ដាណឺម៉ាក

អត្ថបទនេះស្ដីអំពី ទឹកដីមាតុបុរៈដាណឺម៉ាក។ ចំពោះរដ្ឋអធិបតេយ្យ សូមមើល ព្រះរាជាណាចក្រដាណឺម៉ាក។ ចំពោះ ការប្រើប្រាស់ផ្សេងៗសូមមើល ដាណឺម៉ាក (អសង្ស័យកម្ម)។

ដាណឺម៉ាក

Danmark (ភាសាដាណឺម៉ាក)
ទង់ជាតិ វរលញ្ឆករ
បាវចនា (ព្រះបាវចនា) "Guds hjælp, folkets kærlighed, Danmarks styrke" (ខ្មែរ៖ "ជំនួយព្រះជាម្ចាស់ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ប្រជាជន កម្លាំងប្រជាជាតិដាណឺម៉ាក")
ភ្លេងជាតិ: Der er et yndigt land (ខ្មែរ៖ "មានប្រទេសជាទីស្នេហា") Kong Christian stod ved højen mast (ខ្មែរ៖ "ព្រះរាជាគ្រីស្ទានទ្រង់ឈរក្បែរដងក្តោងដ៏ឧត្តម")
ទីតាំងប្រទេសដាណឺម៉ាក (ក្រហម) នៅសហភាពអឺរ៉ុប
រាជធានី និង ទីក្រុងធំបំផុត	កូពែនហាក 55°43′N 12°34′E
ភាសាផ្លូវការ	ភាសាដាណឺម៉ាក
ភាសាប្រចាំតំបន់	ភាសាអាល្លឺម៉ង់
ក្រុមជនជាតិ (ឆ្នាំ ២០២០)	៨៦.១១% ជនជាតិដាណឺម៉ាក ១៣.៨៩% មិនជាជនជាតិដាណឺម៉ាក
សាសនា (ឆ្នាំ ២០២០)	៧៥.៨% គ្រិស្តសាសនា —៧៤.៣% ព្រះសហគមន៍គ្រិស្តនៃដាណឺម៉ាក —១.៥% និកាយគ្រិស្តដទៃទៀត ១៩.១% គ្មានជំនឿសាសនា ៤.៤% ឥស្លាមសាសនា ០.៧% សាសនាផ្សេងៗទៀត
រដ្ឋអធិបតេយ្យ	ព្រះរាជាណាចក្រដាណឺម៉ាក
រដ្ឋាភិបាល	រាជាធិបតេយ្យអាស្រ័យរដ្ឋធម្មនុញ្ញអាស្រ័យសភាឯកភូត
- ព្រះមហាក្សត្រិយានី	ម៉ាហ្ក្រេតទី២
- នាយករដ្ឋមន្ត្រី	មិតេ ហ្វ្រេដឺរីកសិន
នីតិបញ្ញត្តិ	ហ្វុលកេទីង
ប្រវត្តិសាស្ត្រ
- បង្រួបបង្រួម	ប្រ. សតវត្សទី៨
- ច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញ	៥ មិថុនា ១៨៤៩
- ព្រះរាជាណាចក្រដាណឺម៉ាក	២៤ មីនា ១៩៤៨
ក្រឡាផ្ទៃ
- មាតុបុរៈដាណឺម៉ាក់	៤២,៩៣៣ គ.ម២   (ទី១៣០)
- ផ្ទៃទឹក (%)	១.៧៤ (គិតត្រឹមឆ្នាំ២០១៥)
ប្រជាជន
- ប៉ាន់ស្មាន (ឆ្នាំ ២០២២)	៥,៨៧៣,៤២០ (ទី១១៤)
- ប្រជុំកោះហ្វេរ៉ូ	៥២,១១០
- គ្រីនឡិន	៥៥,៨៦០
- ដង់ស៊ីតេ	១៣៧.៦៥ នាក់/គ.ម២
GDP (PPP)	ប៉ាន់ស្មាន (ឆ្នាំ ២០២២)
- សរុប	៣៩១.៩០៦ ពាន់លានដុល្លារ (ទី៥២)
- ក្នុងម្នាក់	៦៦,៩០៤ ដុល្លារ (ទី១៩)
GDP (ចារឹក)	ប៉ាន់ស្មាន (ឆ្នាំ ២០២២)
- សរុប	៤១៤.៥៥០ ពាន់លានដុល្លារ (ទី៣៤)
- ក្នុងម្នាក់	៧០,៧៦៩ ដុល្លារ (ទី១០)
ជីនី (២០២០)	២៧.៣ ទាប
HDI (២០១៩)	០.៩៤០ ខ្ពស់ណាស់ · ទី១០
រូបិយវត្ថុ	ក្រូនដាណឺម៉ាក (DKK)
ល្វែងម៉ោង	UTC+១ (CET)
- រដូវក្តៅ (DST)	UTC+២ (CEST)
ទិសបើកបរ	ស្ដាំ
កូដហៅទូរស័ព្ទ	កូដហៅទូរស័ព្ទមានបីគឺ៖ +៤៥      (ដាណឺម៉ាក) +២៩៨    (ប្រជុំកោះហ្វេរ៉ូ) +299    (គ្រិនឡិន)
កូដ ISO 3166	DK
ដែនកម្រិតខ្ពស់	.dk
គេហទំព័រ Denmark.dk

ប្រទេសដាណឺម៉ាក (ភាសាដាណឺម៉ាក៖ Danmark, ប្រកបថា៖ ឌែន–ម៉ាក់) គឺជាប្រទេសន័រឌិកមួយស្ថិតនៅតំបន់អឺរ៉ុបខាងជើង។ វាត្រូវជាផ្នែកមួយនៃព្រះរាជាណាចក្រដាណឺម៉ាក ដែលជារដ្ឋឯកភូតអាស្រ័យរដ្ឋធម្មនុញ្ញលាតត្រដាងលើដែនដីស្វយ័តនៃប្រជុំកោះហ្វេរ៉ូ និងទឹកដីគ្រិនឡិននៅមហាសមុទ្រអាត្លង់ទិកភាគខាងជើង។ ដាណឺម៉ាកអឺរ៉ុបគឺជាប្រទេសស្ថិតនៅចុងខាងត្បូងគេបង្អស់នៃតំបន់ស្កង់ឌីណាវី ពោលគឺនៅភាគនីរតីប្រទេសស៊ុយអែត ន័វវែសនៅភាគខាងត្បូង និងជាប់ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់នៅភាគខាងជើង។

រដ្ឋធម្មនុញ្ញដាណឺម៉ាក ត្រូវបានចុះនៅថ្ងៃទី៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៨៤៩ ដោយបញ្ចប់របបរាជាធិបតេយ្យផ្តាច់ការដែលបានចាប់ផ្ដើមតាំងពីនៅឆ្នាំ១៦៦០។ វាបង្កើតរាជាធិបតេយ្យអាស្រ័យរដ្ឋធម្មនុញ្ញដែលបានរៀបចំជាលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ។ ដាណឺម៉ាកបានក្លាយជាសមាជិកនៃសហគមន៍សេដ្ឋកិច្ចអ៊ឺរ៉ុប នៅឆ្នាំ 1973 ។ប៉ុន្តែប្រើរូបិយវត្ថុភ្ទាល់ខ្លួនគឺក្រោនដាណឺម៉ាក។ ប្រទេសនេះស្ថិតក្នុងចំណោមសមាជិកស្ថាបនិកនៃអង្គការណាតូ អង្គការសហប្រតិបត្តិការសេដ្ឋកិច្ចនិងការអភិវឌ្ឍ (OECD) អង្គការសម្រាប់សន្តិសុខនិងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការនៅអឺរ៉ុប (OSCE) និង អង្គការសហប្រជាជាតិ ។ វាក៏ជាផ្នែកមួយនៃតំបន់ Schengen ។

ដាណឺម៉ាកត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាប្រទេសមួយក្នុងចំណោមបណ្តាប្រទេសដែលមានសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមរីកចម្រើនបំផុតនៅក្នុងពិភពលោក។ ប្រទេសដាណឺម៉ាក មានកម្រិតជីវភាពរស់នៅខ្ពស់ ហើយប្រទេសនេះស្ថិតក្នុងលំដាប់នៃប្រជាជាតិមានជីវិល្អប្រសើរ ដែលក្នុងនោះរួមមានសន្ទស្សន៍អប់រំ ការថែទាំសុខភាព ការការពារសេរីភាព សន្ទស្សន៍លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ សន្ទស្សន៍វិបុលភាព និងសន្ទស្សន៍អភិវឌ្ឍន៍មនុស្ស។

និរុត្តិសាស្ត្រ

អត្ថបទដើមចំបង: ឈ្មោះដាណឺម៉ាក

ប្រវត្តិសាស្ត្រ

អត្ថបទដើមចំបង: ប្រវត្តិសាស្ត្រដាណឺម៉ាក

The gilded side of the Trundholm sun chariot dating from the Nordic Bronze Age

ប្រវត្តិនៃប្រទេសដាណឺម៉ាកចាប់គិតពី 130,000 ទៅ 110,000 មុនគ.ស។ ដាណឺម៉ាកមានមនុស្សមករស់នៅតាំងពីប្រហែលឆ្នាំ 1200 ឆ្នាំមុនគ.ស ហើយកសិកម្មមានភស្តុតាងបញ្ជាក់ថាមានតាំងពីឆ្នាំ 3900 មុនគ.ស

កុលសម្ព័ន្ធដាណឺម៉ាកមកពីភាគខាងកើតនៃប្រទេស។

រចនាសម្ព័ន្ធការពារជាតិត្រូវបានកសាងឡើងក្នុងដំណាក់កាលចាប់ពីសតវត្សទី 3 ទៅមុខហើយទំហំនៃកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងសាងសង់នៅឆ្នាំ 737 ត្រូវបានកំណត់ដោយការលេចឡើងនៃស្ដេចដាណឺម៉ាក។

The National Constitutional Assembly was convened by King Frederick VII in 1848 to adopt the Constitution of Denmark.

ចលនាសេរីនិយមទើបនឹងចាប់ផ្ដើមបានកើនឡើងក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1830 ។ បន្ទាប់ពីការធ្វើកំណែទម្រង់ឆ្នាំ 1848 ដាណឺម៉ាកបានក្លាយជារដ្ឋធម្មនុញ្ញរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៅថ្ងៃទី 5 ខែមិថុនាឆ្នាំ 1849។ រដ្ឋធម្មនុញ្ញថ្មីបានបង្កើតឡើង នូវសភារសភាពីរនៃរ្រេសដិនជេ ។ ដាណឺម៉ាកបានប្រឈមមុខនឹងសង្រ្គាមប្រឆាំងនឹង ប្រាសៀ និង Habsburg អូទ្រីស ក្នុងអ្វីដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា សង្គ្រាម Schleswig លើកទីពីរ ដែលមានរយៈពេលពីខែកុម្ភៈដល់ខែតុលាឆ្នាំ 1864 ។ ដាណឺម៉ាកត្រូវបានកម្ចាត់ហើយត្រូវមានកាតព្វកិច្ចលក់ cessione ខេត្ត Schleswig-Holstein និង Holstein ទៅឱ្យ Prussia ។ ការបាត់បង់នេះបានកើតមានឡើងជាចុងក្រោយបំផុតនៅក្នុងការបរាជ័យជាបន្តបន្ទាប់និងការបាត់បង់ទឹកដីដែលបានចាប់ផ្តើមនៅក្នុងសតវត្សទី 17 ។ បន្ទាប់ពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះដាណឺម៉ាកបានបន្តគោលនយោបាយអព្យាក្រឹតភាពនៅទ្វីបអឺរ៉ុប។

