Jump to content

នរោត្ដម ភូរីស្សរ៉ា

ពីវិគីភីឌា
(ត្រូវបានបញ្ជូនបន្តពី នរោត្ដម ភូរីស្សរា)
នរោត្តម ភូរីស្សរ៉ា
Norodom Phurissara
រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការបរទេស
នៅក្នុងការិយាល័យ១៩៦៦ - ១៩៧០
អង្គមុននរោត្តម វីរីយ៉ា
អង្គក្រោយយ៉ែម សំបូរ
ប្រសូត(1919-10-13)13 តុលា 1919
ភ្នំពេញ, កម្ពុជាក្រោមអាណាព្យាបាលបារាំង
សុគតមេសា ១៩៧៦ (អាយុ ៥៦)
ភ្នំពេញ, កម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ
នរោត្ដម ភូរីស្សរ៉ា
សាលា​ចាស់សាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ
គណបក្ស​នយោបាយ
បក្សកុម្មុយនិស្តកម្ពុជា
រាជពន្ធភាពស៊ីសុវត្ថិ តារាម៉េត
វង្សនរោត្តម
បិតាNorodom Phanouvongs

នរោត្ដម ភូរីស្សរ៉ា [] (កើតថ្ងៃទី១៣ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩១៩ ដល់ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៦) គឺជាអ្នកនយោបាយខ្មែរឆ្វេងនិយមដ៏លេចធ្លោម្នាក់ក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៥០, ១៩៦០ និង ១៩៧០ ដែលបានកាន់តំណែងជារដ្ឋមន្ត្រីមួយចំនួន។ សមាជិកនៃព្រះរាជវង្សានុវង្សកម្ពុជា ទ្រង់បានបាត់ខ្លួនកំឡុងពេលមានការបោសសំអាតនយោបាយ ដែលធ្វើឡើងដោយ បក្សកុម្មុយនិស្តកម្ពុជា ( ខ្មែរក្រហម ) បន្ទាប់ពីឡើងកាន់អំណាច។

ការអប់រំ និងអាជីពនយោបាយដំបូង

[កែប្រែ]

ភូរីស្សរ៉ា គឺជាកូនចៅរបស់ព្រះបាទនរោត្តម និងជាបងប្អូនជីដូនមួយរបស់ព្រះបាទ នរោត្តមសីហនុ ។ លោក​បាន​សិក្សា​ច្បាប់​នៅ​សាកល​វិទ្យាល័យ​ភូមិន្ទ ​ភ្នំពេញ

នៅឆ្នាំ១៩៥៤ គាត់បានក្លាយជាអគ្គលេខាធិការ គណបក្សប្រជាធិបតេយ្យ ដែលរហូតមកដល់ចំណុចនោះគឺជាកម្លាំងលេចធ្លោនៅក្នុងនយោបាយផ្ទៃក្នុងកម្ពុជា។ ភូរីស្សរ៉ា និង​ក្រុម​មូល​វិវដ្ដនិយមដែល​មាន​ការអប់រំ​នៅទីក្រុង​ប៉ារីស​បាន​ដឹកនាំ​គណបក្ស​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឡើង​ទៅ​ខាង​ឆ្វេង។ ស្ថានទូតអាមេរិកបានរាយការណ៍ថា លោកបានចាត់ទុកជំនួយយោធាអាមេរិកដល់រដ្ឋកម្ពុជាដែលកំពុងរត់គេចខ្លួនថាជា “រឿងខុសពីធម្មជាតិ” ហើយកំពុងទទួលយក “គំនិតគាំទ្រកុម្មុយនិស្តជាមូលដ្ឋាន” កាន់តែខ្លាំងឡើង។ []

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកអ្នកប្រជាធិបតេយ្យត្រូវចាញ់ការបោះឆ្នោតឆ្នាំ១៩៥៥ ទៅចលនា សង្គមរាស្ត្រនិយម របស់ព្រះសីហនុ។ ក្រោយ​មក​គណបក្ស​នេះ​ត្រូវ​បាន​រំលាយ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​ដែល​ត្រូវ​បាន​គេ​ចោទ​ថា​ស្ថិត​ក្រោម​សម្ពាធ​ពី​ឧបករណ៍​សន្តិសុខ​សង្គម​រាស្ត្រ​និយម។ ភូរីស្សរ៉ា បាន​បន្ត​ចូល​សង្គម​សង្គម​រាស្ត្រ​និយម និង​ធ្វើ​ជា​រដ្ឋ​មន្ត្រី​ការ​បរទេស​កម្ពុជា​ក្នុង​អំឡុង​ទស្សវត្សរ៍​ឆ្នាំ ១៩៦០ ជា​សម័យ​កាល​ព្រះសីហនុ​កំពុង​ពង្រឹង​ទំនាក់​ទំនង​ជាមួយ​ប្រទេស​ចិន និង​ប្រទេស​កុម្មុយនិស្ត​ដទៃ​ទៀត។

រាជរដ្ឋាភិបាលរួបរួមជាតិកម្ពុជា

[កែប្រែ]

