ផ្ញៀវ
ផ្ញៀវ ហៅថា ទំពាំងបាយជូភូមា គឺជាឈើមួយប្រភេទ មានផ្លែចេញពីមែកឬពីដើមជាចង្កោមៗ មានរសជូរអែមឬជូរ បរិភោគជាចំណីបាន ។
ប្រភពដើម[កែប្រែ]
ធ្លាប់ឃើញនៅទូទាំងទ្វីប អាស៊ី ដែលភាគច្រើនដាំដុះនៅ ប្រទេសភូមា កម្ពុជា ឡាវ វៀតណាម ឥណ្ឌា បង់ក្លាដែស និង ម៉ាឡេស៊ី ។ វាដុះនៅក្នុងព្រៃបៃតងនៅលើដីធំទូលាយ។ ផ្លែឈើត្រូវបានប្រមូលផល និងប្រើប្រាស់ក្នុងស្រុក បរិភោគជាផ្លែឈើ ស្ងោរ ឬធ្វើស្រា។ វាក៏ត្រូវបានគេប្រើជាឱសថដើម្បីព្យាបាលជំងឺស្បែកផងដែរ។ សំបកឈើ ឫស និងឈើត្រូវបានប្រមូលផលសម្រាប់ប្រើប្រាស់ជាឱសថ។
ការពិពណ៌នា[កែប្រែ]
ដើមឈើបៃតង លូតលាស់យឺតៗដល់ ២៥ ម៉ែត្រដោយមានសំបកស្តើង។
ផ្លែផ្ញៀវមានរាងពងក្រពើ ពណ៌លឿង ពណ៌ផ្កាឈូក ទៅក្រហមភ្លឺ ឬពណ៌ស្វាយ។ មានទំហំ ២.៥-៣.៥ សង់ទីម៉ែត្រ។
រដូវ[កែប្រែ]
ក្នុងមួយឆ្នាំផ្ញៀវមានផ្លែតែមួយដងគត់ គឺក្នុងរង្វង់ខែមេសា និងឧសភា តែប៉ុណ្ណោះ បើលើសពីនោះវាផុតរលុតរដូវកាលហើយ។
នៅតំបន់ដងភ្នំគូលែន ដល់រដូវ ផ្លែផ្ញៀវទុំល្មមគឺសម្បូរហូរហៀរណាស់ សុទ្ធតែធម្មជាតិពិតៗពីព្រៃភ្នំតែម្ដង។[១]
ការប្រើប្រាស់[កែប្រែ]
សំបកឈើ ឫស និងឈើត្រូវហាលឲ្យស្ងួត រួចកិនឲ្យម៉ត់ មុននឹងស្ងោរក្នុងទឹក។ ផ្លែឈើអាចរក្សាទុកបានរយៈពេល 4-5 ថ្ងៃ ឬស្ងោរ និងលាយជាមួយអំបិល បន្ទាប់មកវារក្សាទុកបានយ៉ាងល្អនៅក្នុងពាងបិទជិត។
សារធាតុចិញ្ចឹម[កែប្រែ]
សារធាតុចិញ្ចឹមចាំបាច់មួយដែលមានផ្ទុកនៅក្នុងផ្លែផ្ញៀវ គឺវីតាមីន C ដែលដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការធ្វើឲ្យប្រព័ន្ធភាពស៊ាំមានភាពប្រសើរឡើង ។[២]
ឯកសារយោង[កែប្រែ]
- ↑ ស៊ូ អីន, ផ្លែផ្ញៀវទុំល្មម បើចង់ភ្លក្សតោះទៅលេងភ្នំគូលែនសម្បូរណាស់ស្រកេកស្រកាសពេញដើមទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរ, Sabay, ថ្ងៃទី ២៣ ខែមីនា ឆ្នាំ ២០២២
- ↑ អត្ថប្រយោជន៍ដ៏អស្ចារ្យរបស់ផ្លែផ្ញៀវ ដែលអ្នកមិនទាន់ដឹង, កោះសន្តិភាព, ២០ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៨
| ||||||