗ បន្តបន្ទាប់គ្នា ដូចគ្រាប់ភ្លៀង។ នាយកោប និងអគ្គី តយុទ្ធម៉ាំងៗ យ៉ាងអង់អាច។ និលពេជ្រមកដល់ក្រោយគេ បញ្ជាឲ្យឈប់។
អគ្គីឆ្លើយថា៖
នាយកោបចេញពីគុម្ពផ្កាមក សើចក្អាកក្អាយ៖
និលស្ទុះទៅមុខ ភ្នែកមើលទៅក្នុងផ្ទះ ។ អគ្គីលើកដាវកាប់ រាំងដើមទ្រូងនិលពេជ្រ។
មានន្ទកញ្ឆក់សំបុត្រ ពីដៃនិលពេជ្របាន ញីហែកខ្ទេចខ្ទី គ្រវាត់ចោលទៅ។ និលពេជ្រខឹង ខ្មួលឡើង។
មានន្ទថយក្រោយបីជំហាន គ្រវាសដាវ និយាយយ៉ាងសង្ហាថា៖
នាយកោប និង នាយគី ក៏ថ្លែងសកម្មភាពដំនាលគ្នា ដាវលាន់ឮឆាំងៗ ចែសៗ ឡើងពីរោះ ដូចសូររនាតដែក។ បី ទល់នឹងពីរ ជាទីគួរដែរ។ មានន្ទវាយផូងៗ ពីរបីដាវ ស្ទុះទៅកាប់អាម្នាក់នៅចំហៀងខាង ដួលច្រច្រោងជើង បាត់ស្មារតី រួចស្រែកថា៖
មានន្ទវាយថយ រត់ទៅគេច នឹងគល់ឈើ ដែលធ្វើឲ្យខាងនិលពេជ្រវិលមុខ។ ដោយងងឹតផង អ្នកតជាប់ដៃ ចុងដាវសត្រូវ ខ្វែងខ្វាត់ ច្រវាត់គ្នា ច្រុះនឹងចុងដាវអ្នក។ មានន្ទគេចទៅពួន ឯគល់ឈើមួយទៀត។ ខាងនិលពេជ្រ រកមិនឃើញ រេរា។ មានន្ទស្រែកហៅ ថា៖
កងនិលពេជ្ររត់ទៅ មានន្ទគេចទៅម្ខាង វាយខ្នងនាយធីផូង មួយដាវអស់ទំហឹង ដែលនាំឲ្យធីភ័យជាអនេក។ ដល់ដឹងថា មានន្ទ ក៏ស្ទុះហក់ដេញ តាមប្រកិត ។ ចំនែកខាងនាយកោប និង អគ្គី ក៏បង្កើតបរិយាកាសកំប្លែងលេង លាយមែនដូចគ្នា។ យូរៗ នាយកោប បែរទៅសើចដាក់អគ្គីម្ដង។ មានន្ទញញឹមយ៉ាងរីករាយ នឹងស្ថានការណ៍រីករាយនេះ។ លុះចេញដល់ក្រៅរបង ជនទាំងបី ចេះតែវាយថយ រហូតទៅដល់នឹងហ្វូងសេះ របស់កងនិលពេជ្រ ដែលចងតម្រៀបគ្នា។ មានន្ទបញ្ជាយ៉ាងខ្លាំង ថា៖
នាយកោប និង អគ្គីរហ័សដូចសូរ ដល់លើខ្នងសេះជាស្រេច ក៏បំផាយសេះទៅ ដោយមានជនខាងនិលពេជ្រ ដេញជាប់ពីក្រោយ។ រីឯមានន្ទ កាលស្រែកបញ្ជា ស្ទុះវឹងភ្លាមដែរ តែទាក់ជើងនឹងកូនឈើមួយ ដួលព្រូស។ មានន្ទរមៀលខ្លួន បណ្ដោយដូចផ្លែក្រូច រួចក្រោកឈរវឹបវិញ តដៃទៅទៀតយ៉ាងអង់អាច។ និលពេជ្រស្ទុះមករាំងផ្លូវ មិនឲ្យមានន្ទឡើងសេះរួច ។ និលពេជ្របញ្ជា ឲ្យទាហានម្នាក់ លែងខ្សែសេះ ឲ្យរត់ទៅឆ្ងាយពីទីនោះ។ តែមានន្ទទាត់ត្រូវមួយជើង ដួលផ្កាប់មុខ ដោយមិនដឹងខ្លួន។ កងខាងនិលពេជ្រ រោមមានន្ទដូចស្រមោច ថ្វីដ្បិតតែមានខ្លះ ត្រូវរបួសច្រើនអន្លើ ណាស់ទៅហើយ។ មានន្ទគេចខ្លួនបាន ក៏លោតលើខ្នងសេះបំផាយទៅ។ និលពេជ្រក៏បញ្ជា ឲ្យកងពលឡើងសេះតាមទៅដែរ។ មានន្ទ រត់ឆ្លងអូរ ឆ្លងជ្រោះ យ៉ាងលឿន ។ និលពេជ្រព្យាយាមតាមជាប់ពីក្រោយ មិនឈប់ឈរ។ ព្រះអរុណ រះស្វាងឡើង ។ សេះមានន្ទ កាន់តែដាបទៅៗ រីឯខ្មាំង កាន់តែជិតមកៗ។ មានន្ទមើលឃើញទាំងអស់ មានប្រាំមួយនាក់ ។ អ្នកនឹកថា តើគេចខ្លួនយ៉ាងណា ឲ្យរួចទាន់ភ្លឺមិនទាន់ច្បាស់នេះ។ ដល់ដើមអំពិលមួយ អ្នកលោតទៅចាប់មែកអំពិល តោងឡើងទៅពួននៅស្ងៀម។ សេះដោយភ័យចេះរត់ទៅមុខ ។ កងនិលពេជ្រ ចេះតែដេញតាមប្រកៀក។ មានន្ទមើលពីក្រោយ ឃើញហុយធ្លុប អ្នកសើចយោលខ្លួន រួចចុះមកគេចទៅខាងជើង។ ទៅតាមផ្លូវ អ្នកដោះឡេវអាវផ្លុំខ្សល់ ដកដង្ហើមវែងៗ ឲ្យមានកម្លាំង។ មាណពនឹកថា ខ្យល់ព្យុះ មុខជាផុតរលត់មិនខាន។ អ្នកដើរបណ្ដើរ ហួចបណ្ដើរ បីដូចអ្នកគង្វាលគោម្នាក់ ដែលគ្មានដឹងឮ ដល់រឿងអ្វីសំខាន់ឡើយ។ បុរសចេះតែក្រលេកមើលក្រោយ ម្ដងៗ ក្រែងខ្មាំងដេញតាមមកទៀត។ អ្នកសម្លឹងមើលព្រៃឈើរកនឹក «តើជាព្រៃភូមិណា ស្រុកណា ? » ។ ពន្លឺព្រះអាទិត្យ ក៏ឡើងថ្លាត្រចង់ គួរជាទីសប្បាយ។ តាមផ្លូវដើមរុក្ខជាតិធំ តូច ដុះណែនណាន់ តាន់តាប់ ខ្ពស់ទាប។ អ្នកនឹកថា ស្រុកខ្មែរ ជាស្រុកមានភោគទ្រព្យក្រៃពេក ពុំគួរនៅក្រោមអំនាចខ្មាំងសោះ។ អ្នកនឹកទៀតថា «ពួកនិលពេជ្រ ស្លាប់ថ្ងៃនេះ ក៏ក្រែលដែរ គឺខ្មាំងស្លាប់ នឹងដៃអ្នកជាច្រើន អ្នកមិនខាតទេក្នុងម្ភៃមួយម៉ោងចុងក្រោយនេះ។ សត្វកុក ដែលនៅប្របផ្លូវ ពួនសម្ងំចឹកត្រី ក្នុងថ្លុកមួយ ផ្អើលឈូហើរឡើង។ មានន្ទភ្ញាក់ព្រើត ក្រាបពួន តែដល់មិនឃើញអ្វី ក៏ដើរទៅមុខទៀត។ អុញនុ៎ះ ! ឃើញវាលស្រែទេតើ។ មានអ្វី ? មានន្ទញញឹមគិតថា «ឱ ! ភូមិកុយមែងទេតើ » អ្នកបែរសសៀរ យកជើងព្រៃ។ លុះដល់ផ្ទះមួយ ដែលនៅចុងភូមិ អ្នកឡើងភ្លាម ចូលទៅក្នុងបន្ទប់បិទទ្វារបាត់៕ តំណភ្ជាប់[កែប្រែ]
![]() | |||||||||
វីគីប្រជុំ ២០១១ | ២០១០-០៨-០៥, ០៦, ០៧ | ![]() |
អាស៊ី | N/A |
ប្រវត្ថិវីគីប្រជុំ[កែប្រែ]
វីគីប្រជុំឆ្នាំ ២០០៥[កែប្រែ]
សន្និសិទលើកដំបូងរបស់វីគីប្រជុំ ត្រូវបានប្រារព្ធឡើងនៅ ហាអឺស ឌែហ្ជួហ្គិន នៅហ្រែ្វងហ្វូត ប្រទេស អាល្លឺម៉ង់ នៅថ្ងៃទី៤ ដល់ថ្ងៃទី ៨ ខែសីហា