ឧស្សាហូបនីយកម្ម មានវត្តមាននៅដាណឺម៉ាកនៅក្នុងពាក់កណ្តាលទីពីរនៃសតវត្សទី 19 ។ ប្រវត្តិសាស្រ្តនៃការដឹកជញ្ជូនផ្លូវដែកនៅក្នុងប្រទេសដាណឺម៉ាកផ្លូវដែកដំបូងរបស់ប្រទេសត្រូវបានសាងសង់នៅទសវត្សឆ្នាំ 1850 ហើយការធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវទំនាក់ទំនងនិងការធ្វើពាណិជ្ជកម្មនៅក្រៅប្រទេសបានអនុញ្ញាតឱ្យឧស្សាហកម្មនេះមានការអភិវឌ្ឍទោះបីជាខ្វះធនធានធម្មជាតិរបស់ដាណឺម៉ាកក៏ដោយ។ សហជីពបានបង្កើតឡើងតាំងពីឆ្នាំ 1870 ។ មានការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងច្រើនពីប្រជាជនជនបទទៅទីក្រុងនានាហើយកសិកម្មនៅដាណឺម៉ាកបានផ្តោតលើការនាំចេញផលិតផលទឹកដោះគោនិងផលិតផលសាច់។

នៅឆ្នាំ 1939 ដាណឺម៉ាកបានចុះហត្ថលេខាលើកតិកាសញ្ញាមិនឈ្លានពាន 10 ឆ្នាំជាមួយ ណាស៊ីអាល្លឺម៉ង់ ប៉ុន្តែ អាល្លឺម៉ង់បានលុកលុយប្រទេសដាណឺម៉ាក (ឆ្នាំ 1940) អាល្លឺម៉ង់បានឈ្លានពានដាណឺម៉ាក នៅថ្ងៃទី 9 ខែមេសាឆ្នាំ 1940 ហើយរដ្ឋាភិបាលដាណឺម៉ាកបានចុះចាញ់ភ្លាមៗ។ ដាណឺម៉ាកក្នុងសង្គ្រាមលោកលើកទី 2 ត្រូវបានកំណត់ដោយកិច្ចសហប្រតិបត្តិការសេដ្ឋកិច្ចជាមួយអាឡឺម៉ង់រហូតដល់ឆ្នាំ 1943 នៅពេលរដ្ឋាភិបាលដាណឺម៉ាក់បានបដិសេធកិច្ចសហប្រតិបត្តិការបន្ថែមទៀត ចលនានៃការតស៊ូដាណឺម៉ាកការតស៊ូដាណឺម៉ាក បានសង្រ្គោះជនភៀសខ្លួនយូដារាប់រយពាន់នាក់ដែលបានជម្លៀសប្រជាពលរដ្ឋរាប់ពាន់នាក់ចេញពីប្រទេសស៊ុយអែតនិងគ្រួសាររបស់ពួកគេដើម្បីសុវត្ថិភាពនៅប្រទេសស៊ុយអែត។ មុនពេលអាល្លឺម៉ង់អាចបញ្ជូនពួកគេទៅជំរំនិងសម្លាប់ចោល។ ជនជាត់ដាណឺម៉ាកខ្លះបានគាំទ្រ គណបក្សជាតិសង្គមនិយមរបស់ដាណឺម៉ាកឬគណបក្សណាស៊ីនៃដាណឺម៉ាក ឬស្ម័គ្រចិត្តប្រយុទ្ធជាមួយអាឡឺម៉ង់ដែលជាផ្នែកមួយនៃ Frikorps Danmark ។. អ៊ីស្លង់បានផ្តាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយប្រទេសដាណឺម៉ាកនិង បង្កើតសាធារណរដ្ឋ រួចហើយអ៊ីស្លង់បានក្លាយជាសាធារណរដ្ឋឯករាជ្យមួយនៅឆ្នាំ 1944 ។ ការរំដោះដាណឺម៉ាកបានធ្វើនៅខែឧសភាឆ្នាំ 1945។ នៅឆ្នាំ 1949 ដាណឺម៉ាកបានក្លាយជាសមាជិកស្ថាបនិករបស់ ណាតូ ។

ភូមិសាស្ត្រ

អត្ថបទដើមចំបង: ភូមិសាស្ត្រដាណឺម៉ាក

A satellite image of Jutland and the Danish islands

ដោយមានទីតាំងស្ថិតនៅ អឺរ៉ុបខាងជើង ប្រទេសដាណឺម៉ាក រួមមានឧបទ្វីប Jutland និង កោះរាប់រយ។

A map showing major urban areas, islands and connecting bridges

ភាគខាងជើងបំផុតរបស់ដាណឺម៉ាក គឺឆ្នេរខាងជើងរបស់ skaw ស្ថិតនៅតំបន់ Skagen។ ភាគខាងត្បូងបំផុតគឺនៅ Gedser រីឯភាគខាងលិចបំផុតគឺ Blåvandshuk ចំណែកឯខាងកើតបំផុតគឺ Østerskær។

Bay of Aarhus viewed from southern Djursland

ព្រះរាជាណាចក្រដាណឺម៉ាករួមមានដែនដីក្រៅប្រទេសពីរដែលស្ថិតនៅខាងលិចប្រទេសដាណឺម៉ាកគឺកោះហ្គ្រីនឡែននិងប្រជុំកោះហ្វារ៉ូនៅមហាសមុទ្រអាត្លង់ទិចខាងជើង។ ដែនដីទាំងនេះគឺជាការគ្រប់គ្រងដោយខ្លួនឯងហើយជាផ្នែកមួយនៃដែនដីដាណឺម៉ាក។

អាកាសធាតុ

ប្រទេសដាណឺម៉ាកមានអាកាសធាតុត្រជាក់តិចៗដែលជាមធ្យមក្នុងខែមករាមានសីតុណ្ហភាព 1.5°C និងរដូវក្ដៅរាងត្រជាក់បន្តិចដោយមានសីតុណ្ហភាពជាមធ្យម 17.2°C នោខែសីហា។ សីតុណ្ហភាពក្ដៅបំផុតក្នុងប្រវត្តិប្រទេសនេះគឺ 36.4គឺ°C ក្នុងឆ្នាំ 1975 និងត្រជាក់បំផុត -31.2°Cក្នុងឆ្នាំ 1982. ទីតាំងរវាងទ្វីបនិងមហាសមុទ្រមានន័យថាអាកាសធាតុប្រែប្រួលជាញឹកញាប់។

ដោយសារដាណឺម៉ាកស្ថិតនៅជិតប៉ូលខាងជើង វាធ្វើអោយមានការប្រែប្រួលរយៈពេលដែលមានពន្លឺថ្ងៃខ្លាំងពីមួយរដូវទៅមួយរដូវ។ នៅរដូវរាងារ ព្រះអាទិត្យរះកំឡុងម៉ោង 8:45 និងលិចនៅម៉ោង 3:45 ។ ចំណេកនៅរដូវក្ដៅ ព្រះអាទិត្យរះកំឡុងម៉ោង 4:30 ហើយលិចនៅម៉ោង 10:00 ។

ទិន្នន័យអាកាសធាតុសំរាប់ Denmark (2001–2010)
ខែ	មករ	កុម	មីន	មេស	ឧសភ	មិថ	កក្ក	សីហ	កញ្ញ	តុល	វិច	ធ្នូ	ឆ្នាំ
មធ្យមភាគ ខ្ពស់ °C (°F)	3.3 (37.9)	3.3 (37.9)	6.1 (43)	11.5 (52.7)	15.5 (59.9)	18.5 (65.3)	21.6 (70.9)	21.2 (70.2)	17.5 (63.5)	12.3 (54.1)	7.9 (46.2)	4.2 (39.6)	11.9 (53.4)
មធ្យម ប្រចាំថ្ងៃ °C (°F)	1.5 (34.7)	1.2 (34.2)	3.0 (37.4)	7.5 (45.5)	11.4 (52.5)	14.6 (58.3)	17.4 (63.3)	17.2 (63)	13.8 (56.8)	9.4 (48.9)	5.7 (42.3)	2.2 (36)	8.8 (47.8)
មធ្យមភាគទាប °C (°F)	−0.8 (30.6)	−1.3 (29.7)	−0.2 (31.6)	3.6 (38.5)	7.4 (45.3)	10.6 (51.1)	13.4 (56.1)	13.5 (56.3)	10.2 (50.4)	6.2 (43.2)	3.2 (37.8)	−0.3 (31.5)	5.5 (41.9)
Average precipitation mm (inches)	66 (2.6)	50 (1.97)	43 (1.69)	37 (1.46)	53 (2.09)	68 (2.68)	77 (3.03)	91 (3.58)	62 (2.44)	83 (3.27)	75 (2.95)	61 (2.4)	765 (30.12)
មធ្យមភាគថ្ងៃមានភ្លៀង (≥ 1mm)	18	15	13	11	13	13	14	16	14	17	20	17	181
មធ្យមប្រចាំខែ ម៉ោងមានពន្លឺថ្ងៃ	47	71	146	198	235	239	232	196	162	111	58	45	១៧៣៩
Source: Danmarks Meteorologiske Institut

The Danish landscape is characterised by flat, arable land and sandy coasts.

Beech trees are common throughout Denmark, especially in the sparse woodlands.

អេកូឡូស៊ី

ព្រៃឈើចាស់ៗនៅប្រទេសនេះត្រូវបានកាប់បំផ្លាញ ឬសឹករិចរិល ហើយគោលបំណងនៃការកាប់បំផ្លាញគឺយកដីធ្វើកសិកម្មកំឡុងមួយសហវត្សចុងក្រោយនេះ។ ទោះបីជាបែបនេះក៏ដោយ គេក៏បានដាំដុះព្រៃឡើងវិញដែរ ដោយបច្ចុប្បន្នមានដីប្រមាណ 12.9% គឺគ្របដណ្ដប់ដោយព្រៃឈើ

គេប៉ាន់ស្មានថាមានបក្សី ៤០០ប្រភេទមានវត្តមាននៅក្នុងប្រទេសដាណឺម៉ាក ហើយប្រហែល១៦០ប្រភេទបានបង្កាត់ពូជក្នុងប្រទេសនេះ។

បរិស្ថាន

European Environment Agency in Copenhagen

Iceberg near Greenland coast.

ការបំពុលដីធ្លីនិងទឹក គឺជាបញ្ហាពីរយ៉ាងសំខាន់របស់ដាណឺម៉ាកទោះបីជាភាគច្រើននៃកាកសំណល់ផ្ទះសម្បែងនិងឧស្សាហកម្មរបស់ប្រទេសនេះ ឥឡូវនេះត្រូវបានគេច្រោះកាន់តែច្រើនឡើងហើយជួនកាលត្រូវបានកែច្នៃឡើងវិញផងដែរ។ ប្រទេសនេះបានប្រកាន់យកគោលជំហររីកចម្រើនជាប្រវត្តិសាស្ត្រលើកិច្ចការការពារបរិស្ថាន។ នៅឆ្នាំ 1971 ដាណឺម៉ាកបានបង្កើតក្រសួងបរិស្ថាននិងជាប្រទេសដំបូងគេបង្អស់ក្នុងពិភពលោកក្នុងការអនុវត្តច្បាប់បរិស្ថាននៅឆ្នាំ 1973 ។ ដើម្បីកាត់បន្ថយការរេចរឹលបរិស្ថាននិងកំដៅផែនដីរដ្ឋាភិបាលរបស់ប្រទេសដាណឺម៉ាកបានចុះហត្ថលេខាលើពិធីសារការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ Kyoto។ ទោះជាយ៉ាងណាផ្ទៃដីអេកូឡូស៊ីមានកម្រិត 8,26 ហិកតាក្នុងមនុស្សម្នាក់ដែលខ្ពស់ខ្លាំងធៀបនឹងមធ្យមភាគពិភពលោក 1,7 នៅឆ្នាំ 2010 ។

ដាណឺម៉ាកមានស្នាដៃឆ្នើមក្នុងសន្ទសន៍បរិសា្ថនពិភពលោក (EPI) ដោយលមានចំណាត់ថ្នាក់លេខ 4 ក្នុងចំនោម 180 ប្រទេសក្នុងឆ្នាំ 2016 និងកាត់បន្ថយកម្រិតបំភាយឧស្ម័ន CO2។ ការអនុវត្តការកែលម្អគុណភាពខ្យល់នាពេលអនាគតត្រូវបានរំពឹងទុក។ EPI ត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងឆ្នាំ 2001 ដោយវេទិកាសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោកជារង្វាស់សកលដើម្បីវាស់ស្ទង់ ពីរបៀបដែលប្រទេសនីមួយៗអនុវត្តនៅក្នុងការអនុវត្តគោលដៅអភិវឌ្ឍន៍ប្រកបដោយចីរភាពរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ។

