ខេត្តជ័យភូមិ

ជ័យភូមិ
ជ័យភូមិ; ชัยภูมิ
	ចង្វាត
	ឧទ្យានជាតិផាហ៊ីនង៉ាម
; ទង់	; ត្រា
	បាវចនា: "ชัยภูมิ เมืองผู้กล้า พญาแล" ("ជ័យភូមិ ទីក្រុងក្លាហាន ពញាលែ")
	ផែនទីនៃប្រទេសថៃគូសបញ្ជាក់ខេត្តជ័យភូមិ
ប្រទេស	ថៃ
រាជធានី	ទីក្រុងជ័យភូមិ
រដ្ឋាភិបាល
• អភិបាល	ក្រៃសរ កងឆ្លាត (ចាប់តាំងពីខែតុលាឆ្នាំ 2021)
ផ្ទៃក្រឡា
• សរុប	១២៦៩៨ គម2 (៤.៩០៣ ម៉ាយ ការ)
ចំណាត់ថ្នាក់ផ្ទៃក្រឡា	ចំណាត់ថ្នាក់ទី 8
ប្រជាជន (2019)
• សរុប	១,១៣៧,៣៥៧
• ចំណាត់ថ្នាក់	ចំណាត់ថ្នាក់ទី 19
• សន្ទភាព	៩១/km2 (២៤០/sq mi)
• ចំណាត់ថ្នាក់សន្ទភាព	ចំណាត់ថ្នាក់ទី 51
សន្ទស្សន៍សមិទ្ធិផលរបស់មនុស្ស
• HAI (2017)	0.5744 "ទាបបន្តិច"; ចំណាត់ថ្នាក់ទី 48
ល្វែងម៉ោង	ICT (ម.ស.ស.+7)
លេខកូដប្រៃសណីយ	36xxx
លេខកូដហៅទូរសព្ទ	044
ក្រមអ.ម.អ. ៣១៦៦	TH-36
គេហទំព័រ	chaiyaphum.go.th

ខេត្តជ័យភូមិ (ថៃ: ชัยภูมิ, អង់គ្លេស: Chaiyaphum អានថា: ឆៃយ៉ាក់ភូម) គឺជាខេត្ត (ចង្វាត) នៅភាគឦសានទាបរបស់ប្រទេសថៃ ខេត្តជិតខាងគឺ (ពីខាងជើងតាមទ្រនិចនាឡិកា) ខេត្តខនកែន ខេត្តនគររាជសីមា ខេត្តលពបុរី និងខេត្តពេជ្របូរណ៍

សព្វនាម[កែប្រែ]

ពាក្យថា ชัย- (ឆៃយ៉ៈ) មានប្រភពមកពីពាក្យសំស្ក្រឹតថា jaya (ជយ) មានន័យថា "ជ័យជំនះ" និងពាក្យ ภูมิ (ភូម) ពីសំស្ក្រឹតថា bhumi (ភូមិ) មានន័យថា "ពិភព" ឬ "ដី" ដូច្នេះឈ្មោះខេត្តមានន័យថា "ទឹកដីនៃជ័យជំនះ" ពាក្យភាសាម៉ាឡេ/ឥណ្ឌូនេស៊ី/សំស្ក្រឹត jayabumi គឺស្មើនឹង

ភូមិសាស្ត្រ[កែប្រែ]

ជួរភ្នំលួករបស់ភ្នំពេជ្របូរណ៍និងជ្រលងទន្លេសន្ធិពីចំណុចមើលស៊ុតផែនឌិនរបស់ឧទ្យានជាតិផាហ៊ីនង៉ាម

ខេត្តនេះត្រូវបានព័ទ្ធជុំវិញដោយជួរភ្នំពេជ្របូរណ៍ ជាមួយនឹងកម្ពស់ខ្ពស់បំផុតនៅក្នុងខេត្តគឺ 1,222 ម៉ែត្រ ភាគខាងកើតនៃខេត្តគឺជាផ្នែកមួយរបស់ខ្ពង់រាបគោរាជ

ឧទ្យានជាតិចំនួន 4 ស្ថិតនៅក្នុងខេត្ត ឧទ្យានជាតិតាតតោនស្ថិតនៅភាគពាយ័ព្យ មានទឹកធ្លាក់ទេសភាពនិងព្រៃស្ងួត ការទាក់ទាញដ៏ធំបំផុតរបស់ឧទ្យានជាតិទ្រៃទងនៅភាគខាងលិចគឺទឺកជ្រោះទ្រៃទង ប៉ុន្តែក៏មានវាលខ្លះនៃផ្កាធូលិពសៀមផងដែរ វាលស្រដៀងគ្នាអាចរកបាននៅក្នុងឧទ្យានជាតិផាហ៊ីនង៉ាមនៅភាគភាគនិរតី គ្រោងនឹងត្រូវបានកំណត់ពេលអនាគត ឈ្មោះឧទ្យាននេះ ("ព្រៃថ្មដ៏ស្រស់ស្អាត") កើតចេញពីទម្រង់ថ្មរាងចម្លែកដែលរកឃើញនៅទីនោះ ឧទ្យានជាតិភូឡែនខាគ្របដណ្តប់ 200 គ.ម.2 របស់ព្រៃភ្នំភាគពាយ័ព្យរបស់ទីក្រុងជ័យភូមិ ផ្ទៃដីព្រៃឈើសរុប 3,982 គ.ម.2 (1,537 ម៉ែត្រការ៉េ) ឬ 31.4 ភាគរយរបស់ខេត្ត^[១]