បន្ទាប់ពីសម្តេចសីហនុត្រូវបានទម្លាក់ពីនាយករដ្ឋមន្ត្រីរបស់ទ្រង់ គឺឧត្តមសេនីយ៍ លន់ នល់ ក្នុងរដ្ឋប្រហារកម្ពុជាឆ្នាំ១៩៧០ ទ្រង់បានបង្កើតរដ្ឋាភិបាលនិរទេសមួយឈ្មោះថា រាជរដ្ឋាភិបាលរួបរួមជាតិកម្ពុជា ដោយបញ្ចូលអតីតគូបដិបក្សកុម្មុយនិស្តគឺខ្មែរក្រហម។ ភូរីស្សរ៉ាត្រូវ 'ចុះចាញ់' ទៅ 'តំបន់រំដោះ' កុម្មុយនិស្ត ហើយបានចូលរួមជាមួយរាជរដ្ឋាភិបាលរួបរួមជាតិកម្ពុជា ក្រោយមកត្រូវបានតែងតាំងជារដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងយុត្តិធម៌ពីឆ្នាំ១៩៧៣ ទោះបីជាគាត់ត្រូវត្អូញត្អែរថាពួកកុម្មុយនិស្តមិនអនុញ្ញាតឱ្យគាត់មានអំណាចពិតប្រាកដក៏ដោយ។

នៅដើមឆ្នាំ១៩៧៦ បន្ទាប់ពីជ័យជម្នះរបស់ខ្មែរក្រហមក្នុងសង្គ្រាមស៊ីវិល ព្រះសីហនុបានវិលត្រឡប់មកធ្វើជាប្រមុខរដ្ឋវិញ ប៉ុន្តែភ្លាមៗនោះទ្រង់ត្រូវបានលាលែងពីតំណែងទៅឱ្យពួកកុម្មុយនិស្ត។ ពួកគេបានបញ្ជូន ភូរីស្សរ៉ា រួមជាមួយនឹង អៀង សារី ដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលគាត់ឱ្យផ្លាស់ប្តូរចិត្ត ប៉ុន្តែព្រះសីហនុបានបដិសេធ៖ [] កម្មាភិបាលខ្មែរក្រហម ខៀវ សំផន និង សាឡុត ស ដែលបច្ចុប្បន្នប្រើឈ្មោះ ប៉ុល ពត ឡើងកាន់អំណាចជាប្រមុខរដ្ឋ និងនាយករដ្ឋមន្ត្រី។

ការស្លាប់

[កែប្រែ]

ភូរីស្សរ៉ា ត្រូវបន្តតួនាទីរបស់គាត់ជាមួយក្រុម រាជរដ្ឋាភិបាលរួបរួមជាតិកម្ពុជា ជាច្រើនខែ ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មានត្រូវបានដកចេញក្នុងការបោសសម្អាតអតីតសីហនុនិយម និងកម្មាភិបាលខ្មែរក្រហមសេរីបន្ថែមទៀត។ ដំបូងឡើយ គាត់ត្រូវបានបញ្ជូនទៅកាន់ជំរុំអប់រំឡើងវិញបឹងត្របែក ក្បែរទីក្រុងភ្នំពេញ ប៉ុន្តែក្រោយមកបានបាត់ខ្លួន ហើយត្រូវបានគេសន្មត់ថាត្រូវបានគេសម្លាប់។ យោងតាមសមាជិកគ្រួសារដែលមានវត្តមាននៅទីនោះ ជួនកាលនៅក្នុងខែមេសា ឆ្នាំ ១៩៧៨ (កាលបរិច្ឆេទពិតប្រាកដមិនអាចបញ្ជាក់បាន) រថយន្តយោធាខ្មែរក្រហមបានមកដល់ទីតាំងដែលព្រះអង្គម្ចាស់ ភូរីស្សរ៉ា ត្រូវបានចាត់តាំងឱ្យរស់នៅ។ ខ្មែរក្រហម ​បាន​យក​ព្រះអង្គម្ចាស់ ភូរីស្សរ៉ា និង​ភរិយា​ចូល​ក្នុង​ឡាន​ហើយ​បើកឡាន​ចេញទៅ។ ពួកគេមិនត្រូវបានគេឃើញម្តងទៀតទេ។ គេ​ជឿ​យ៉ាង​ខ្លាំង​ថា ពួក​គេ​ត្រូវ​បាន​គេ​នាំ​ទៅ​កាន់​តំបន់ (ឧត្តម) ដែល​សមាជិក​រាជវង្ស​ដទៃ​ទៀត​ត្រូវ​គេ​ជឿ​ថា​ត្រូវ​គេ​ប្រហារ​ជីវិត (ធ្វើ​ឃាត)។ ក្រោយមកព្រះសីហនុបានសម្តែងការភ័យខ្លាចថា ភូរីស្សរ៉ា ដែលទ្រង់សន្មត់ថាត្រូវបានគេធ្វើទារុណកម្ម និងសម្លាប់យ៉ាងឃោរឃៅ រួមជាមួយនឹងសមាជិកដទៃទៀតនៃគ្រួសាររបស់គាត់ ត្រូវបានគេកំណត់គោលដៅជាពិសេសដោយសារតែការបដិសេធរបស់ព្រះសីហនុក្នុងការបន្តធ្វើជាប្រមុខរដ្ឋ។

ឯកសារយោង

[កែប្រែ]
  1. Written Record of Interview of CHAN Youran ចាន់ យូរ៉ាន់
  2. Clymer, K. J. The United States and Cambodia, 1870-1969, Routledge, 2004, p.49
  3. Dommen, A. The Indochinese Experience of the French and the Americans, IUP, p.967