បំណែងចែករដ្ឋបាល

ដាណឺម៉ាកត្រូវបានបែងចែកជាតំបន់រដ្ឋបាលចំនួនប្រាំ។ ដីខាងកើតនៅដាណឺម៉ាកគឺជាប្រជុំកោះ Ertholmene ដែលមានទំហំដី 39 ហិកតា វា មិនមែនជាផ្នែកនៃក្រុងឬតំបន់ទេប៉ុន្តែជារបស់ក្រសួងការពារជាតិ

តំបន់ទាំងនេះត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅថ្ងៃទី 1 ខែមករាឆ្នាំ 2007 ដើម្បីជំនួសអតីតស្រុកដាណឺម៉ាកចំនួន 16 ។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះដែរទីក្រុងតូចៗត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងអង្គភាពធំ ៗ ដោយកាត់បន្ថយចំនួនពី 270 ។ ក្រុងភាគច្រើនមានប្រជាជនយ៉ាងហោចណាស់ 20.000 នាក់ដើម្បីផ្តល់ឱ្យពួកគេនូវនិរន្តភាពផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុនិងវិជ្ជាជីវៈទោះបីជាមានការលើកលែងតិចតួចក៏ដោយ។ ការបែងចែករដ្ឋបាលត្រូវបានដឹកនាំដោយក្រុមប្រឹក្សាជាប់ឆ្នោតដោយផ្ទាល់ដែលត្រូវបានបោះឆ្នោតជ្រើសរើសជារៀងរាល់បួនឆ្នាំម្តង។

តំបន់

គណៈគ្រប់គ្រងនៃតំបន់នេះគឺជាក្រុមប្រឹក្សាថ្នាក់តំបន់ដែលក្រុមប្រឹក្សានីមួយៗមាន ៤១រូបដែលបានជាប់ឆ្នោតសម្រាប់រយៈពេល 4 ឆ្នាំ។ ក្រុមប្រឹក្សានេះត្រូវបានដឹកនាំដោយប្រធានថ្នាក់តំបន់ដែលត្រូវបានជ្រើសរើសដោយក្រុមប្រឹក្សា។ ភារកិច្ចទទួលខុសត្រូវសម្រាប់ក្រុមប្រឹក្សាថ្នាក់តំបន់គឺសេវាកម្មសុខាភិបាលសេវាសុខភាពសង្គមនិងការអភិវឌ្ឍក្នុងតំបន់។

ឈ្មោះជាភាសាដាណឺម៉ាក	ឈ្មោះជាភាសាអង់គ្លេស	មជ្ឈមណ្ឌលរដ្ឋបាល	ទីក្រុងធំបំផុត (មានមនុស្សរស់នៅច្រើន)	ចំនួនប្រជាជន (មករា 2017)	ផ្ទៃដី (km²)
Hovedstaden	Capital Region of Denmark	Hillerød	Copenhagen	1,807,404	2,568.29
Midtjylland	Central Denmark Region	Viborg	Aarhus	1,304,253	13,095.80
Nordjylland	North Denmark Region	Aalborg	Aalborg	587,335	7,907.09
Sjælland	Region Zealand	Sorø	Roskilde	832,553	7,268.75
Syddanmark	Region of Southern Denmark	Vejle	Odense	1,217,224	12,132.21
Source: Regional and municipal key figures

គ្រីនឡិន និងប្រជុំកោះហ្វេរ៉ូ

Kunoy island, Faroe Islands

ហ្គ្រីនឡែននិងកោះហ្វារូ មានរដ្ឋនិងសភាក្នុងស្រុកផ្ទាល់ខ្លួនហើយមានការគ្រប់គ្រងដោយខ្លួនឯងយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពលើកិច្ចការក្នុងស្រុក។

ប្រទេស	Population (2015)	ផ្ទៃដី	រដ្ឋធានី	Local parliament	Premier
Greenland	56,114	2,166,086 km2 (836,330 sq mi)	Nuuk	Inatsisartut	Kim Kielsen
Faroe Islands	49,079	1,399 km2 (540.16 sq mi)	Tórshavn	Løgting	Aksel V. Johannesen

រដ្ឋាភិបាល និងនយោបាយ

អត្ថបទដើមចំបង: នយោបាយនៅដាណឺម៉ាក

ម៉ាក្រេតថឺទី២, ព្រះមហាក្សត្រិយានីដាណឺម៉ាក

នាយករដ្ឋមន្ត្រីមិតេ ហ្វ្រេដឺរីកសិន

នយោបាយនៅប្រទេសដាណឺម៉ាកមានដំណើរការក្រោមក្របខ័ណ្ឌដែលមានចែងនៅក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃប្រទេសដាណឺម៉ាក។ ការផ្លាស់ប្តូរវាទាមទារឱ្យមានសំឡេងភាគច្រើនដាច់ខាតនៅក្នុងលក្ខខណ្ឌសភាពីរជាប់ៗគ្នានិងការអនុម័តយ៉ាងហោចណាស់ 40% នៃអ្នកបោះឆ្នោតតាមរយៈការធ្វើប្រជាមតិមួយ។|group="N"}} ដោយបង្កើតឡើងជាលើកដំបូងនៅក្នុងឆ្នាំ 1849 វាបង្កើតរដ្ឋអធិបតេយ្យភាពមួយនៅក្នុងទម្រង់នៃរាជាធិបតេយ្យអាស្រ័យរដ្ឋធម្មនុញ្ញដែលមានប្រព័ន្ធតំណាងរាស្រ្តតំណាង។ ព្រះមហាក្សត្ររក្សាអំណាចជាផ្លូវការហើយដឹកនាំគណៈរដ្ឋមន្ត្រីនៃក្រុមប្រឹក្សារដ្ឋដាណឺម៉ាក។ ព្រះមហាក្សត្រិយានី Margrethe II ក្លាយជាប្រមុខរដ្ឋចាប់តាំងពីថ្ងៃទី 14 ខែមករាឆ្នាំ 1972 មក។

រដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសដាណឺម៉ាកធ្វើជារដ្ឋាភិបាលគណៈរដ្ឋមន្ត្រីមួយដែលជាកន្លែងដែលអាជ្ញាធរប្រតិបត្តិត្រូវបានអនុវត្ត ដោយជាផ្លូវការក្នុងនាមព្រះមហាក្សត្រ ដោយនាយករដ្ឋមន្រ្តីនិងរដ្ឋមន្រ្តីគណៈរដ្ឋមន្ត្រីផ្សេងទៀតដែលជាប្រធានក្រសួង។ ក្នុងនាមជាស្ថាប័ននីតិប្រតិបត្តិគណៈរដ្ឋមន្ត្រី ទទួលខុសត្រូវក្នុងការស្នើសុំថវិកានិងថវិកាអនុវត្តច្បាប់ និងណែនាំគោលនយោបាយផ្ទៃក្នុងរបស់ប្រទេសដាណឺម៉ាក។

ច្បាប់និងប្រព័ន្ធតុលាការ

King Christian V presiding over the Supreme Court in 1697

ប្រព័ន្ធតុលាការនៃប្រទេសដាណឺម៉ាកត្រូវបានបែងចែករវាងតុលាការជាមួយនឹងយុត្តាធិការច្បាប់ស៊ីវិលនិងព្រហ្មទណ្ឌជាទៀងទាត់និងតុលាការរដ្ឋបាលដែលមានយុត្តាធិការលើវិវាទរវាងបុគ្គលនិងរដ្ឋបាលសាធារណៈ។

ទំនាក់ទំនងបរទេស

ដាណឺម៉ាកមានឥទ្ធិពលគួរឱ្យកត់សម្គាល់នៅអឺរ៉ុបខាងជើង ហើយមានឋានៈនៅកណ្តាលនៅក្នុងកិច្ចការអន្តរជាតិ។ នុងប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះកោះហ្គ្រិនឡែននិងកោះហ្វាអ៊ីត្រូវបានធានាក្នុងការនិយាយអំពីបញ្ហាគោលនយោបាយបរទេសដូចជាការនេសាទត្រីនិងការព្រួយបារម្ភផ្នែកភូមិសាស្ត្រនយោបាយ។ គោលនយោបាយការបរទេសនៃប្រទេសដាណឺម៉ាកត្រូវបានទទួលឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងពីប្រទេសដាណឺម៉ាកនិងសហភាពអឺរ៉ុប។ ដាណឺម៉ាកបានចូលរួមជាមួយ សហគមន៍សេដ្ឋកិច្ចអឺរ៉ុប (EEC) ដែលជាអ្នកកាន់តំណែងមុនរបស់សហភាពអឺរ៉ុបនៅឆ្នាំ 1973 ។ ហ្វារ៉ូសបានបដិសេធសមាជិកភាពនៅឆ្នាំ 1973 ។ Greenland បានជ្រើសរើសចាកចេញពី EEC នៅឆ្នាំ 1985 បន្ទាប់ពី ការធ្វើប្រជាមតិប្រជាពលរដ្ឋ Greenland នៅឆ្នាំ 1982 ។</ref> Denmark held the Presidency of the Council of the European Union on seven occasions, most recently from January to June 2012. បន្ទាប់ពីសង្គ្រាមលោកលើកទី 2 ប្រទេសដាណឺម៉ាកបានបញ្ចប់គោលនយោបាយរយៈពេលពីររយឆ្នាំនៃអព្យាក្រិត្យនៃប្រទេស។ វាជាសមាជិកស្ថាបនិកនៃអង្គការ NATO តាំងពីឆ្នាំ 1949 ហើយសមាជិកភាពនៅតែមានប្រជាប្រិយភាព។

យោធា

Danish MP-soldiers conducting advanced law enforcement training

កងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធដាណឺម៉ាកត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាកងទ័ពដាណឺម៉ាក។ រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការពារប្រទេសគឺជាមេបញ្ជាការនៃក្រសួងការពារជាតិដាណឺម៉ាកនិងជាមន្រ្តីការទូតជាប្រធាននាយការិយាល័យ។ ក្នុងអំឡុងពេលសន្តិភាពក្រសួងការពារជាតិដាណឺម៉ាកមានចំនួនទ័ពសរុប 33.000 នាក់។

ដាណឺម៉ាកគឺជាអ្នកគាំទ្រយូរអង្វែងពីការថែរក្សាសន្តិភាពអន្តរជាតិប៉ុន្តែចាប់តាំងពីការទម្លាក់គ្រាប់បែករបស់ណាតូនៅយូហ្គោស្លាវីនៅឆ្នាំ 1999 និងសង្គ្រាមនៅអាហ្វហ្កានីស្ថានឆ្នាំ 2001 ប្រទេសដាណឺម៉ាកក៏មានតួនាទីថ្មីជាប្រទេសប្រដាប់អាវុធផងដែរដោយចូលរួមយ៉ាងសកម្មភាពជាច្រើនដោយធ្វើសង្គ្រាមនិងការឈ្លានពានផងដែរ។ ស្ថានភាពថ្មីនេះបានធ្វើឱ្យមានការរិះគន់ផ្ទៃក្នុងខ្លះ ប៉ុន្តែប្រជាពលរដ្ឋដាណឺម៉ាកជាទូទៅមានការគាំទ្រយ៉ាងខ្លាំងជាពិសេសនៅក្នុងសង្គ្រាមនៅអាហ្គានីស្ថាន។

សេដ្ឋកិច្ច

អត្ថបទដើមចំបង: សេដ្ឋកិច្ចដាណឺម៉ាក

Lego bricks are produced by The Lego Group, headquartered in Billund.