ឆ្នាំ ២០០៥ ។ សប្ដាហ៍នៃការធ្វើសន្និសិទ គឺរួមបញ្ចូលទាំងថ្ងៃនៃការ ធ្វើការពិភាក្សាលៃលកដោះស្រាយ ពីរថ្ងៃទី ១ រហូតដល់ថ្ងៃទី៤ ខែសីហា នៅពេលសមាជិកមួយចំនួននៃអ្នកបង្កើត ទាំងឡាយក្នុងនោះមាន២៥ នាក់ បានចូលរួមដើម្បីធ្វើការទៅលើ កូដ និងពិភាក្សា អំពីរទ្រង់ទ្រាយបច្ចេកទេស របស់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយរបស់វីគី ហើយ ការដំនើរការរបស់គំរោង វីគីមីឌា ។ ថ្ងៃសំខាន់របស់សន្និសិទ វាមានភាពប្រទាក់ក្រលាគ្នាយ៉ាងល្អ ដូចជាដំនើរការនៅថ្ងៃទី ៤ - ៨ ខែសីហា គឺត្រូវនឹងថ្ងៃ សុក្រ ដល់ថ្ងៃអាទិត្យ នៃសប្ដាហ៍នោះ , ថ្ងៃទី៥-៧។ ក្នុងសម័យនៃ ការធ្វើបទបង្ហាញ បានគម្រោងពេលនៅថ្ងៃទាំងអស់ ក្នុងពេលបីរថ្ងៃនោះ។ អ្នកនិយាយដែលសំខាន់ៗ រួមមានដូចជា ជីមី វ៉ល់ , រ៉ូស ម៉ាហ្វីល វ៉ាត កូនីងហ្គាម និង រីឆាត ស្ដលម៉ែន (ដែលនិយាយទៅលើ សិទ្ធិអ្នកនិពន្ធ ហើយប្រជាសហគមន៏ នៅក្នុងវ័យរបស់កុំព្យូទ័រ) ។ ភាគច្រើន នៅក្នុងការប្រជុំ និង កិច្ចសន្ទនា គឺជាភាសាអង់គ្លេស ហើយទោះជាយ៉ាងណា មានតិចតួចប៉ុណ្ណោះជាភាសាអាល្លឺម៉ង់។ អ្នកឧបត្ថមធំក្នុងឪកាសនោះ រូមមាន ដូចជា Answers.com , Social Text , Sun Microsystems, Doc Check ហើយនិង Logos Group។
វីគីប្រជុំឆ្នាំ ២០០៦[កែប្រែ]
វីគីប្រជុំ ឆ្នាំ ២០០៦ ត្រូវបានធ្វើឡើងនៅថ្ងៃទី ៦ រហូត់ដល់ថ្ងៃទី ៨ ខែសីហា ឆ្នាំ ២០០៦នៅឯ សាលាច្បាប់ហាវ៉ឺតរបស់ប៉ឹចម៉ែន មជ្ឈមណ្ឌល អ៊ីនធឺណេត និង សង្គម នៅខែមប្រ៊ីច , ម៉ាស្សាជូសេត , សហរដ្ឋអាមេរិច។ វាមានអ្នកចូលរួមប្រហែលជា ៤០០ ទៅ ៥០០ នាក់ ។ អ្នកដែលធ្វើកិច្ចសន្ទនានៅពេលនោះមានដូចជា ជីមី វ៉ល់, ឡារេន លេស៊ីង , ប្រេស្ដ័រ កាហល, យូចា បេនក្លែរ, មីជ កាព័រ, វ៉ាត់ កូនីងហ្គាម និង ដាវីត វេនប័រហ្គ័រ។ ដាន ហ្គីលម័រ ជាអ្នកការសែត មិនបានចូលរួមធ្វើសន្នសិទ នៅថ្ងៃបន្ទាប់។ ការប្រជុំពេញអង្គនោះ ផ្ដោតសំខាន់ដោយការសង្កត់បញ្ចូលគ្នា ហើយ ការចារឹតនៅ ក្នុងទំព័រ កាសែតរបស់បណ្ដាញពិភពលោកដ៏ច្រើន ។ គាត់បានកត់ត្រា ពីររបៀបនូវការបង្កើតអោយមានការរីកចំរើន ដោយសារគាត់ដាក់ ភីស្សាម៉ា ដើម្បីដាក់រួមបញ្ចូលជារចនាសម្ព័ន្ធ ដែលជារឿយៗ ជំរុញសំរាប់គុណសម្បត្ដិ លើគុណសម្បត្ដិ ។ វីគីភីឌា និងរួមបញ្ចូល ទៅលើ ការខ្វះខាត់របស់កុំព្យូទ័រ ដូចជា លែបថប ចំពោះក្មេង។ ទាំង វីគីវ៉ស៊ីធី ហើយនិងការបង្កើត សេចក្ដីនែនាំ ដែលត្រូវបាន យល់ស្របដោយ គណះមូលស្ថាបនា ហើយ វីគី WYG គឺ ក្នុងការអភិវឌ្ឍន៏ជួយក្នុងការវិនិយោគ ដោយ វីគា , INC និង Social Text។ Answer.com ត្រូវបាន ម្ចាស់វីគីប្រជុំ ឆ្នាំ ២០០៦ ជាអ្នកឧបត្ថម្ភ (នៅពេលAmazon.com មជ្ឍមណ្ឌលប៉ើចមែនសំរាប់អ៊ីនធឺណេត និង សង្គម នៅឯសាលាច្បាប់ហាហ្វើត , ណូគា , វីគីហៅ )
