ខេត្តនគររាជសីមា
នគររាជសីម៉ា นครราชสีมา | |||
---|---|---|---|
ចង្វាត | |||
ខេត្តនគររាជសីម៉ា | |||
[[File:|250px|none|alt=|]] | |||
| |||
រហស្សនាម: គោរាជ | |||
ផែនទីនៃប្រទេសថៃរំលេចខេត្តនគររាជសីមា | |||
ប្រទេស | ថៃ | ||
រាជធានី | ទីក្រុងនគររាជសីមា | ||
ផ្ទៃក្រឡា[១] | |||
• សរុប | ២០៧៣៦ គម2 (៨.០០៦ ម៉ាយ ការ) | ||
ចំណាត់ថ្នាក់ផ្ទៃក្រឡា | ចំណាត់ថ្នាក់ទី 2 | ||
ប្រជាជន (2019)[២] | |||
• សរុប | ២,៦៤៨,៩២៧ | ||
• ចំណាត់ថ្នាក់ | ចំណាត់ថ្នាក់ទី 2 | ||
• សន្ទភាព | ១២៨/km2 (៣៣០/sq mi) | ||
• ចំណាត់ថ្នាក់សន្ទភាព | ចំណាត់ថ្នាក់ទី 35 | ||
សន្ទស្សន៍សមិទ្ធិផលរបស់មនុស្ស[៣] | |||
• HAI (2017) | 0.5816 "មធ្យម" ចំណាត់ថ្នាក់ទី 43 | ||
ល្វែងម៉ោង | ICT (ម.ស.ស.+7) | ||
លេខកូដប្រៃសណីយ | 30xxx | ||
លេខកូដហៅទូរសព្ទ | 044 | ||
ក្រមអ.ម.អ. ៣១៦៦ | TH-30 | ||
គេហទំព័រ | nakhonratchasima.go.th |
ខេត្តនគររាជសីម៉ា ឬឈ្មោះខ្លីៗ ខេត្តនគររាជ (ថៃ: นครราชสีมา, អានថា: ណៈខនរ៉ាត់ឆៈស៊ីម៉ា) ជាញឹកញាប់ហៅថា គោរាជ (ថៃ: โคราช, អានថា: ខូរ៉ាត) គឺជាខេត្ត (ចង្វាត) មួយក្នុងចំណោមខេត្តចំនួន 76 របស់ប្រទេសថៃ ស្ថិតនៅភាគឦសានខាងលើប្រទេសថៃ ហៅថាឥសាន ឬអ៊ីសានដែរ ជាខេត្តធំជាងគេរបស់ប្រទេសតាមតំបន់ មានប្រជាជនប្រមាណ 2,7 លាននាក់ និងបង្កើតបានប្រហែល 250 ពាន់លានបាតក្នុង GDP ដែលជាចំនួនខ្ពស់បំផុតនៅឥសាន[៤] ខេត្តជិតខាងគឺ (ទ្រនិចនាឡិកាពីខាងជើង) ខេត្តជ័យភូមិ, ខេត្តខនកែន, ខេត្តបុរីរម្យ, ខេត្តស្រៈកែវ, ខេត្តប្រាចិនបុរី, ខេត្តនគរនាយក, ខេត្តស្រៈបុរី និងខេត្តលពបុរី
ប្រវត្តិ
[កែប្រែ]តំបន់ជុំវិញគោរាជគឺជាមជ្ឈមណ្ឌលដ៏សំខាន់មួយក្នុងសម័យ[[អាណាចក្រខម ]]ក្នុងសតវត្សទី 11 ដូចដែលអាចមើលឃើញដោយប្រាសាទប្រាសាទនៅក្នុងឧទ្យានប្រវត្តិសាស្រ្តប្រាសាទពិមាឃ ខេត្តនគររាជសីមា ជាខេត្តមួយដែលនៅតែមានជនជាតិខ្មែរភាគខាងជើងច្រើន[៥]
ទីក្រុងថ្មីដែលមានកំពែងព័ទ្ធជុំវិញ កំណត់ថាជានគររាជសីមា ត្រូវបានកសាងឡើងនៅសតវត្សទី ១៧ តាមបញ្ជារបស់ព្រះនារាយណ៍ ជាកងបញ្ជាការភាគខាងកើតបំផុតការពារព្រំដែននៃព្រះរាជាណាចក្រ នគររាជសីមាបានបន្តកាតព្វកិច្ចនេះក្នុងសម័យបាងកក ទោះបីជាវាត្រូវបានគេរឹបអូសបានយ៉ាងខ្លីក្នុងកំឡុងការបះបោររបស់ឡាវ (1826-2828) ក្នុងឆ្នាំ ១៨២៦ ក៏ដោយ ក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទរាមាទី 3 នៃសៀម