ដាណឺម៉ាកមានសេដ្ឋកិច្ចចម្រុះដែលត្រូវបានចាត់ថ្នាក់ជាសេដ្ឋកិច្ចដែលមានប្រាក់ចំណូលខ្ពស់តាមរយៈធនាគារពិភពលោក។

ដាណឺម៉ាកមានអត្រាកំណើនខ្ពស់បំផុតលំដាប់ទី 4 នៃអ្នកមានសញ្ញាបត្រថ្នាក់ឧត្តមនៅក្នុងពិភពលោក។ ប្រទេសនេះ ជាប់ចំណាត់ថ្នាក់ខ្ពស់បំផុតនៅលើពិភពលោកចំពោះសិទ្ធិរបស់កម្មករ។

Denmark is a member of the European Single Market.

រូបិយប័ណ្ណដាណឺម៉ាកក្រដាសប្រាក់ក្រូនដាណឺម៉ាក (DKK) គឺមានអត្រាប្តូរប្រាក់មានកម្រិត 7,46 យ៉េនក្នុងមួយអឺរ៉ូតាមរយៈយន្តការអត្រាប្តូរប្រាក់អឺរ៉ុប ERM II ។ ទោះបីបដិសេធមិនប្រើលុយអឺរ៉ូក៏ដោយ ប្រទេសនេះអនុវត្តតាមគោលនយោបាយដែលបានកំណត់នៅក្នុងសហភាពរូបិយវត្ថុនិងសហភាពអឺរ៉ុបហើយបានបំពេញតាមលក្ខខណ្ឌសេដ្ឋកិច្ចដែលចាំបាច់ដើម្បីអនុម័តប្រាក់អឺរ៉ូ។ ភាគច្រើននៃគណបក្សនយោបាយក្នុងការគាំទ្រក្នុងការចូលរួមសហភាពសេដ្ឋកិច្ច និងរូបិយវត្ថុនៃសហភាពអឺរ៉ុប (EMU) ប៉ុន្តែចាប់តាំងពីឆ្នាំ 2010 ការស្ទង់មតិស្ទើមតិបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់លាស់ ថាប្រឆាំងនឹងការអនុម័តប្រាក់អឺរ៉ូ។ ក្នុងខែឧសភាឆ្នាំ 2018 29% នៃការស្ទង់មតិ Eurobarometer បានថ្លែងថាពួកគេគាំទ្រសហភាពអ៊ឺរ៉ុបនិងអ៊ឺរ៉ូហើយ ចំណែកឯ 65% ប្រឆាំងនឹងវា។

ទីផ្សារពលកម្ម

កម្រិតនៃអត្ថប្រយោជន៍នៃភាពអត់ការងារធ្វើគឺពឹងផ្អែកលើអតីតការងារហើយជាទូទៅនៅលើសមាជិកភាពនៃមូលនិធិគ្មានការងារធ្វើដែលជាទូទៅត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់យ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយសហជីពនិងការបង់ប្រាក់មុន។ ប្រមាណ 65% នៃការផ្តល់ហិរញ្ញប្បទានបានមកពីការរួមចំណែកសមាជិកដែលបានកំណត់ទុកហើយចំណែកមួយភាគបីទៀត ដែលនៅសល់មានប្រភពមកពីរដ្ឋាភិបាលកណ្តាលនិងការយកពន្ធទូទៅ។

វិទ្យាសាស្ត្រ និងបច្ចេកវិទ្យា

With an investment of 8.5 million euros over the ten-year construction period, Denmark confirms participation in E-ELT.

ដាណឺម៉ាកមានប្រពៃណីយូរអង្វែងនៃការបង្កើតនិងការចូលរួមផ្នែកវិទ្យាសាស្រ្តនិងបច្ចេកវិទ្យានិងបានចូលរួមជាអន្តរជាតិចាប់តាំងពីការចាប់ផ្តើមនៃបដិវត្តន៍វិទ្យាសាស្រ្ត។ ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្នប្រទេសដាណឺម៉ាកកំពុងចូលរួមក្នុងគម្រោងវិទ្យាសាស្ត្រនិងបច្ចេកវិទ្យាអន្ដរជាតិជាច្រើនដែលរួមមាន CERN ITER ESA ស្ថានីយអវកាសអន្តរជាតិ ISS និង E -ELT ។

នៅសតវត្សរ៍ទី 20 ដាណឺម៉ាកក៏មានការច្នៃប្រឌិតថ្មីនៅក្នុងផ្នែកជាច្រើននៃវិស័យបច្ចេកវិទ្យា។ ក្រុមហ៊ុនអេឡិចត្រូនិចមានឥទ្ធិពលនៅក្នុងឧស្សាហកម្មដឹកជញ្ជូន ដែលបានផលិតនាវាដឹកជញ្ជូនធ្យូងថ្មដែលមានប្រសិទ្ធភាពច្រើនបំផុត ព្រមទាំងថាមពលច្រើនបំផុតក្នុងពិភពលោកដូចជា Maersk Triple E ជាដើមហើយវិស្វករដាណឺម៉ាកបានចូលរួមចំណែកក្នុងការរចនារបស់ម៉ាស៊ីន MAN Diesel ។ នៅក្នុងផ្នែក software និងអេឡិចត្រូនិច ដាណឺម៉ាកបានរួមចំណែកដល់ការរចនានិងផលិតរបស់ក្រុមហ៊ុន Nordic Mobile Telephone ហើយបច្ចុប្បន្ននេះក្រុមហ៊ុនដាណឺម៉ាកមួយនេះ កំពុងស្ថិតក្នុងចំណោម អ្នកអភិវឌ្ឍទូរស័ព្ទចល័ត GSM ដំបូងបង្អស់។

អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តកុំព្យូរទ័រ និងវិស្វករ software ដែលមានដើមកំណើតនៅដាណឺម៉ាកបានដើរតួនាំមុខក្នុងភាសាសរសេរកម្មវិធីមួយចំនួនរបស់ពិភពលោកដូចជា Anders Hejlsberg (Turbo Pascal, Delphi, C#) Rasmus Lerdorf (PHP); Bjarne Stroustrup (C++) David Heinemeier Hansson (Ruby on Rails)និង Lars Bak (V8, Java VM, Dart)។

ថាមពល

Middelgrunden, an offshore wind farm near Copenhagen

ប្រទេសដាណឺម៉ាកមានការរុករកប្រេង និងឧស្ម័នធម្មជាតិយ៉ាងច្រើននៅសមុទ្រខាងជើង ហើយឈរនៅលេខរៀងទី 32 ក្នុងពិភពលោកក្នុងការនាំចេញប្រេងឆៅ និងបានផលិតប្រេង 259,980 បារ៉ែលក្នុងមួយថ្ងៃនៅក្នុងឆ្នាំ 2009 ។ ដាណឺម៉ាកគឺជាប្រទេសនាំមុខនៅក្នុងវិស័យថាមពលអគ្គីសនីដោយ នៅក្នុងឆ្នាំ 2015 ថាមពលនុយក្លេអ៊ែរផ្តល់ឱ្យ 42,1% នៃការប្រើប្រាស់អគ្គិសនីសរុប។

វិស័យអគ្គិសនីរបស់ដាណឺម៉ាកបានបញ្ចូលប្រភពថាមពលពីខ្យល់ ទៅក្នុងបណ្តាញអគ្គីសនីជាតិ។ នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះដាណឺម៉ាក មានគោលដៅផ្តោតលើប្រព័ន្ធថាមពល V2G និងរថយន្តអេឡិចត្រូនិច។ ប្រទេសនេះគឺជាប្រទេសជាសមាជិកនៃទីភ្នាក់ងារថាមពលកកើតឡើងវិញអន្តរជាតិ (IRENA) ។

ដំណឹកជញ្ជូន

Great Belt Fixed Link, The East Bridge as seen from Zealand

[[File:Copenhagen Airport Mai 2009 PD 131.JPG|thumb|Copenhagen Airport is the largest airport in Scandinavia and 15th-busiest in Europe.

ការវិនិយោគសំខាន់ៗត្រូវបានធ្វើឡើងក្នុងការកសាងផ្លូវរថភ្លើងនិងផ្លូវដែករវាងតំបន់នានានៅដាណឺម៉ាក។ ប្រតិបត្តិករផ្លូវដែកសំខាន់គឺ DSB សម្រាប់សេវាកម្មអ្នកដំណើរនិង DB Schenker Rail សម្រាប់រថភ្លើងដឹកទំនិញ។ ផ្លូវរថភ្លើងត្រូវបានថែទាំទុកដោយ Banedanmark ។ សមុទ្រខាងជើងនិងសមុទ្របាល់ទិកត្រូវបានទាក់ទងគ្នាដោយតំណភ្ជាប់សាឡាងនានា។ ការស្ថាបនាខ្សែភ្ជាប់ Fehmarn Belt Fixed Link ដែលតភ្ជាប់ដាណឺម៉ាកនិងអាល្លឺម៉ង់ជាមួយនឹងតំណទីពីរនឹងចាប់ផ្តើមនៅឆ្នាំ 2015 ។ ទីក្រុងកូប៉ិនហាកមានប្រព័ន្ធដឹកជញ្ជូនយ៉ាងឆាប់រហ័ស

ការជិះកង់នៅក្នុងប្រទេសដាណឺម៉ាក គឺជាការធ្វើដំណើរជាទូទៅជាពិសេសស ម្រាប់យុវវ័យនិងអ្នករស់នៅទីក្រុង។ ជាមួយនឹងបណ្តាញផ្លូវកង់មួយដែលពង្រីកជាង 12,000 គីឡូម៉ែត្រ ប្រទេសដាណឺម៉ាកគឺសំបូរអ្នកជិះកង់។

ប្រជាសាស្ត្រ

អត្ថបទដើមចំបង: ប្រជាសាស្ត្រដាណឺម៉ាក

ចំនួនប្រជាជនដាណឺម៉ាកដែលបានចុះបញ្ជីដោយប្រទេសដាណឺម៉ាក មានចំនួន 5.781 លាននៅក្នុងខែមករាឆ្នាំ 2018 ។ មេដ្យាននៃអាយុគឺ 41.4 ឆ្នាំ ឯផលធៀបបុរសនិងស្ត្រីគឺ 0.97។ អត្រាកំណើតក្នុងឆ្នាំ ២០១៧ គឺស្ត្រីម្នាក់មានកូន 1.75 នាក់. ទោះបីជាអត្រាកំណើតទាបក៏ដោយ ចំនួនប្រជាជននៅតែមានការកើនឡើងក្នុងអត្រាប្រចាំឆ្នាំ 0.59% ដោយសារអន្តោប្រវេសន៍ និងមនុស្សចាស់អាចរស់នៅបានយូរ។ World Happiness Reportបានចាត់ចំណាត់ថ្នាក់ដាណឺម៉ាកជាប្រជាជនមាកក្ដីរីករាយបំផុត។

គេមិនមានស្ថិតិផ្លូវការណាមួយពីជនជាតិក្នុងប្រទេសនេះទេ ប៉ុន្តែយោងតាមទិន្នន័យឆ្នាំ២០១៨របស់ប្រទេស មានប្រជាជន 86.7% ជាជនជាតិដាណឺម៉ាក (ដោយយ៉ាងហោចណាស់មានឪពុក ឬម្ដាយជាជនជាតិដាណឺម៉ាក)។

ភាសា

អត្ថបទដើមចំបង: ភាសាដាណឺម៉ាក and ភាសានៃដាណឺម៉ាក

ភាសាដាណឺម៉ាកគឺជាភាសាជាតិសម្រាប់ប្រទេស។ Faroese and Greenlandic are the official languages of the Faroe Islands and Greenland respectively. ភាសាអាល្លឺម៉ង់គឺទទួលថាជាភាសាជានជាតិភាគតិច ដែលស្ថិតនៅភាគខាងត្បូងប្រទេស ។

86% នៃប្រជាជនប្រើភាសាអង់គ្លេសជាភាសាទី២។ ចំណែកឯភាសាអាល្លឺម៉ង់ជាភាសាបរទេសដែលមានមនុស្សនិយាយច្រើនលំដាប់ទី២។ Denmark had 25,900 native speakers of German in 2007 (mostly in the South Jutland area).

