Jump to content

ខេត្តឧប្បលរាជធានី

ពីវិគីភីឌា
จังหวัดอุบลราชธานี
การถอดเสียงอักษรโรมัน
 • อักษรโรมัน Changwat Ubon Ratchathani
จากซ้ายไปขวา บนลงล่าง:
  • อุทยานแห่งชาติผาแต้ม
  • วัดพระธาตุหนองบัว
  • ปราสาทบ้านเบญจ์
  • สามพันโบก
  • มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี
  • ทุ่งศรีเมือง
Page ទំព័រគំរូ:Infobox settlement/columns/styles.css has no content.
ธงของจังหวัดอุบลราชธานี

ธง
ตราอย่างเป็นทางการของจังหวัดอุบลราชธานี

ตรา
คำขวัญ: 
อุบลเมืองดอกบัวงาม แม่น้ำสองสี

มีปลาแซ่บหลาย หาดทรายแก่งหิน ถิ่นไทยนักปราชญ์

ทวยราษฎร์ใฝ่ธรรม งามล้ำเทียนพรรษา

ผาแต้มก่อนประวัติศาสตร์ ฉลาดภูมิปัญญาท้องถิ่น

ดินแดนอนุสาวรีย์ คนดีศรีอุบล

កំហុស៖ ត្រូវបញ្ជាក់​រូបភាពមួយនៅក្នុង​បន្ទាត់ទីមួយ​

แผนที่ประเทศไทย จังหวัดอุบลราชธานีเน้นสีแดง
ประเทศ  ไทย
การปกครอง
 • <span class="nowrap">ผู้ว่าราชการ<span typeof="mw:Entity"> </span></span> ว่าที่พันตรี อดิศักดิ์ น้อยสุวรรณ

(ตั้งแต่ พ.ศ. 2567)
พื้นที่
 • ทั้งหมด 15,774.00 ตร.กม. (6,090.38 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่ อันดับที่ 5
ประชากร
 (พ.ศ. 2566)
 • ทั้งหมด 1,869,608 คน
 • อันดับ อันดับที่ 2
 • ความหนาแน่น 118.52 คน/ตร.กม. (307.0 คน/ตร.ไมล์)
 • อันดับความหนาแน่น อันดับที่ 44
รหัส ISO 3166 TH-34
ชื่อไทยอื่น ๆ อุบล, อุบลราชธานีศรีวะนาไลประเทษราช
สัญลักษณ์ประจำจังหวัด
 • ต้นไม้ ยางนา
 • ดอกไม้ บัว
 • สัตว์น้ำ ปลาเทโพ
ศาลากลางจังหวัด
 • ที่ตั้ง ศาลากลางจังหวัดอุบลราชธานี ถนนแจ้งสนิท ตำบลแจระแม อำเภอเมืองอุบลราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี 34000
 • โทรศัพท์ 0 4525 4539, 0 4531 9700
เว็บไซต์ www.ubonratchathani.go.th Archived 2007-03-29 at the វេយប៊ែខ ម៉ាស៊ីន.
สารานุกรมประเทศไทย ส่วนหนึ่งของสารานุกรมประเทศไทย

ឧប្បលរាជធានី (อุบลราชธานี)ជាទូទៅគេហៅអក្សរកាត់ថា ឧបល គឺជា ខេត្ត ធំមួយនៅ តំបន់ភាគឦសាន វាមានផ្ទៃដីធំជាងគេទីពីរនៅ ភូមិភាគឦសាន បន្ទាប់​ពី​ខេត្ត​នគររាជ​សីមា និង​ទី​៥​នៅ ​ប្រទេស​ថៃ និង​ជា​ខេត្ត​ដែល​មាន​ប្រជាជន​ច្រើន​បំផុត​ទី​២​ក្នុង​ប្រទេស​បន្ទាប់​ពី​ខេត្ត​នគររាជសីមា។[ត្រូវការអំណះអំណាង] វាជាខេត្តដែលមានប្រវត្តិយូរលង់ណាស់មកហើយ។ មាន​ភស្តុតាង​ទាំង​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​បុរាណ និង​បុរាណវិទ្យា ដូចជា​គំនូរ​លាប​ពណ៌​ជាដើម។ ឧទ្យានជាតិផាតែម ហើយក៏មានកន្លែងទេសចរណ៍សំខាន់ៗជាច្រើនផងដែរ។ ប្រពៃណីដ៏ល្បីល្បាញរបស់ខេត្តនេះគឺការដង្ហែទៀន។ [] ដែលមានព្រំប្រទល់ជាប់ ខេត្តអំណាចចម្រើន , ខេត្ត យសោធរ , ខេត្ត ស៊ីសាកេត, ប្រទេសឡាវ និង កម្ពុជា។