ខេត្តនគររាជសីមាជាមជ្ឈមណ្ឌលនយោបាយ និងសេដ្ឋកិច្ចដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងតំបន់ភាគឦសានយូរមកហើយ នៅចុងសតវត្សទី 19 ផ្លូវដែកបានទៅដល់គោរាជហើយវាបានក្លាយជាផ្លូវប្រសព្វនៃផ្លូវដែកសំខាន់ពីរនៅភាគឦសាន គឺតំបន់ឥសាន នៅឆ្នាំ 1933 ខេត្តនគររាជសីមាគឺជាបន្ទាយរបស់កងទ័ពរាជានិយមក្នុងការបះបោរបវរតេជ ខណៈដែលពួកគេបានប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងរដ្ឋាភិបាលប្រជាធិបតេយ្យថ្មីនៅទីក្រុងបាងកក នៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1950 មូលដ្ឋានទ័ពអាកាសថៃគោរាជ ត្រូវបានសាងសង់នៅខេត្តនគររាជសីមា; ពីឆ្នាំ 1961 រហូតដល់ថ្ងៃទី 26 ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ 1976, កន្លែងនេះក៏ត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាកងទ័ពអាកាសសហរដ្ឋអាមេរិកផងដែរ
ការបាញ់ប្រហារដ៏ធំមួយបានកើតឡើងនៅខេត្ត 8 និង 9 ខែកុម្ភៈ 2020 ខ្មាន់កាំភ្លើងបានសម្លាប់មនុស្ស៣០នាក់ និងរបួស៥៧នាក់ផ្សេងទៀត មុនពេលត្រូវប៉ូលិសបាញ់សម្លាប់ ជាការបាញ់ប្រហារដ៏សាហាវបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ប្រទេសថៃ
ខេត្តនគររាជសីមាជាស្រុកកំណើតរបស់លោកស្រីថាវសុរនារីដែលកើតនៅឆ្នាំ 1771 ហើយជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់ខេត្តនគររាជសីមាពីកងទ័ពស្តេចអនុវង្សនៅឆ្នាំ 1826.
រដ្ឋបាលខេត្ត
[កែប្រែ]ខេត្តនគររាជចែកចេញជា 32 ស្រុក (អាំភើ) ស្រុកត្រូវបានបែងចែកបន្ថែមទៀតជា 263 សង្កាត់ (តាំបល់) និង 3,743 ភូមិ
ឈ្មោះភាសាថៃ | ឈ្មោះភាសាខ្មែរ (ប្រតិចារិក) | ឈ្មោះតួរ៉ូម៉ាំង | អានថា |
---|---|---|---|
เมืองนครราชสีมา | មឿងនគររាជសីមា | Mueang Nakhon Ratchasima | មឿងណៈខនរ៉ាតឆៈស៊ីម៉ា |
ครบุรี | គរបុរី | Khon Buri | ខនប៊ុរី |
เสิงสาง | សើងសាង | Soeng Sang | សឺងសាង |
คง | គង់ | Khong | ខុង |
บ้านเหลื่อม | បានហ្លឿម | Ban Lueam | បានលឿម |
จักราช | ចក្ករាជ | Chakkarat | ចាក់កៈរ៉ាត |
โชคชัย | ជោគជ័យ | Chok Chai | ឆូកឆៃ |
ด่านขุนทด | ដានឃុនទត់ | Dan Khun Thot | ដានឃុនថុត |
โนนไทย | នោនថៃ | Non Thai | ណូនថៃ |
โนนสูง | នោនស៊ូង | Non Sung | ណូនស៊ូង |
ขามสะแกแสง | ខាមស្កែសែង | Kham Sakaesaeng | ខាមសៈគែសែង |
บัวใหญ่ | បួយ៉ៃ | Bua Yai | បួយ៉ៃ |
ประทาย | ប្រទាយ | Prathai | ប៉ៈថាយ |
ปักธงชัย | បាក់ទង់ជ័យ | Pak Thong Chai | ប៉ាក់ថុងឆៃ |
พิมาย | ពិមាយ / ពិមាឃ | Phimai | ភិម៉ាយ |
ห้วยแถลง | ហួយថ្លែង | Huai Thalaeng | ហ៊ួយថៈលែង |
สูงเนิน | ស៊ូងនើន | Sung Noen | ស៊ូងណឺន |
ขามทะเลสอ | ទន្លេស | Kham Thale So | ខាមថៈលេសរ |