សាសនា

អត្ថបទដើមចំបង: សាសនានៅដាណឺម៉ាក

Church of Denmark

ឆ្នាំ	ចំនួនប្រជាជន	ចំនួនអ្នកកាន់សាសនា	ភាគរយ
1990	5,135,409	4,584,450	89.3%
2000	5,330,500	4,536,422	85.1%
2005	5,413,600	4,498,703	83.3%
2010	5,534,738	4,479,214	80.9%
2015	5,659,715	4,400,754	77.8%
2016	5,707,251	4,387,571	76.9%
2017	5,748,769	4,361,518	75.9%
2018	5,781,190	4,352,507	75.3%
Statistical data: 1984, 1990–2018, Source: Kirkeministeriet

ប្រជាជនដាណឺម៉ាកកាន់គ្រីស្ទសាសនាច្រើនជាងគេ។ ក្នុងខែមករា ឆ្នាំ 2018 មានមនុស្ស 75.3% បានចុះឈ្មោះជាសមាជិកនៃវិហារកាតូលិក។ ចំនួននេះធ្លាក់ចុះ 0.6% បើប្រៀបធៀបនឹងឆ្នាំមុន ហើយធ្លាក់ចុះ 1.6% បើប្រៀបធៀបកាលពី២ឆ្នាំមុន។

[[File:Roskilde Cathedral aerial.jpg|thumb|left|Roskilde Cathedral has been the burial place of Danish royalty since the 15th century. In 1995 it became a World Heritage Site.]]

រដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃប្រទេសដាណឺម៉ាកបានចែងថាសមាជិកនៃគ្រួសាររាជវង្ស ត្រូវជាសមាជិកនៃសាសនានៃប្រទេសដាណឺម៉ាក ទោះបីប្រជាជនភាគច្រើននៅមានសេរីភាពក្នុងការប្រកាន់ខ្ជាប់នឹងជំនឿផ្សេងៗក៏ដោយ។

ការអប់រំ

អត្ថបទដើមចំបង: វិស័យអប់រំនៅដាណឺម៉ាក

The oldest surviving Danish lecture plan dated 1537 from the University of Copenhagen

រាល់កម្មវិធីអប់រំនៅដាណឺម៉ាកត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយក្រសួងអប់រំនិងគ្រប់គ្រងដោយសាលាក្នុងមូលដ្ឋាន។ ក្មេងៗភាគច្រើនចូលរួម "folkeskole" សម្រាប់រយៈពេល 10 ឆ្នាំចាប់ពីអាយុ 6 ទៅ 16 ឆ្នាំ។ មិនមានការប្រឡងចុងក្រោយទេប៉ុន្តែសិស្សអាចជ្រើសរើសការប្រលងនៅពេលបញ្ចប់ថ្នាក់ទី 9 (អាយុ 14-15 ឆ្នាំ) ។ ការធ្វើតេស្តគឺជាកាតព្វកិច្ចប្រសិនបើចង់រៀនបន្តថ្នាក់ឧត្តម។ សិស្សអាចចូលរៀនឯកជនឬ សាលារៀនរដ្ឋ ។

រាជបណ្ណាល័យនៅ Copenhagen

សុខភាព

អត្ថបទដើមចំបង: វិស័យសុខាភិបាលនៅដាណឺម៉ាក

តាមទិន្នន័យឆ្នាំ២០១៥ ជនជាតិដាណឺម៉ាកមានអាយុកាលដល់ 80.6 ឆ្នាំ (78.6 សម្រាប់បុរស និង 82.5 សម្រាប់ស្ត្រី)។

ដាណឺម៉ាកមានប្រព័ន្ធថែទាំសុខភាពជាសាកលដែលត្រូវបានផ្តល់ហិរញ្ញប្បទានជាសាធារណៈតាមរយៈការបង់ពន្ធហើយសម្រាប់សេវាភាគច្រើនដែលដំណើរការដោយអាជ្ញាធរតំបន់។

វប្បធម៌

អត្ថបទដើមចំបង: វប្បធម៌ដាណឺម៉ាក

ដាណឺម៉ាកមានវប្បធម៌ស្រដៀងគ្នាជាមួយ ន័រវែស និងស៊ុយអែត។

ក្នុងឆ្នាំ១៩៦៩ ដាណឺម៉ាកជាប្រទេសទីមួយដែលអនុញ្ញាតអោយរឿងអាសអាភៀស ក្លាយជាស្របច្បាប់។

ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ

ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយរបស់ប្រទេសនេះកើតមានកំឡុងទសវត្សឆ្នាំ 1540 ជាពេលដែលគេសរសេរពត៌មានលើក្រដាសហើយ បាចចែកចាយគ្នា។

តន្ត្រី

ទីក្រុង Copenhagen និងកោះឆ្ងាយ ៗ របស់វាមានតន្ត្រីប្រពៃណីជនជាតិដាណឺម៉ាក។ វង់ភ្លេងរាជវង្សដាណឺម៉ាក គឺស្ថិតនៅក្នុងចំណោមវង់ភ្លេងចាស់ជាងគេលើពិភពលោក។

ដាណឺម៉ាកគឺជាផ្នែកមួយនៃការប្រកួតប្រជែងដណ្ដើមពានរង្វាន់ Eurovision ចាប់តាំងពីឆ្នាំ 1957 ។ ដាណឺម៉ាកបានឈ្នះការប្រកួតបីដងក្នុងឆ្នាំ 1963 ឆ្នាំ 2000 និងឆ្នាំ 2013 ។

កីឡា

Michael Laudrup, named the best Danish football player of all time by the Danish Football Association

កីឡាមានប្រជាប្រិយភាពនៅក្នុងប្រទេសដាណឺម៉ាកហើយប្រជាពលរដ្ឋរបស់ខ្លួនចូលរួមនិងមើលភាពខុសគ្នាជាច្រើន។ កីឡាជាតិគឺជាកីឡាបាល់ទាត់ដែលមានកីឡាករជាង 320.000 នាក់នៅក្នុងក្លឹបច្រើនជាង 1600 ។ ដាណឺម៉ាកបានជាប់ជាបេក្ខភាព ៦ដង ជាប់ៗគ្នាសម្រាប់ពានរង្វាន់ UEFA European Championship European Championship រវាងឆ្នាំ 1984 និង 2004 ហើយបានគ្រងតំណែងជើងឯកអ៊ឺរ៉ុបក្នុងការប្រលងជើងឯក UEFA European Football Championship ឆ្នាំ 1992។ ចំណែកឯជោគជ័យមួយទៀតគឺឈ្នះ Confederations Cup in 1995 ។ កីឡាករបាល់ទាត់ដាណឺម៉ាកដែលគួរឱ្យកត់សម្គាល់រួមមានកីឡាករ Allan Simonsen ដែលបានជាប់ឈ្មោះកីឡាករល្អបំផុតប្រចាំទ្វីបអឺរ៉ុបនៅឆ្នាំ 1977 លោក Peter Schmeichel ដែលបានតែងតាំងជាអ្នកចាំទីល្អបំផុតរបស់ពិភពលោកក្នុងឆ្នាំ 1992 និង 1993 និងលោក Michael Laudrup ជាកីឡាករដាណឺម៉ាកល្អបំផុតផ្ល់ដោយសមាគមកីឡាបាល់ទាត់ដាណឺម៉ាក។

តំណភ្ជាប់ក្រៅ

• Denmark.dk
• Denmark ច្រកចូលនៅក្នុង សៀវភៅការពិតពិភពលោក
• Denmark entry at Encyclopædia Britannica.
• A guide to Danish Culture at Denmark.net.
• Denmark at UCB Libraries GovPubs.
• ដាណឺម៉ាក នៅគម្រោងបញ្ជីរាយឈ្មោះបើកទូលាយ
• Denmark profile from the BBC News.
• Tourism portal at VisitDenmark.
• Key Development Forecasts for Denmark from International Futures.

រដ្ឋាភិបាល

• Stm.dk – official Danish government web site
• um.dk Archived 2017-11-22 at the វេយប៊ែខ ម៉ាស៊ីន.កាលមានន្ទ បានទឹកផឹកឆ្អែតឆ្អន់ហើយ អ្នកបំផាយសេះ ទៅភូមិរហាត់ទឹក ដោយបោលកាត់តាមវាលស្រែ ដ៏ធំល្វឹងល្វើយ។ អ្នកបានប្រាប់គេថា អ្នកធ្វើដំណើរទៅបាត់ដំបង ។ ប្រាប់យ៉ាងនេះ ដើម្បីបង្វែងដានទេ។ ដល់ចុងភូមិរហាត់ទឹកនេះ បុរសបំបោលសេះ តម្រង់ទៅផ្ទះមួយតូច ដែលសង់ដាច់ពីគេនៅកៀនព្រៃ។ បុរសម្នាក់ អាយុប្រមាណសែសិបឆ្នាំ កាន់ចន្លុះមួយ ចេញមក។ លុះឃើញស្គាល់ជាក់ថា អ្នកជិះសេះជាមានន្ទ អ្នកកាន់ចន្លុះ ក៏គ្រវីចន្លុះឡើង រីករាយ ហើយស្រែកថា៖
• អា ! ជយោលោកគ្រូ ! ជយោលោកគ្រូ មកពីណា ?

ក្នុងសេចក្ដីរីករាយនេះ ទាំងកាយ ទាំងវាចា របស់អ្នកកាន់ចន្លុះ គេសង្កេតឃើញ នូវការគោរពស្រលាញ់ យ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ជ្រាលជ្រៅ។ មានន្ទសំរូតចុះពីលើខ្នងសេះ ដោយអស់កម្លាំងខ្លាំងពេក។ មាណពស្ទុះទៅឱបសហជីវិនចាស់ របស់អ្នក យ៉ាងខ្លាំង ដោយក្ដីរលឹក។ មិត្ដចាស់នេះ ឈប់ធ្មឹង បាត់សើចសប្បាយវិញ រួចសួរយ៉ាងស្ងួតថា៖

*ឱ ! លោកគ្រូរបួសផង ?

• ថាហើយអ្នកម្ចាស់ផ្ទះ ស្ទុះទៅគ្រាហ៍មានន្ទ ដោយថ្នាក់ថ្នម។

មានន្ទញញឹមឆ្លើយថា៖

• អឺ ! ខ្ញុំរបួស!
• អ្នកណា អាចកាប់លោកគ្រូ ត្រូវយ៉ាងនេះ ?

មានន្ទញញឹមទៀត ។ បុរសកាន់ចន្លុះផ្លាស់ទឹកមុខ ពីស្រពោន ទៅចងចិញ្ចើម។ សម្លេងមួយ បន្លឺលាន់ឮឡើង តិចៗ ថា៖

• ក្នុងភូមិភាគនេះ មានតែលោកគ្រូមួយទេ ម្ដេចក៏មករបួសយ៉ាងនេះ មកឆាប់អញ្ជើញលោកគ្រូចូលខាងក្នុងភ្លាម។
• អឺ ! ឆាប់ឡើង!
• មានការឬទេ ?
• ប្រហែលមាន បងគីឯងសុខសប្បាយជាទេ ?
• សុខ និង ទុក្ខ ជាធម្មតា តែកុំអាលសិន សម្រាន្តលើគ្រែនេះផ្អែកទៅនឹងខ្នើយ ចាំខ្ញុំដាំទឹក លាងឈាមឲ្យស្អាត រួចចាំខ្ញុំ រុំរបួសឲ្យស្រួល មើលៗ តើមុខរបួសធំទេ !
• មិនអីទេ ?
• ឱ ! ព្រះអើយ ! ធំដែរ ម្ដេចឈឺទេ លោកគ្រូ ឈឺខ្លាំង ឬ ?

