ជ័យវរ្ម័នទី៣

ជ័យវរ្ម័នទី៣
Cambogia, visnu da phnom bok, stile di bakheng, 890-910 ca.
រជ្ជកាល	៨៣៥-៨៧៧​ (ចក្រភពខ្មែរ)
គ្រងរាជ	​ ៨៣៥
ព្រះនាមពេញ	ព្រះបាទដែនដីខាងជើង ព្រះកម្រតែងអញ ព្រះស្រីជ័យវរ្ម័នទេវៈ
មរណៈនាម	ព្រះបាទវិស្ណុលោក កម្រៈតេង ជ័យកុដ្តរាជ
ក្សត្រមុន	ជ័យវរ្ម័នទី២
រាជបន្ត	ឥន្ទ្រវរ្ម័នទី១
សន្តិវង្ស	កៅណ្ឌិន្យ (អំបូរខ្មែរជ្វា)
ប្រសូត្រ	៨១២
ចូលទីវង្គត់	៨៧៧ (ជន្មាយុ ៦៥)
ជំនឿសាសនា	ហិណ្ឌូសាសនា លទ្ធិ ព្រះវិស្ណុ និយម និង ព្រះសិវៈនិយម

ជ័យវរ្ម័នទី៣ (អង់គ្លេស: Jeyvaraman III) (សំស្ក្រឹត: Jayavarman III) (ប្រ.ស|គ.ស ៨១២-៨៧៧) រជ្ជកាលគ្រងរាជ (គ.ស ៨៣៥-៨៧៧) មិនមានកំណត់ត្រារៀបអភិសេក និង មិនមានកំណត់ត្រាអំពីបុត្រស្នងរាជ្យឡើយ ។ ក្រោយទទួលរាជសម្បត្តិគ្រងរាជទ្រង់មានព្រះបរមនាមថា "វ្រះបាទ ធូលីជេង វ្រះកម្រតេង អញ ឝ្រីជយវម៌្មទេវ" ប្រែជាខេមរៈភាសា "ព្រះបាទដែនដីខាងជើង ព្រះកម្រតែងអញ ព្រះស្រីជ័យវរ្ម័នទេវៈ" ដែលមានរាជធានីឈ្មោះ "ហៈរិហៈរាល័យ" (Kh-pronoun: Hariharealay) & (Foreingners text: Hariharālaya) នៅតំបន់រលួស ខេត្តសៀមរាប ។ ក្នងឆ្នាំ ៨៥០ នៃគ.ស ព្រះបាទ ជ័យវរ្ម័នទី៣ " ទ្រង់បានយាងទៅបោះព្រះពន្លាជ័យ នៅព្រៃមួយត្រង់ភ្នំបាខែង ហើយទ្រង់ទាក់បានដំរីមួយនិងបានចងទុកនៅជិតជំរុំរបស់ព្រះអង្គ ប៉ុន្តែដំរីនោះក៏ដោះខ្លួនបាន ហើយរត់ចូលព្រៃបាត់ ព្រះអង្គក៏ធ្វើពិធីបន់ស្រន់មួយដើម្បីរកឃើញដំរីនោះវិញ ហើយព្រះអង្គក៏រកដំរីនោះឃើញវិញ ។ ក្នងឆ្នាំ ៨៥៧ នៃគ.ស ព្រះបាទ ជ័យវរ្ម័នទី៣ ដែលមានចំនូលចិត្តខាងប្រមាញ់សត្វព្រៃ និង ទាក់សត្វដំរី នៅតំបន់និរតីត្រង់ភ្នំបាខែង ទ្រង់បានបញ្ជារឱ្យនាយមុឺនសេនា ឆ្ការព្រៃដើម្បីសាងប្រាសាទមួយដើម្បីឧទ្ទិសថ្វាយ ព្រះនរាយ៍ ឬ ព្រះវិស្ណុ ដែលសព្វថ្ងៃហៅថា "ប្រាសាទគោកចក" ដែល្ថិតនៅ សង្កាត់គោកចក" ក្រុងសៀមរាប ។ ព្រះបាទ ជ័យវរ្ម័នទី៣ បានសោយទីវង្គត់នៅឆ្នាំ៨៧៧ នៃគ.ស ដោយគេសន្មត់ថាអាចស្លាប់ដោយសារការទាក់ដំរី ត្រូវដំរីចុះព្រេងជាន់ស្លាប់ ដោយព្រះអង្គទទួលមរណៈនាមថា "ព្រះបាទវិស្ណុលោក កម្រៈតេង ជ័យកុដ្តរាជ" ។

ស្ថាបត្យកម្ម​ដែលទ្រង់បានកសាង

• ប្រាសាទគោកចក (K.521)
• ប្រាសាទគោកពោធិ៍ (857 AD) ដែល ឧទ្ទិស​ថ្វាយចំពោះទេព "ហៈរិ" ព្រះវិស្ណុ ដែលជាទេពបញ្ចូលគ្នាជាមួយនិង ព្រះសិវៈ បានជាឈ្មោះ "ហៈរិហៈរៈ"​ (Harihara)
• ប្រាសាទគោកស្វាយ
• ប្រាសាទត្រពាំងផុង

មើលផងដែរ

• រាជានិយមកម្ពុជា

តំណភ្ជាប់ រជ្ជកាលគ្រងរាជ

ជ័យវរ្ម័នទី៣ (គ.ស ៨១២-៨៧៧)
មុនដោយ ជ័យវរ្ម័នទី២	ចក្រភពខ្មែរ ៨៣៥–៨៧៧	តដោយ ឥន្ទ្រវរ្ម័នទី១