ប្រវត្តិសាស្ត្រ

[កែប្រែ]

ឧប្បលរាជធានី គឺជាទីក្រុងមួយដែលមានតំបន់រដ្ឋបាលតាមដែលភ្នែកអាចមើលឃើញ។ គ្របដណ្ដប់លើវាលទំនាបនៅប៉ែកខាងកើតនៃភូមិភាគឦសាន។ វាក៏មានទន្លេសំខាន់ៗចំនួនបីផងដែរ៖ ទន្លេជី ទន្លេមូន និង ទន្លេមេគង្គ ក៏មានទន្លេតូចៗដែលមានប្រភពចេញពីជួរភ្នំក្នុងតំបន់ផងដែរ ដូចជា ឡាំសេបុក ឡាំសេបៃ ឡាំដុមយ៉ៃ។ល។ ទន្លេទាំងអស់នេះ វាហូរកាត់វាលទំនាបនៅខាងជើង និងខាងត្បូងជាខ្សែវែង ដល់មាត់ទន្លេមេគង្គ និងទន្លេមេគង្គ។ ផ្តល់ភាពសម្បូរបែបដល់តំបន់ទាំងមូលនៅក្នុងតំបន់នេះ។ វាបានបង្កើតបរិយាកាសសមរម្យសម្រាប់ជីវិតមនុស្ស និងសត្វតាំងពីបុរាណកាលមក []

កាលពីមុន តំបន់នេះជាកម្មសិទ្ធិ រាជាណាចក្រអង្គរ រហូតដល់ ព្រះបាទហ្វាង៉ុម បានបង្កើត នគរឡានឆាង។ ហើយក្រោយមកបានក្លាយជា នគរ ឡានឆាង ចំប៉ាសាក់ ក្រោយមកនៅឆ្នាំ ព.ស. ២៣១៤ ក្រុម ចៅពញាវូ ព្រមជាមួយ ថាវ ខាំផុង (ព្រះ​ព្រីម វរៈ​សុរិយាវង្ស) បាន​ធ្វើ​ចំណាកស្រុក​ពី ​នគរ​ឃឿ​ន ខាន់ កាប កែវ​បាបាន បាន​មក​បង្កើត​ទីក្រុង​ថ្មី​នៅ​តំបន់ ​ដនតែង ក្រោយមក​ក៏​មាន​ទឹក​ជំនន់​នៅ​លើ​កោះ​នោះ ដូច្នេះ ទីក្រុង​ត្រូវ​បាន​ផ្លាស់​ប្តូរ​មក​នៅ​តំបន់​បច្ចុប្បន្ន​នៃ​ខេត្ត។ ហើយ​ត្រូវ​បាន​បង្កើត​ឡើង​ជា​ទីក្រុង ឧប្បលរាជធានី ដែល​ជា​អ្នក​ក្រោម​បង្គាប់​ផ្ទាល់​ទៅ ​ទីក្រុង​បាងកក ​នៅ​ក្នុង​ឆ្នាំ គ.ស. ១៧៩២ រហូត​ដល់​ត្រូវ​បាន​បញ្ចូល​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​ខេខេត្តឦសាន និង ​ខេត្ត​អ៊ូប៊ុន មុន​ពេល​ត្រូវ​បាន​ផ្ទេរ​ទៅ ខេត្តនគររាជសីមា ក្នុងឆ្នាំ១៩២៦។