វីគីប្រជុំ ឆ្នាំ២០០៧[កែប្រែ]
សេចក្ដីប្រកាសមួយនៅថ្ងៃទី ២៥ ខែ កញ្ញា
ឆ្នាំ២០០៦ ,វីគីប្រជុំ ឆ្នាំ២០០៧ ត្រូវបានប្រារព្ធឡើង នៅក្នុងទីក្រុង តៃប៉ិ ,សាធារណរដ្ឋប្រជាមាណិតចិន ,នៅ តៃវ៉ាន់ ដោយកម្មវិធីនោះប្រារព្ធឡើងចាប់ពីរថ្ងៃទី ៣ ខែសីហា ដល់ថ្ងៃទី ៥
សីហា ឆ្នាំ ២០០៧ ។ វាជាលើកដំបូង ដែលត្រូវបានកាន់កាប់ដោយអ្នកស្ម័គ្រចិត្ដ សំរាប់ការបង្ហាត់ក្នុងដំណើរការនោះ។ មានក្រុមចំនួនបីផ្សេងគ្នា ដែលបានរង់ចាំចុះចូលចំនួនច្រើន សំរាប់ទីក្រុងមួយ
ចំនួន ដូចជា ឡុនដុន , អាឡិចសាន់ឌ្រា និង ទីក្រុង តូរីន ។ មន្រ្ដីរដ្ឋការនៅទីនោះ បានដេញថ្លៃ មកពីរ ទីក្រុង ហុងកុង, ស៊ីងកាពូ , អ៊ីតានប៊ូល និង អូឡានដូ ប៉ុន្ដែធ្វើមិនបាន
សំរេច ក្នុងការធ្វើការជ្រើសរើស។ ការដេញថ្លៃ សំរាប់ ហ្គេនេវា , ឆីកាហ្គូ ហើយនិង ឡាស វេហ្គាស មិនត្រូវបានចាត់ទុកថា ជាផ្លូវការឡើយ។ នៅថ្ងៃទី ៣ ខែសីហា ឆ្នាំ២០០៧
អ្នករាយការណ៏ របស់ ញូយ៉កថាម ណូអាម កូហេន បានរាយការណ៏ថាៈ ក្នុងសន្និសិទនោះ បានទាក់ទាញមនុស្សប្រហែល ៤៤០ នាក់ ចូលរួម ហើយ មិនតិចជាងពាក់កណ្ដាលទេ ដែលបានមកពីរ
តៃវ៉ាន់ ដែលជាអ្នកចង់ដឹងអោយបានជ្រួតជ្រាប ដោយពួកគេផ្ទាល់តែម្ដង សំរាប់ បីថ្ងៃ នៅក្នុងគំនិត និង បញ្ហាដែលនិងកើតឡើង ជាមួយនឹងអ្នកស្មគ្រចិត្ដ ដែលគាត់បានសសេរ ជាសព្វវចនាធិប្បាយ។
កិច្ចការទាំងអស់គ្របដណ្ដប់ជាមួយ នឹងការអនុវត្ដ ទៅលើប្រធានបទ ដូចជា របៀបនៃការសហប្រតិបត្ដិការ ដែលមានភាពរលូន និង សន្ដិភាពល្អ ។ អ្វីដែលសំខាន់ក្នុងការផ្ដល់ ជំនាញការ នៅក្នុងគំរោងមួយ
ដែលត្រូវបានធ្វើពិធី សំរាប់អោយនរណាម្នាក់ ធ្វើការចែកចេញវិភាគទាន រួមបញ្ចូលទាំងអ្នកផ្សព្វផ្សាយទាំងឡាយដែលមិនបញ្ចេញឈ្មោះ។
វីគីប្រជុំ ឆ្នាំ ២០០៨[កែប្រែ]