មានន្ទប្រឹងធ្វើមុខជូរ តែអ្នក ខំប្រឹងញញឹម ឲ្យសហជីវិនរបស់អ្នក បានធូរទ្រូង។

• មិនជាអ្វីទេ!
• លោកគ្រូ សម្រាន្តនៅឲ្យស្ងៀម ទុកខ្ញុំធ្វើការនេះ។

នាយអគ្គីឆ្លេឆ្លា រហ័សជើង ស្ទុះចូលទៅក្នុងផ្ទះបាយ ដុតភ្លើង ដាំទឹក ឆេះឲ្យទង្គោល រួចមកច្របាច់ដៃជើងឲ្យមានន្ទ ។ នាយអគ្គីនិយាយ ស្ទើរយំ ថា៖

• ខ្ញុំនឹកលោកគ្រូណាស់។ យើងព្រាត់គ្នាយូរមកហើយ លោកគ្រូបានសុខសប្បាយជាទេ សូមនិយាយរឿងប្រាប់ខ្ញុំផង។
• បងគីឯងជាមិត្ដជីវិតមួយ នឹងខ្ញុំ ។ ខ្ញុំក៏នឹករលឹកបងណាស់ដែរ តាំងពីយើងបែកគ្នាមក។ ថ្ងៃនោះ តើបងគីភ្លេចហើយឬនៅ?
• អឺ! គ្មានអ្នកណាអាចភ្លេចបានទេ ភ្លៀងស្រិបៗ ខ្យល់វូៗ គេដេញបាញ់យើង។ បងគីឯងបែកទៅខ្ញុំ តដៃនឹងខ្មាំង សម្លាប់អស់ជាច្រើន ដល់មានឱកាសល្អ ខ្ញុំគេចផុតឆ្ងាយពីសត្រូវ។ ខ្ញុំរត់រកបងគីឯងគ្រប់កន្លែង ស្រែកហៅ តែពុំឃើញ ខ្ញុំខ្លោចចិត្ដ នឹកថា បងគីឯងស្លាប់បាត់ទៅហើយ។ ផុតពីនោះ ខ្ញុំក៏ចូលទៅនៅសិរីសោភ័ណ។ ខ្ញុំសុខសប្បាយជាទេ ពីនោះមក ខ្ញុំមានប្រពន្ធ . . .។

បុរសឈ្មោះអគ្គី កាលឮមានន្ទថ្លែងថាមានប្រពន្ធ ក៏ប្រែជាសប្បាយសើចយ៉ាងស្រស់វិញ។

• យី ! អីលោកគ្រូមានប្រពន្ធហើយ ?

តែមានន្ទធ្វើទឹកមុខស្មើដដែល។

• អឺ ! កុំអរ . . កុំសើច . . គឺជារឿងកម្សត់ . . ខ្ញុំស្រលាញ់គេ គេស្រលាញ់ខ្ញុំ គ្មានសេចក្ដីស្នេហាឯណា អាចមកប្រៀបធៀប នឹងសេចក្ដីស្នេហា របស់យើងទាំងពីរនោះទេ ។ នាងនោះមានរូបល្អ ។ ឱ! ល្អមែន . . .។

នាយគីទះដៃដោយត្រេកអរ។

• លោកគ្រូមានសំណាងណាស់!

មានន្ទសញ្ជឹងគិត ខាំធ្មេញ ជ្រួញភ្នែក សម្លឹងមើលទៅលើ។

• ទេ ! មិនដូច្នោះទេ ! ក្រោយមកស្រីនេះ......ឱ ! បង អើយ.... ស្រីនេះក្បត់ខ្ញុំ គេលួចមានសហាយ។
• អី....បង បង មានសហាយ . . . ?

នាគីប្រែទឹកមុខ ស្រឡាំងកាំង បើកភ្នែកធំ។

• យី ! ម៉េចក៏ដូច្នោះ ?

មានន្ទ ដោយទឹកមុខស្ងួតដដែល និយាយដោយសម្លេងមូលដដែល ថា៖

• កុំឆ្ងល់ ស្រីខូច ស្រីកាឡកណ្ណី ស្រីអប្បលក្ខណ៍។

នាយគីងាកក្បាលសម្លឹងគិត រួចសួរថា៖

• អ្នកណាជាសហាយ ?
• ខ្ញុំនិយាយទៅវាស្លាក់ ខ្ជាក់ទៅវាស្លែង គឺ . . . សហាយនោះគ្មានអ្នកឯណាក្រៅពីខ្ញុំទេ គឺសាច់ខ្ញុំ . . . ឈាមខ្ញុំ សរសៃខ្ញុំ . . .
• អ្នកណា ? អ្នកណា ?

មានន្ទនៅស្ងៀម យកដៃម្ខាងកាន់ស្មានាយគី ។ អាកប្បកិរិយានេះ ធ្វើឲ្យនាយគី រឹតតែឆ្ងល់ទៅទៀត ។ ភ្នែក ដែលនាយគីមើល ចំមុខមានន្ទ ភ្នែកទាំងពីរនេះបញ្ចេញនូវរស្មីអង្វរមួយ ដែលធ្វើឲ្យបុរសកើតមានចិត្ដអាណិត ស្រងាកក្នុងចិត្ដ ។ មានន្ទ បន្ថែមទៀតថា៖

• កុំចង់ដឹងអី !
• ទេលោកគ្រូ !
• ជារឿងហួសអស់ទៅហើយ។
• ទេ លោកគ្រូ !
• ជារឿងឥតប្រយោជន៍។

នាយគីដាក់ភ្នែកចុះ តែគំនិតរិះគិតរកចំនុចខ្សោយរបស់មានន្ទ ដែលនិយាយទៅអាច ឲ្យមានន្ទប្រាប់ខ្លួន ដ្បិតអ្នកមានប្រយោជន៍ នឹងដឹងរឿងរបស់មិត្ដ ដ៏ពិសេសថ្លៃថ្លានេះណាស់។ នាយគីស្រលាញ់មានន្ទនេះ គឺស្រលាញ់ពេក ទាល់តែចង់ដឹង នូវអស់រឿងរបស់មានន្ទ ទោះរឿងនោះជារឿងកំទេចកំទី ក៏ដោយ ឲ្យតែមានន្ទព្រមនិយាយរឿងឲ្យស្ដាប់។ ខាងក្រៅខ្យល់បក់រវិចៗ នាយគីនិយាយស្ងួត ហើយដោយ តិចៗថា៖

• លោកគ្រូប្រហែលមិនទុកចិត្ដខ្ញុំហើយ បានជាមិនព្រមនិយាយប្រាប់ខ្ញុំសោះ។

ពាក្យនេះមានសំនួនខ្លាំងមែន ដ្បិតមានន្ទ បែរមកកាន់ដៃនាយគីជាថ្មីម្ដងទៀត រួចប្រាប់ថា៖

• កាមាប្អូនប្រុសខ្ញុំ . . .។
• យី ! កាមាហ៊ានដល់ប៉ុណ្ណឹង?
• អឺ ! វាហ៊ានលូកថ្លើមខ្ញុំ តែឥឡូវខ្ញុំចាក់វាត្រូវមួយដាវយ៉ាងទម្ងន់ ប្រហែលវាស្លាប់ហើយ ឯខ្ញុំក៏ត្រូវរបួសនេះឯង។
• ឱ ! ព្រះម្ចាស់ថ្លៃអើយ !
• កុំឲ្យខាតពេល ! អឺ កុំឲ្យខាតពេល កុំយំ កុំសើច ខ្ញុំនៅរស់នៅឡើយទេ ។ តែត្រូវដឹងថា ពីពេលនេះទៅ ជីវិតយើងមានគ្រោះរដឹក រហូតតាមផ្លូវហើយ។
• បាទ ៗ ខ្ញុំក៏សុខចិត្ដស្លាប់ រស់ជាមួយលោកគ្រូដែរ។
• ប៉ុន្ដែបើស្លាប់ ឬ រស់ក៏ល្អមើល។
• បាទ ! បាទ !

មានន្ទចាប់បាតដៃនាយគី ច្របាច់យ៉ាងខ្លាំង ជាសញ្ញាយល់ព្រមប្ដូរជីវិតជាមួយគ្នា។ បុរសបន្ដសេចក្ដីទៅទៀត ដូចតទៅ៖

• ទុក្ខយើងជាទុក្ខខ្មែរទាំងអស់គ្នា ។ ខ្ញុំមានគ្រោងការណ៍មួយយ៉ាងធំ។
• គឺអ្វី ?
• គឺ លាងទុក្ខខ្មែរ ធ្វើជនជាតិយើងឲ្យបានរុងរឿងឡើងវិញ។
• ធ្វើយ៉ាងណា ?
• តស៊ូ ! ដូចខ្ញុំតែងនិយាយប្រាប់បងមុនៗ ស្រាប់ហើយ។
• បាទ ! ខ្ញុំក៏តស៊ូដែរ!
• អឺ ! ត្រូវតែយើងតស៊ូ វាយខ្មាំង វាយរបបគ្រប់គ្រង វាយគំនិតខ្ញុំគេ ភ្ជាប់ស្រុកខ្មែរមកខ្មែរវិញ តាមគន្លងអ្នកស្នេហាជាតិ។
• យល់ព្រមពេញទី !

អគ្គីក្រោកឈរលើកដៃសច្ចា ។ មានន្ទញញឹម។

• តែការតស៊ូ មិនមែនជាការងាយទេ។ អ្នកតស៊ូដើម្បីជាតិ គឺជាអ្នកដែលមានចិត្ដស្អាតល្អ ចេះស្រលាញ់គេ អាណិតគេ រួចចង់ជួយគេមែនៗ គឺជាអ្នកដែលរម្យទម មិនចេះខឹង មិនខ្លាចការ មានចិត្ដអំណត់ ក្នុងកិច្ចការ។ អើបង ! អ្នកតស៊ូ គឺមនុស្ស ដែលហ៊ានលះបង់ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន មានបុណ្យសក្ដិ ទ្រព្យសម្បត្ដិ ប្រពន្ធកូនជាដើម។ អ្នកតស៊ូមានតែទុក្ខ ជួបតែសេចក្ដីក្រ អត់ឃ្លាន គ្មានពេលសប្បាយ ឬ ពេលទំនេរទេ រួចមានពេលខ្លះជាប់គុក រងទុក្ខទោសរហូតដល់ ស្លាប់បង់ជីវិតផង។ ចេញទៅតស៊ូ គឺប្រាសព្រាត់អស់ចំណងស្នេហាទាំងឡាយ ដែលចងយើង ដើម្បីឈោងចាប់យកភពមួយថ្មី ដែលយើងអាចដាក់ឈ្មោះហៅបានថា «ភពឯកា» ឬ «ភពសង្វេគ»។ នៅចុងក្រោយបំផុត ចេញទៅតស៊ូ គឺចេញទៅបួស តែបួសនេះមានន័យធ្ងន់ ជាងបួសធម្មតាទៅទៀត គឺបួសដើម្បីព្រះពុទ្ធសាសនាផង រួចដើម្បីជាតិផង ដើម្បីសេចក្ដីសុខ និង សេចក្ដីចំរើនរបស់មនុស្សទាំងអស់លើទ្វីបលោកផង។

• ទឹកពុះហើយឬ ?

នាយអគ្គីស្ទុះភ្លេតចូលចង្រ្កាន កាន់យកកំសៀវមួយចេញមក អ្នកលាងចានដែកមួយយ៉ាងស្អាត រួចចាក់ទឹកពុះនោះ ក្នុងចានដែក។ អ្នកយកគមកធ្វើសំលី រួចលុបលាងមុខរបួស យ៉ាងថ្នមៗ រុំរបួសនោះយ៉ាងស្រួល។ បុរសធ្វើផងនិយាយផងថា៖

• គឺជាកិត្ដិយសមួយយ៉ាងធំណាស់ ដែលយើងតាំងខ្លួនយើងជាអ្នកតស៊ូនេះ។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្ដខ្លាំងណាស់ ដោយយល់ច្បាស់ថា

លោកគ្រូ និង ខ្ញុំបានគិតត្រូវ។ មិនអីទេ យើងតាំងខ្លួនយើងជាអ្នកតស៊ូបានពេញទី ពីព្រោះយើងមិនដែលធ្វើអ្វីអាក្រក់នឹងអ្នកណា យើងមិនដែលប្លន់អ្នកណា យើងមិនដែលសេពសុរា លេងបៀ លួចកូនគេ។ យើងជាអ្នកបួស ស្រេចទៅហើយ ។ ចុះមិត្ដយើងឯទៀតទៅ តាមយើងទេ?