สีคิ้ว | ស៊ីឃីវ | Sikhio | ស៊ីឃីវ |
ปากช่อง | បាកជង | Pak Chong | ប៉ាកឆង់ |
หนองบุญมาก | ហ្នងបុណ្យម៉ាក | Nong Bun Mak | ណងប៊ុនម៉ាក |
แก้งสนามนาง | កែងស្នាមនាង | Kaeng Sanam Nang | គែងសៈណាមណាង |
วังน้ำเขียว | វាំងណាំខៀវ | Wang Nam Khiao | វ៉ាងណាំខៀវ |
เทพารักษ์ | ទេពារក្ស | Thepharak | ថេផារ៉ាក់ |
เมืองยาง | មឿងយ៉ាង | Mueang Yang | មឿងយ៉ាង |
พระทองคำ | ព្រះថងគាំ | Phra Thong Kham | ផៈថងខាំ |
ลำทะเมนชัย | លំទ្មេនជ័យ / លំធ្មេញជ័យ | Lam Thamenchai | ឡាំថៈម៉េនឆៃ |
บัวลาย | បួលាយ | Bua Lai | បួឡាយ |
สีดา | សីតា | Sida | ស៊ីដា |
เฉลิมพระเกียรติ | ឆ្លើមព្រះកេរ្តិ៍ | Chaloem Phra Kiat | ឆៈឡឺមផៈកៀត |
ប្រាសាទ
[កែប្រែ](ប្រាសាទខ្មែរដែលបាត់បង់នៅប្រទេសថៃ)
វត្ត
[កែប្រែ]មើលផងដែរ
[កែប្រែ]
|
|
- ↑ "ตารางที่ 2 พี้นที่ป่าไม้ แยกรายจังหวัด พ.ศ.2562" [Table 2 Forest area Separate province year 2019]. Royal Forest Department (in Thai). 2019. Retrieved 6 April 2021, information, Forest statistics Year 2019, Thailand boundary from Department of Provincial Administration in 2013
{{cite web}}
: CS1 maint: postscript (link) CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ รายงานสถิติจำนวนประชากรและบ้านประจำปี พ.ส.2562 [Statistics, population and house statistics for the year 2019]. Registration Office Department of the Interior, Ministry of the Interior. stat.bora.dopa.go.th (in ថៃ). 31 December 2019. Archived from the original on 14 មិថុនា 2019. Retrieved 26 February 2020.
- ↑ Human achievement index 2017 by National Economic and Social Development Board (NESDB), pages 1-40, maps 1-9, retrieved 14 September 2019, ISBN 978-974-9769-33-1
- ↑ Janssen, Peter (2 November 2016). "Thailand takes a long-term gamble on Isaan region". Nikkei Asian Review. http://asia.nikkei.com/Politics-Economy/Economy/Thailand-takes-a-long-term-gamble-on-Isaan-region?page=1.
- ↑ "Thai People In Northeastern Thailand (Isan)". Archived from the original on 2014-08-11. Retrieved 2011-09-02.
{{cite web}}
: More than one of|archivedate=
and|archive-date=
specified (help); More than one of|archiveurl=
and|archive-url=
specified (help)