ក្នុងឆ្នាំ 1933 ប្រទេសទាំងមូលត្រូវបានលុបចោល។ ខេត្ត ឧប្បលរាជធានី ដែលបំបែកចេញពីខេត្ត នគររាជសីមានៅពេលនោះ។ វាបានក្លាយជាខេត្តធំជាងគេនៅក្នុងប្រទេសថៃ។ បន្ទាប់​មក​ខេត្ត ឧប្បលរាជធានី ត្រូវ​បាន​បែង​ចែក​នៅ​ឆ្នាំ ១៩៧២ ស្រុក​យសោធរ និង​ស្រុក​ជិតៗ​ត្រូវ​បាន​បំបែក​ជា ​ខេត្ត​យសោធរ ហើយ​ក្រោយ​មក​នៅ​ឆ្នាំ1993 ត្រូវបានបែងចែកម្តងទៀតដោយ ស្រុក អំណាចចម្រើន និងស្រុកនៅក្បែរនោះត្រូវបានបំបែកទៅជា ខេត្តអំណាចចម្រើន

ខេត្ត ឧប្បលរាជធានី បច្ចុប្បន្នជាខេត្តធំជាងគេទី 5 ក្នុងប្រទេសថៃ និងមានប្រជាជនច្រើនជាងគេទី 3 នៅក្នុងប្រទេស។

រដ្ឋាភិបាលក្នុងតំបន់

[កែប្រែ]

ខេត្ត ឧប្បលរាជធានី ត្រូវបានបែងចែករដ្ឋបាលជា 25 ស្រុក 219 ស្រុក 2704 ភូមិ រួមមាន :

ផែនទីស្រុកក្នុងខេត្ត ឧប្បលរាជធានី
1. อำเภอเมืองอุบลราชธานี
2. อำเภอศรีเมืองใหม่
3. อำเภอโขงเจียม
4. อำเภอเขื่องใน
5. อำเภอเขมราฐ
6. อำเภอเดชอุดม
7. อำเภอนาจะหลวย
8. อำเภอน้ำยืน
9. อำเภอบุณฑริก
10. อำเภอตระการพืชผล
11. อำเภอกุดข้าวปุ้น
12. อำเภอม่วงสามสิบ
13. อำเภอวารินชำราบ
14. อำเภอพิบูลมังสาหาร
15. อำเภอตาลสุม
16. อำเภอโพธิ์ไทร
17. อำเภอสำโรง
18. อำเภอดอนมดแดง
19. อำเภอสิรินธร
20. อำเภอทุ่งศรีอุดม
21. อำเภอนาเยีย
22. อำเภอนาตาล
23. อำเภอเหล่าเสือโก้ก
24. อำเภอสว่างวีระวงศ์
25. อำเภอน้ำขุ่น

ប្រាសាទខ្មែរ

[កែប្រែ]

ប្រាសាទបានបិណ្ឌ , ប្រាសាទននថងឡាង(ปราสาทหนองทองหลาง) , ប្រាសាទភូកុកយ៉ៃ(ปราสททภูโคกใหญ่) , ប្រាសាទភូប្រាសាទ(ปราสาทภูปราสาท) , ប្រាសាទធាតុនាងពញា , គុយអ៊ុបម៉ុង(กู่อูบมุง)ស្រុកសំរោង , ទីតាំងបុរាណវត្ថុវត្តព្រះគណេស(แหล่งโบราณคดีวัดป่าพระพิฆเนศ) ស្រុកមឿង , សិលាចារឹកនៅមាត់ទន្លេមេណាម(จารึกปากแม่น้ำมูล) , ប្រាសាទណុងបុន(ปราสาทหนองบอน) ស្រុកដេតឧត្តម , រូបភាពឆ្លាក់របស់ ណាណៃ បត់ធមស៊ីន(ภาพสลักนานายณ์บรรทมสินธุ์ที่) , ប្រាសាទកេងតូ(วัดแก่งตอย) , គុហាភូម៉ាណៃ(ถ้ำภูหมาไน) ,វត្តស្រះកែវ(วัดสระแก้ว) , រមណីយដ្ឋានបុរាណវិទ្យាមិនកែ(โบราณสถานโนนแก) , ប្រាសាទបាននោនយ៉ៃ(ปราสาทบ้านโนนใหญ่) ។

  1. "แห่เทียนพรรษา". มิวเซียมไทยแลนด์. Retrieved 14 มีนาคม 2021. {{cite web}}: Check date values in: |access-date= (help)
  2. "ประวัติเมืองอุบลราชธานี". Archived from the original on 2010-01-05. Retrieved 2010-02-14. {{cite web}}: More than one of |archivedate= and |archive-date= specified (help); More than one of |archiveurl= and |archive-url= specified (help)