• ទៅ! ប្រាកដជាទៅដាច់ខាត។
• យើងទៅតាំងទីកន្លែងត្រង់ណា ?
• គង់ដឹងទេ តែឥឡូវនេះត្រូវដឹងថា យើងឈប់ចូលស្រុកហើយ។
• ជយោ ! លោកគ្រូ ! ហ៊ី រួចហើយឥឡូវសូមលោកគ្រូសម្រាកចុះ ខ្ញុំយាមមាត់ទ្វារជូន។

មានន្ទសើច ចាប់ដៃនាយអគ្គីជាប់ នៅស្ងៀមមួយស្របក់ រួចនិយាយថា៖

• យាមឯណា ខ្ញុំមិនទាន់បានសួរបងឯងផង។

នាយអគ្គីមុខស្មើ។

• ឱ ! បាទ !
• តើកាលពីយើងបែកគ្នានោះ បងឯងមានទុក្ខយ៉ាងណាខ្លះ ម៉េចមិនប្រាប់ខ្ញុំផង ?

នាយអគ្គីឡើងស្រងូតស្រងាត់ ឆ្លើយថា៖

• បាទ ! ខ្ញុំបានវាយប្រលូកជាមួយខ្មាំង ដែលរោមខ្ញុំដូចស្រមោច។ គេចាប់ខ្ញុំបាន។ ខ្ញុំនឹកថា អស់បានជួបមុខលោកគ្រូហើយ។ គេយកខ្ញុំ ទៅសម្លាប់។ ខ្ញុំញញឹម មុខក្ដីមរណភាពនេះ។ បាទ ! ខ្ញុំញញឹម ព្រោះខ្ញុំពេញចិត្ដនឹងស្លាប់ ព្រោះខ្ញុំបានស្លាប់ ដោយបានបំរើបុព្វហេតុមួយ ដ៏ល្អ គឺមាតុប្រទេស និង ជនជាតិយើងពិតៗ។ គាប់ជួនពេលនោះ នៅវេលាយប់ ចង្រិតយំ អំពិលអំពែកហើរ ខ្យល់បក់ ផ្កាយរះព្រោងព្រាត ស្រីម្នាក់ជាបុត្រីមេកង មានចិត្ដអាណិតខ្ញុំ បានលួចចូលមកដោះលែងខ្ញុំ។

បរិយាកាសនៃកិច្ចសន្ទនា ក៏ប្រែរីករាយវិញ។ សម្លេង៖

• អូ ! អូ ! អូ !
• បាទ ! នាងនោះល្អ ចិត្ដក៏ល្អទៀត គេថាឲ្យខ្ញុំរត់ទៅចុះ។ ខ្ញុំឃើញមុខនាងស្រពិលៗ ។ ខ្ញុំក៏ប្រាប់នាងថា៖
• អូនកុំមើលងាយបង ៗមិនមែនជាមនុស្សចិត្ដអន់ រត់ពីកណ្ដាប់ដៃខ្មាំងទេ ។ អូនជាខ្មាំង នឹងបង ឥឡូវត្រូវការ អូនហ៊ានយកកាំបិត មកបុកត្រង់ដង្ហើមបង ឲ្យស្លាប់ទៅ មិនគប្បីមកដោះលែងបង ដោយលួចលាក់ទេ។ នាងយំឱបដៃខ្ញុំ ដែលជាប់ចំនង និយាយខ្សឹកខ្យួលថា៖
• ច៎ាះ ប្អូនសូមទោសបង ប្អូនជាមិត្ដនឹងបង ដែលមកដោះបងនេះ។ ជាកិត្ដិយសមួយ របស់ប្អូន ដោយបានជួយជីវិត អ្នកស្នេហាជាតិម្នាក់។ ប្អូនមិនមែនខ្មាំងរបស់បងទេ ប្អូននិយាយនឹងបង មិនបានវែងឆ្ងាយទេ។ តែប្អូន សូមបងជ្រាបថា សព្វថ្ងៃនេះ ប្អូនជាមនុស្ស។ ពួកនេះ បង្កឲ្យស្រុកយើង បង្ហូរឈាមគ្នា កាប់សម្លាប់គ្នា ព្រាត់ប្រាសគ្នា បែកគូស្នេហា បែកកូនប្រពន្ធ បែកគ្រួសារ ។ ឱបង ! បង ! ពាក្យថាសង្រ្គាមៗ ធ្វើឲ្យប្អូនជាស្រីក្រៀមក្រំជានិច្ច ក្រៀមគ្មានពេលល្ហែ ក្រៀមរាល់វេលា។ យប់ ថ្ងៃ ព្រឹក រសៀល ល្ងាច ប្អូនរាប់ពេល រាប់ម៉ោងនាទី ធ្មេចភ្នែកសួរថា «តើកាលណា ទើបបានសុខ ?» ប្អូនចង្អៀតចិត្ដណាស់ បង។

ខ្ញុំឆ្លើយតបថា៖

• ប្អូនមានចិត្ដដូចបង បងដែលខំច្បាំងនេះ ក៏ដើម្បីសេចក្ដីសុខសាន្ដ ត្រាណដែរ។ ដើម្បីឲ្យបានសុខនេះ លុះត្រាតែស្រុក ត្រូវបានជាស្រុកអ្នកជា។ ស្រុកខ្ញុំគេ ចម្បាំងនៅតែមាន។ ស្រុកមិនយុត្ដិធម៌ សង្គ្រាមនៅតែឆេះ ។ ស្រុកមានគំនិតប្រកាន់ពួកក្រុម ការភាន់ប្រែ នៅតែកើត។ ចម្បាំងនេះ ពុំមែនធ្វើឲ្យប្អូនខ្លាច ប្អូនព្រួយ យំបារម្ភនោះទេ . . . ។
• ទេ ! . . . ទេ . . . ប្អូនដឹងច្បាស់ណាស់ថា «បងធ្វើត្រូវ ប្អូនស្អប់ចម្បាំងរុករានទេតើ គឺប្អូនស្អប់ខាងក្រុមពួកខ្ញុំ សព្វថ្ងៃនេះ»។
• បងមិនទៅណាទេ!
• ទេ ! ទេ! សូមបងអាណិតប្អូន អញ្ជើញទៅចុះ ទុកជីវិតបង ដើម្បីបម្រើសន្ដានចិត្ដខ្ពស់មួយ ដែលជាសន្ដានចិត្ដ ខ្មែររាល់គ្នា ឲ្យបានសម្រេចទៅចុះ។
• ប្អូនជាខ្មែរ ឬ ខ្មាំង ?
• ច៎ាះ ! ប្អូនជាខ្មែរ!
• បងទៅណាមិនរួចទេ បងចង់ស្ដាប់សម្ដីអូន ចង់ស្លាប់រស់ជាមួយអូន។
• ទេ ! បងអាណិតខ្មែរទាំងពួងផង ដ្បិតខ្មែរទាំងអស់ត្រូវការបង . . . ទៅៗ អញ្ជើញទៅចុះ។

នារីយំសោក ស្ទើរបោកខ្លួននៅលើដី ដោយខ្ញុំ ពុំព្រមរួចខ្លួនសោះនោះ។ សូមលោកគ្រូគិតមើល តើឲ្យខ្ញុំទៅណារួច បើខ្ញុំទុកស្រីកម្សត់នេះ ជាកំនប់មាសទៅហើយ។ ដល់ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បបួលនាងទៅជាមួយខ្ញុំ ។ ឱ ! រាត្រីកម្សត់។ លោកគ្រូ ! ខ្ញុំសូមសម្រក់ទឹកភ្នែក មួយតំណក់ចុះ នៅលើសេចក្ដីស្នេហា ដ៏ស្មោះត្រង់នេះ។ បាទ! នាងព្រមរត់ទៅជាមួយខ្ញុំ ពីព្រោះថ្ងៃជិតរះ ជីវិតខ្ញុំជិតស្លាប់ហើយ។ យើងចេញដំណើរទៅ។ មិនយូរប៉ុន្មាន កងទ័ពខ្មាំង ដេញតាមជាប់ពីក្រោយ។ ឱលោកគ្រូអើយ ! នាងនោះរត់មិនរួច ព្រោះគ្នាពុំធ្លាប់រត់ ដូចពេលនោះសោះ ។ ខ្មាំងក៏កាន់តែជិតមក ជិតមក។ ខ្ញុំដកព្រួញបាញ់វិញ ដោយប្ដេជ្ញាថា ឲ្យស្លាប់ជាមួយគ្នាចុះ។ តស៊ូបានប្រមាណ មួយសន្ទុះធំ ខ្មាំងព័ទ្ធជុំវិញខ្លួនអស់។ បាទ ! ពេលនោះព្រួញអាសិរពិសមួយ យ៉ាងកំណាច ស្ទុះមកត្រូវនាងចំកណ្ដាលខ្នង ប្អូនជាគូជីវិតដួលដេកលើធរណី ។ ខ្ញុំឱបនាង។ នាងយំ ដោយខ្សឹកខ្សួល ប្រាប់ថា៖

• បងសម្លាញ់ប្អូន ?

ខ្ញុំខ្សឹបប្រាប់វិញថា៖

• បងស្រលាញ់អូន !

នារីញញឹមទឹកភ្នែកហូរសស្រាក់ ដាច់ខ្យល់ស្លាប់ភ្លាម មួយរំពេច។ បាទ ឱ ! ស្លាប់ទៅៗ។

នាយគី គ្រវីក្បាល។

មានន្ទអង្អែលខ្នងសួរថា៖

• ចុះយ៉ាងណាទៀត ?
• បាទ !ខ្ញុំប្ដេជ្ញាក្នុងចិត្ដថា តស៊ូលុះត្រាស្លាប់ ខ្ញុំក៏ហូតដាវចូលប្រកាប់ប្រចាក់។ ខ្ញុំងងឹតមុខ គិតតែពីប្រលូកគ្មានថយ រហូតដល់ ខ្មាំងស្លាប់អស់ជាច្រើន ដួលរណោងលើដី ឆ្លៀតឱកាសនោះ ខ្ញុំក៏ចាប់សេះមួយរត់មកទីនេះ ។ តាំងពីនោះមក ខ្ញុំលែងចង់បានប្រពន្ធទៀតហើយ។

សូរជើងសេះមួយ លាន់ឮឡើង ។ នាយគី ផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់។ មានន្ទក្រោកអង្គុយប្រុងស្មារតី។ នាយគីស្ទុះភ្លែត ទៅខាងក្រៅ។ ក្នុងងងឹត ពាជីមកដល់ នាយគីដកដាវខ្វាច់។ ចុងដាវ នៅលើដើមទ្រូងអ្នកជិះសេះ ជាស្រេច។

• អ្នកណា ?
• អញ!
• អូ អា កោប ! យី ! អាចង្រៃ ម្ដេចមកគ្មានឲ្យដំណឹងអញមុន . . .។

នាយកោប លោតពីលើខ្នងសេះ មកឱបអគ្គី យ៉ាងស្និទ្ធស្នាល។

• អញរវល់ណាស់ មិនបានឲ្យដំណឹងអ្វីទេ។ មកទៅក្នុង។
• អាកោបទៅមិនបានទេ ឈប់ ! អាកោប អាឯងហ៊ានតែចូល អញសម្លាប់ឯងចោលឥឡូវនេះ។
• អាឆ្កួត ! មានការ។
• ការអី ?
• អញមកប្រាប់លោកគ្រូ។
• យី ! ម៉េចអាឯងដឹង ?
• ហ៊ឺ រឿងអីអាកោបមិនដឹងនោះ ? ប្រយ័ត្ន ! ការសំខាន់ណាស់។
• ឈរនៅហ្នឹងហើយ ចាំអញទៅជម្រាបគាត់ជាមុនសិន។

ពេលនោះ សម្លេងមានន្ទលាន់ឮឡើង ពីលើគ្រែក្នុងបន្ទប់៖

• អ្នកណា កោបឬ ?
• បាទ !
• គីឲ្យកោបចូលមក !