ប្រវត្តិ[កែប្រែ]

ប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់ទីក្រុងរបស់ជ័យភូមិមានតាំងពីសម័យអាណាចក្រខ្មែរក្នុងសតវត្សទី 12 នៅពេលដែលវាជាទីក្រុងតូចមួយនៅលើផ្លូវពីអង្គរទៅប្រាសាទសិង្ហ (ខេត្តកញ្ចនបុរី)

ក្នុងឆ្នាំ 1817 តំបន់នេះត្រូវបានជនជាតិលាវតាំងទីលំនៅនាំដោយណាយឡែ មន្ត្រីរបស់ចៅអនុវង្សនៃវៀងច័ន្ទន៍ ដែលជារដ្ឋដៃទន្លេរបស់ស្តេចថៃ ពួកគេបានតាំងលំនៅបានណាំឃុនហ្នងអ៊ីចាន់នៅខេត្តនគររាជសីមា ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មានបានបោះបង់វាជាការពេញចិត្តរបស់បានហ្លួង (ទីក្រុងជ័យភូមិនៅបច្ចុប្បន្ន) ក្នុងឆ្នាំ 1826 ស្តេចអនុវង្សបានបះបោរប្រឆាំងនឹងស្តេចចេស្ដាបតិន្ទ្រ (រាមាទី 3) ស្វែងរកឯករាជ្យពេញលេញ ណាយឡែហើយទ្រង់ធ្វើចៅព្រះយាដោយព្រះមហាក្សត្រថៃ បានគាំទ្រកងទ័ពសៀម ចៅពញាលែត្រូវបានសម្លាប់ដើម្បីការពារទីក្រុងរបស់គាត់ប្រឆាំងនឹងកងទ័ពអនុវង្ស ប៉ុន្តែចៅអនុវង្សបានចាញ់ដោយកងកម្លាំងថៃប៉ុន្មានសប្តាហ៍ក្រោយមកនិងអនុវង្សយកជាច្រវាក់ទៅបាងកក ស្តេចរាមាទី 3 ចងចាំចៅពញាលែចំពោះភាពស្មោះត្រង់របស់គាត់និងថ្វាយព្រះឋានៈជាព្រះយាភ័ក្តីជុម្ពល ទ្រង់នៅតែជាវីរបុរសក្នុងស្រុកនិងរូបសំណាករបស់ព្រះអង្គបានក្លាយជានិមិត្តរូបរបស់ខេត្ត

ប្រជាករ[កែប្រែ]

ប្រជាករភាគច្រើននៅក្នុងខេត្តជ័យភូមិគឺជាជនជាតិលាវ ភាសាដំបូងរបស់មនុស្សភាគច្រើនគឺភាសាឦសាន (អ៊ីសាន) គ្រាមភាសារបស់ភាសាឡាវ

រដ្ឋបាលខេត្ត[កែប្រែ]

ខេត្តចែកចេញជា 16 ស្រុក (អាំភើ) ស្រុកត្រូវបានបែងចែកបន្ថែមទៀតជា 124 សង្កាត់ (តាំបល់) និង 1393 ភូមិ

ឈ្មោះភាសាថៃ	ឈ្មោះភាសាខ្មែរ (ប្រតិចារិក)	ឈ្មោះតួរ៉ូម៉ាំង	អានថា
เมืองชัยภูมิ	មឿងជ័យភូមិ	Mueang Chiang Rai	មឿងឆៃយ៉ាក់ភូម
บ้านเขว้า	បានខ្វៅ	Ban Khwao	បានខ្វៅ
คอนสวรรค์	គនសួគ៌	Khon Sawan	ខនសៈវ៉ាន់
เกษตรสมบูรณ์	ក្សេត្រសម្បូរណ៍	Kaset Sombun	កៈសេតសុំប៊ូន
หนองบัวแดง	ហ្នងបួដែង	Nong Bua Daeng	ណងបួដែង
จัตุรัส	ចតុរស	Chatturat	ចាត់ទុរ៉ាត់
บำเหน็จณรงค์	បំនេចណរង្គ	Bamnet Narong	បាំនេតណៈរ៉ុង
หนองบัวระเหว	ហ្នងបួរហ្វេ	Nong Bua Rawe	ណងបួរៈវ៉េ
เทพสถิต	ទេពស្ថិត	Thep Sathit	ធេបសៈធីត
ภูเขียว	ភូខៀវ	Phu Khiao	ភូខៀវ
บ้านแท่น	បានទែន	Ban Thaen	បានធែន
แก้งคร้อ	កែងគ្រ	Kaeng Khro	គែងខ្ររ
คอนสาร	គនសារ	Khon San	ខនសាន
ภักดีชุมพล	ភ័ក្តីជុម្ពល	Phakdi Chumphon	ផាក់ឌីឈុំផុន
เนินสง่า	នើនស្ងា	Noen Sa-nga	ណឺនសៈង៉ា
ซับใหญ่	សាប់យ៉ៃ	Sap Yai	សាប់យ៉ៃ