បរមរាមាធិបតី
បរមរាមា | |||||
---|---|---|---|---|---|
ព្រះបាទ | |||||
រជ្ជកាល | គ.ស ១៣៦៩-១៣៧៣ រឺ ១៣៦២-១៣៧២ | ||||
រាជ្យមុន | ព្រះបាទស្រីសុរិយោវង្ស រឺ ព្រះបាទស្រីសុរិយោទ័យទី១ | ||||
រាជ្យបន្ត | ព្រះបាទធម្មាសោករាជ | ||||
| |||||
សន្តតិវង្ស | ទេវង្សអស្ចារ្យ រឺ អង្គជ័យ | ||||
បិតា | ព្រះបាទលំពង្សរាជា | ||||
ប្រសូត | គ.ស ១៣១៧ រឺ ១៣៤១ មហានគរ | ||||
សុគត | គ.ស ១៣៧៣ រឺ ១៣៧២ មហានគរ |
ព្រះបាទបរមរាមាធិបតី (គ.ស ១៣១៧-១៣៧៣ រឺ ១៣៤១-១៣៧២) រជ្ជកាល (គ.ស ១៣៦៩-១៣៧៣ រឺ ១៣៦២-១៣៧២) ព្រះបរមរាមា ជាព្រះរាជបុត្រ ព្រះបាទសម្ដេច ព្រះលំពង្សរាជា ទ្រង់ឡើងសោយរាជសម្បត្តិ ក្នុងឆ្នាំរកា ឯកស័ក ព.ស ១៩១៣, គ.ស ១៣៦៩, ម.ស ១២៩១, ច.ស ៧៣២ ក្នុងជន្មាយុ ៥២ វស្សា។ បើតាមពង្សាវតារផ្សេង ថាព្រះអង្គអភិសេកនៅ ថ្ងៃ ១១ រោចខែកត្កិក ឆ្នាំខាល ព.ស ១៩០៦, ម.ស ១២៨៤, ច.ស ៧២៤, គ.ស ១៣៦២ ព្រះបរមរាមាបានទទួលព្រះរាជាភិសេកយ៉ាងមហោឡារិកនៅមហានគរ។ កាលនោះព្រះអង្គមានព្រះជន្ម ២១ វស្សា។ ព្រះចៅពញាយ៉ាត ដែលជាព្រះរាជបុត្រ ព្រះស្រីសុរិយោវង្សនោះ ក្នុងពេលនោះ ព្រះអង្គគង់នៅជាព្រះកុមារណាស់ នឹងឡើងទទួលរាជសម្បត្តិ ស្នងព្រះបិតាពុំទាន់បាន។ ព្រះបរមរាមាកាលបានឡើងសោយរាជ្យហើយ ព្រះអង្គក៏ប្រជុំចៅហ្វាយស្រុកធំ - តូច ចូលមកធ្វើព្រះមេរុ បូជាព្រះបរមសព ជាសូរេចហើយ ព្រះអង្គសោយរាជ្យជាសុខតរៀងមកបាន ៥ ឆ្នាំ ទ្រង់ប្រឈួន ជាខ្លាំងក៏សុគតទៅ។ មន្ត្រីលើកព្រះបរមសព តម្កល់ក្នុងព្រះកោដ្ឋស្រេចហើយ អញ្ជើញព្រះធម្មាសោករាជជាព្រះអនុជ ព្រះអយ្យកោមួយនឹងព្រះបរមរាមា ឲ្យឡើងសោយរាជ្យស្នងព្រះជេដ្ឋា។ ពង្សាវតារផ្សេង ព្រះអង្គបានក្លាយទៅជាព្រះមហាក្សត្រទី៣០ ដោយមានព្រះបរមនាម ព្រះបាទសម្ដេច ព្រះបរមរាមាធិបតី។ ព្រះអង្គគង់នៅព្រះមហានគរដដែល។ ក្នុងរាជ្យ ស្ដេចអង្គនេះ គេពុំកត់សំគាល់ឃើញមានព្រឹត្ដិការណ៍អ្វីសំខាន់ គួរឲ្យកត់សំគាល់។ ព្រះអង្គក៏គ្មានព្រះរាជបុត្រសម្រាប់បន្ដរាជ្យដែរ។ សោយរាជសម្បត្តិប្រទេសកម្ពុជាបាន ប្រមាណ ១១ឆ្នាំ ព្រះអង្គមានជំងឺ ឈឺជាទម្ងន់ ហើយបានចូលទិវង្គតទៅ នៅឆ្នាំជូត ក្នុងព្រះជន្ម ៣១ វស្សា។ ក្រុមនាម៉ឺនសព្វមុខមន្ដ្រីបាននាំគ្នាមូលមតិស្រុះស្រួលទៅសុំយាង ព្រះធម្មាសោករាជ ដែលត្រូវជាប្អូន ឲ្យឡើងសោយរាជសម្បត្តិប្រទេសកម្ពុជាបន្ដពីបង។
ឯកសារយោង
[កែប្រែ]- ប្រវត្តិសាស្ត្រខ្មែរភាគរឿងនិទាន ដោយលោកបណ្ឌិតសភាចារ្យ រស់ ចន្ទ្រាបុត្រ
- ឯកសារមហាបុរសខ្មែរ
គោរម្យងារសំរាប់រាជ្យ | ||
---|---|---|
មុនដោយ ព្រះបាទស្រីសុរិយោវង្ស រឺ ព្រះបាទស្រីសុរិយោទ័យទី១ |
មហានគរ គ.ស ១៣៦៩-១៣៧៣ រឺ ១៣៦២-១៣៧២ |
តដោយ ព្រះបាទធម្មាសោករាជ |