កោះណាំប៉ូ

កោះណាំប៉ូ (南方諸島, Nanpō Shotō) គឺ​ជា​ពាក្យ​សមូហភាព​សម្រាប់​ក្រុម​កោះ​ដែល​មាន​ទីតាំង​នៅ​ភាគ​ខាង​ត្បូង​របស់​ប្រជុំកោះ​ជប៉ុន​ក្នុងភូមិភាគ​មីក្រូនេស៊ី លាតសន្ធឹងពីឧបទ្វីបអ៊ីហ្ស៊ឹភាគខាងលិចនៃឈូងសមុទ្រតូក្យូទៅភាគខាងត្បូងប្រហែល ១,២០០ គីឡូម៉ែត្រ (៧៥០ ម៉ាយ) ទៅ​ក្នុង​ចម្ងាយ ៥០០ គីឡូម៉ែត្រ (៣១០ ម៉ាយ) នៃ​កោះម៉ារីយ៉ាណា កោះណាំប៉ូទាំងអស់ត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយមហានគរតូក្យូ

កោះណាំប៉ូ

នាយកដ្ឋានជលសាស្ត្រ និងមហាសមុទ្រនៃឆ្មាំឆ្នេរសមុទ្រជប៉ុនកំណត់និយមន័យកោះណាំប៉ូដូចខាងក្រោម:

• ណាំប៉ូស្យូតូ (កោះណាំប៉ូ)
  • អ៊ីហ្ស៊ឹស្យូតូ (កោះអ៊ីហ្ស៊ឹ)
  • អូហ្គាសាវ៉ារ៉ាហ្គុនតូ (កោះបូនីន)
    • កោះមុកុជិម៉ា
    • កោះឈិឈិជិម៉ា
    • កោះហាហាជិម៉ា
  • កោះកាហ្សាំង (កោះភ្នំភ្លើង)
    • គីតាអ៊ីវ៉ុជិម៉ា (កោះអ៊ីវ៉ុជិម៉ាខាងជើង)
    • កោះអ៊ីវ៉ុជិម៉ា
    • មីណាមិអ៊ីវ៉ុជិម៉ា (កោះអ៊ីវ៉ុជិម៉ាខាងត្បូង)
    • នីស៊ិណុស៊ីម៉ា
  • អុគីណុតុរិស៊ីម៉ា
  • មីណាមិតុរិស៊ីម៉ា

អាជ្ញាធរ​ព័ត៌មាន​ភូមិសាស្ត្រ​នៃ​ប្រទេស​ជប៉ុនជា​ទីភ្នាក់ងារ​រដ្ឋាភិបាល​ដែល​ទទួល​ខុសត្រូវ​លើ​ស្តង់ដារ​នៃ​ឈ្មោះ​ទីកន្លែង មិនប្រើពាក្យ ណាំប៉ូស្យូតូ ទោះបីជាវាបានយល់ព្រមជាមួយឆ្មាំឆ្នេរសមុទ្រជប៉ុនលើឈ្មោះ និងវិសាលភាពនៃក្រុមរងរបស់ ណាំប៉ូស្យូតូ ក៏ដោយ

ជនជាតិជប៉ុនអះអាងថាបានរកឃើញកោះនេះនៅឆ្នាំ ១៥៩៣; ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ កោះជាច្រើនត្រូវបានគេស្គាល់ដោយនាវិកជនជាតិអេស្បាញ ដែលបានធ្វើដំណើរពីហ្វីលីពីនទៅកាន់អេស្ប៉ាញថ្មី ចាប់តាំងពីការធ្វើដំណើររបស់ប៊ែរណាដូ ដេ ឡា តូរ៉េ ក្នុងឆ្នាំ ១៥៤៣ ខណៈពេលដែលអង់គ្លេសបានទាមទារកោះនៅឆ្នាំ ១៨២៧ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ភស្ដុតាងខាងបុរាណវត្ថុបានលាតត្រដាងតាំងពីពេលនោះមកថា កោះមួយចំនួនត្រូវបានរស់នៅបុរេប្រវត្តិដោយសមាជិកនៃជនជាតិមីក្រូណេស៊ីដែលមិនស្គាល់

ទាំងជប៉ុន និងអង់គ្លេស មិនបានអភិវឌ្ឍកោះណាំប៉ូ ទោះបីជាអាណានិគមតូចមួយនៃជនជាតិអឺរ៉ុប និងជនជាតិអាមេរិកត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅឈិឈិជិម៉ា ប្រទេសជប៉ុនបានចាប់ផ្តើមធ្វើអាណានិគមលើកោះនៅឆ្នាំ ១៨៥៣ បានទាមទារនៅឆ្នាំ ១៨៦១ បន្ទាប់មកទីបំផុតបានបញ្ចូលពួកវានៅឆ្នាំ ១៨៩១ ជាផ្នែកនៃខេត្តតូក្យូ នៅពាក់កណ្តាលទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1930 កោះត្រូវបានបិទសម្រាប់ជនបរទេស ហើយមូលដ្ឋានទ័ពជើងទឹកអធិរាជជប៉ុនតូចមួយត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅឈិឈិជិម៉ា