វីគីប្រជុំ ឆ្នាំ ២០០៨ បានប្រារព្វឡើង នៅក្នុងទីក្រុង អាឡិចសាន់ឌ្រា ប្រទេស អេហ្ស៊ីប ដោយប្រារព្វចាប់ពីរថ្ងៃទី ១៧ រហូតដល់ថ្ងៃទី ១៩ ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ២០០៨ ។យុត្ដាធិការ ជា ប៊ីប្លីអូធីកា អាឡិចសាន់ឌ្រា ។ ទីក្រុងចំនួនបីរ បាននៅក្នុងដំនើរការរហូតដល់ទីបញ្ចប់ ហើយពីរផ្សេងទៀត ទីក្រុង អាឡានតា និង ទីក្រុង កាពេ ថោន ចំពោះ ទីក្រុង កាលស្រូហេ ,ឡុនដុន និង តូរុនតូ បានចុះចូលក្នុងការដេញថ្លៃ ជាផ្លូវការ ប៉ុន្ដែ មិនទាន់បានបង្ហាញជាផ្លូវការ ។ មានវាទប្បដិវាទ មួយអំពីរ សន្និសិទ ដោយសារតែការដោះសារ របស់ប្រទេស អេហ្ស៊ីប រិះគន់ នឹងការដាក់គុក របស់អ្នក ប្លក់ហ្គ័រ ។
វីគីប្រជុំ ឆ្នាំ ២០០៩[កែប្រែ]
វីគីប្រជុំ ឆ្នាំ២០០៩ ត្រូវបានប្រារព្វឡើង នៅក្នុងទីក្រុង ប៉ូអេនូស អ៊ារេស , ប្រទេស អាហ្សង់ទីន នៅថ្ងៃទី ២៦ រហូតដល់ថ្ងៃទី ២៨ ខែសីហា ឆ្នាំ ២០០៩ ។ ការជ្រើសរើសនៅចុងបញ្ចប់ ត្រូវបានប្រព្រឹត្ដឡើងរវាង ប៉ូអេនូស អ៊ារេស និង តូរុនតូ ។ ប្រ៊ីសបានី និង កាលស្រូហ៏ ចុះចូលការដេញថ្លៃជាផ្លូវការ ប៉ុន្ដែ បន្ទាប់ពីរការពិនិត្យពិច័យអោយបានត្រឹមត្រូវជាមុនសិន។
វីគីប្រជុំ ឆ្នាំ ២០១០[កែប្រែ]
វីគីប្រជុំ ឆ្នាំ ២០១០ និងត្រូវបានប្រារព្វឡើង នៅថ្ងៃទី ៩ រហូតដល់ថ្ងៃទី ១១ ខែ កក្កដា នៅ សមាគមអ្នកចូលចិត្ដភ្លេងនៃប៉ាលទិចនៃជនជាតិប៉ូឡូញ នៅក្នុងទីក្រុង ហ្គាន់ស្ស័ , ប្រទេសប៉ូឡូញ សំរាប់ជាលើកទីពីរ សហគមអ៊ឺរ៉ុប ។ ការដេញថ្លៃ សំរាប់ អាមស័រដាម ហើយ អក់ហ្វើត បានបាត់បង់ដោយមាត់ ។ ថ្ងៃនៃការចាប់ផ្ដើមនៃថ្ងៃទី ៩ ខែ កក្កដា និង តម្រួតនៅចុងបញ្ចប់ នៃ សន្និសិទនៃបណ្ឌិតសភា របស់ វីគីស៊ីម ។
បញ្ជាក់[កែប្រែ]
ចំនាំ និង ឯកសារយោង[កែប្រែ]
- Main Page -Wikimania
- The Many voices of Wikipedia , Heard in one place
- wikimedia.org
- # Reason Magazine - The Neutrality of this Article is Disputed
- # MP3 of Jimmy Wales' plenary speech at Wikimania 2006
- # Wikimania 2006: Sponsors
- # ^ Wikimedia.org
- # ^ Wikimedia.org
- http://bits.blogs.nytimes.com/2007/08/03/in-taipei-wikipedians-talk-of-fundraising-and-wikiwars/
- # ^ Is there a boycott of Wikimania 2008? | Technology | Los Angeles Times
- # ^ In Egypt, Wikipedia is more than hobby - International Herald Tribune