នាយគីរុញស្មានាយកោប ឲ្យចូលមក។ នាយកោបធ្វើគារវកិច្ចដោយគោរព៖

• ខ្ញុំបាទមកនេះមានការប្រញាប់ណាស់ ។ លោកតាគិរីសុមេរុ ឲ្យខ្ញុំមកជម្រាបលោកគ្រូថា «គេបានចាត់ទ័ពសេះ មកតាមចាប់លោកគ្រូ ចំនួន១២នាក់»។
• កោបឯងភ័យ ឬ គ្នាប៉ុណ្ណឹង?
• បាទទេ!
• គី ?
• បាទ ទេ !
• កោប ?
• បាទ !
• ត្រៀមខ្លួន!

នាយកោបញាក់មុខឆ្លើយថា៖

• បាទ!

មានន្ទក្រោកអង្គុយ ហាក់ដូចគ្មានឈឺអ្វី។

• បាន ! ខ្ញុំទទួលប្រាំនាក់ កោបទទួលបី គឺទទួលបួននាក់។
• បាទ !
• បាទ !

មានន្ទសួរទៀតថា៖

• អ្នកណានាំមក ?
• និលពេជ្រ!
• អៃយ៉ា ! ទុកនិលពេជ្រឲ្យមកខ្ញុំចុះ កាលណាវាមកដល់។

នាយកោបងក់ក្បាល។

• បាទ ! មិនយូរទេ ប្រហែលបន្ដិចទៀត ព្រោះខ្ញុំឮសូរជើងសេះ តែពីក្រោយខ្ញុំគគ្រឹក។
• អឺ ! មិនជាអីទេ ។ ឥឡូវ ទៅរាំងទ្វាររបងឲ្យជិត។ កោបនៅម្ខាង គីនៅម្ខាងមាត់ទ្វារនេះ។ ឯខ្ញុំ នៅពួនគុម្ពផ្កាកណ្ដាល។
• បាទ !
• មានទ្វារ រត់ទៅតាមក្រោយទេ ?

នាយគឺឆ្លើយថា៖

• បាទ ! មានផ្លូវសម្ងាត់មួយ។
• របងគីឯង ល្មមពួកវាចូលបានទេ ?
• មានតែតាមមាត់ទ្វារប៉ុណ្ណោះ ព្រោះជុំវិញសុទ្ធតែឫស្សី។
• អឺ ! ល្អ ខ្ជិលទៅណា គឺឯងថយមុន កោបថយក្រោយ។
• បាទ !
• បាទ !
• យើងវាយតដៃ ដើម្បីដោះខ្លួន ទៅតាមទ្វារក្រោយណ៎ា !
• បាទ!
• បាទ!
• ដល់ខាងក្រៅតោងបំបែកគ្នា រួចទីជួបគ្នា គឺមាត់ពាមទន្លេសាប ព្រំប្រទល់ខ្មែរ -សៀម។
• ទល់ដែន!
• ទល់ដែន !
• កុំភ្លេចចូលទៅហៅអារុណ មហាកាល ស្រទំ ស្បៃវែងផងណ៎ា !
• បាទ !
• បាទ !
• ឥឡូវ ទៅចាំនៅទីកន្លែងរៀងខ្លួនចុះ ព្រោះឮសូរជើងសេះ មកដល់ហើយ។

និលពេជ្រ នាំទ័ពបំផាយសេះ យ៉ាងលឿន ទាំងកណ្ដាលយប់។ នៅតាមផ្លូវ និលពេជ្របានសាកសួរដល់ពល ដែលមកជាមួយ តើអ្នកណាស្គាល់ផ្ទះនាយគី នៅរហាត់ទឹក ។ មានទាហានម្នាក់ឈ្មោះសាន បានឆ្លើយឡើងថា៖

• បាទស្គាល់។

បានជានិលពេជ្រសួរដូច្នោះ ពីព្រោះដឹងច្បាស់ថា សេនាជំនិតដែលមានន្ទមាន នៅជិតនេះ គ្មានអ្នកណាក្រៅពីអគ្គីទេ។ អ្នកធ្លាប់ស្គាល់អគ្គីនេះ ដែលជាមនុស្សពូកែឆើតឆាយមួយដែរ។ មានន្ទត្រូវរបួសផង ប្រាកដជាទៅជ្រកផ្ទះអគ្គីមិនខាន។ អាស្រ័យហេតុនេះ អ្នកបញ្ជាទាហាន ឲ្យបំបោលសេះ កាត់វាលតម្រង់ទៅភូមិរហាត់ទឹកតែម្ដង ទើបឆាប់ការ។ ក្នុងដំណើរ ដ៏ស្រូតរូតនេះ អ្នកឮសូរជើងសេះមួយ ខាងមុខដែរ តែអ្នកនឹកស្មានថា ជាសេះរបស់អ្នកស្រុកធម្មតាទេ។ កាលបើនាយសានឆ្លើយថា បានស្គាល់ផ្ទះអគ្គីច្បាស់ និលពេជ្រត្រេកអរយ៉ាងក្រៃលែង។ គ្រោងការណ៍មួយវាត់ភ្លែត ក្នុងបញ្ញាអ្នក គឺគ្រោងការណ៍ឡោមចាប់មានន្ទឲ្យបាន។

លុះបានទៅដល់ជិតផ្ទះអគ្គីហើយ អ្នកបញ្ជាឲ្យទាហានទាំងអស់ ចុះពីលើខ្នងសេះរៀងខ្លួន រួចឲ្យសានដើរលបៗ ទៅស្ដាប់មើល។ នាយសាន ថ្វីដ្បិតតែធ្លាប់តយុទ្ធ មកច្រើនគ្រាណាស់មកហើយក៏ដោយ ក្នុងពេលនេះ ក៏នៅមានសេចក្ដីតក់ស្លុត យ៉ាងខ្លាំង។ បេះដូងគាត់ញ័រ រំភើប ដៃគាត់ឡើងត្រជាក់អស់។ គាត់លូនបន្ដិចៗ ទៅមុខ ត្រាតែបានទៅដល់ផ្ទះអគ្គី ដូចប្រាថ្នា។ គាត់លបមើលតាមមាត់ទ្វារ គ្មានឃើញអ្វីសោះ។ ក្នុងផ្ទះស្ងាត់ឈឹង តែឃើញទ្វារពុំទាន់បិទ ចង្កៀងមួយឆេះប្លុងៗ។ អ្នកលូនថយក្រោយដូចក្ដាម ត្រលប់ទៅរាយការណ៍ ប្រាប់និលពេជ្រវិញ។

• ម៉េចមានឃើញអ្វីខ្លះ ?
• ឃើញទ្វារបើក ចង្កៀងមួយប្លុងៗ។
• ប្រហែលមានមនុស្សទេ ?
• ប្រហែលដេកលក់អស់ហើយ។
• បើដូច្នោះទៅ !

កងទាហានទៅដល់មាត់ទ្វារ ។ នាយសានលូកដៃទៅច្រានទ្វារ របងទ្វារពុំរបើក ដោយចាក់សោជាប់។ និលពេជ្រសួរខ្សឹបៗ ថា៖

• ម៉េចបើកទ្វាររួចទេ ?
• បាទទេ ! ជាប់សោ ។ ធ្វើយ៉ាងណាទាន ?
• ទៅរក លើកជណ្ដើរផ្ទះខាងមុខនោះ សិនមក តែប្រយ័ត្នម្ចាស់គេដឹងណា ! ម្យ៉ាងទៀត ប្រយ័ត្នឆ្កែព្រុសផង។
• បាទ !

សានក៏ស្ទុះ ទៅលើកជណ្ដើរផ្ទះរបស់អ្នកស្រុកម្នាក់ យកមកផ្អែកលើទ្វារ។ នាយសានឡើងជណ្ដើរភ្លាម ឥតបង្អង់។ លុះមកដល់លើទ្វារហើយ នាយសានក៏បែរគូទ ទម្លាក់ជើងទាំងពីរចុះ ដៃទាំងពីរចាប់ខ្លោងទ្វារ ធ្វើឲ្យនាយសាន ធ្ងន់ខ្លួនរយីងរយោង។

នាយកោប ដែលលិទ្ធអណ្ដាត រង់ចាំចំណី ដល់បានឃើញខ្មាំងមកដូច្នោះ ក៏ស្ទុះវឹងទៅកាប់មួយដាវចំពីក្រោយ ត្រង់គល់ក ។ នាយសានលាន់សម្លេង ឮងឹក រួចធ្លាក់ខ្ពោកដល់ដី។

និលពេជ្រ ដែលនៅខាងក្រៅនឹកថា នាយសានបានដល់ដីហើយ រួចមុខជាមកបើកទ្វារមិនខាន តែចាំបាត់ៗ៖ និលពេជ្រខ្សឹបហៅ៖

• សាន ! សាន ! ទៅណាបាត់អន្ដរធាននេះ អាធីទៅមួយទៀតបន្ដគ្នាទៅ។

នាយធីដឹកមុខឡើងជណ្ដើរ ដល់ចុង ក៏វាត់ជើងស្ទុះចុះមក។ ក្នុងពេលនោះ ដាវអគ្គីលៀនចេញធ្លោ ពីគុម្ពផ្កាមក តែនាយធីវាយរងដាវទាន់ ដាវទាំងពីរក៏ប្រកួតគ្នាឮឆាំងៗ ដូចរន្ទះកណ្ដាលយប់ស្ងាត់។ ពួកខាងនិលពេជ្រស្រែកថា «មានពួកវាវើយ !» ។ លំដាប់នោះ នាយទាហាន ក៏ជ្រុះមកក្នុងរបងផ្ទះនាយគី ខ្ពោកៗ បន្តបន្ទាប់គ្នា ដូចគ្រាប់ភ្លៀង។ នាយកោប និងអគ្គី តយុទ្ធម៉ាំងៗ យ៉ាងអង់អាច។ និលពេជ្រមកដល់ក្រោយគេ បញ្ជាឲ្យឈប់។

• ឈប់ ! អ្នកណាហ្នឹង ?

អគ្គីឆ្លើយថា៖

• អញ!
• អឺ ! គីទេឬ ?
• អឺ ! អញ ម៉េចនិលទេឬ ? ឯងមកលេងនឹងអញឬ ?
• អឺអញៗ មកលេង!
• បើមកលេង មកកុំបង្អង់ !
• ឯងមកមានការអីទាំងយប់ ? (អគ្គីសួរបន្ថែម)
• អញមកជាតំណាងច្បាប់។

នាយកោបចេញពីគុម្ពផ្កាមក សើចក្អាកក្អាយ៖

• ហាសៗ តំណាងច្បាប់ ! មានតែចោរទេ ដែលចូលក្នុងរបងផ្ទះគេ ដោយលបៗ ។ អ្នកតំណាងច្បាប់ មិនធ្វើដូច្នោះទេ។
• យី ! អាកោប អញមកនេះមានសំបុត្រ។
• ចាំភ្លឺស្រួលបួលទៅពូ ! មានអី។
• អាកោប អញមិនខ្ចីនិយាយនឹងឯងទេ។

និលស្ទុះទៅមុខ ភ្នែកមើលទៅក្នុងផ្ទះ ។ អគ្គីលើកដាវកាប់ រាំងដើមទ្រូងនិលពេជ្រ។

• មិនបានទេ ! មិត្ដទៅណាមកណា ទៅមិនបាន។
• អញទៅក្នុងផ្ទះ។
• ប្លន់ឬ ?
• អញចាប់មនុស្សទោស។
• គ្មានមនុស្សទោសទេ នៅនេះមានតែអ្នកជាទាំងអស់។
• មាន ។
• ទៅមិនបាន ទៅស្លាប់ឯង ឬ ស្លាប់អញ !
• ព្រះកម្ពុតឲ្យអញមកណ៎ា។
• ទេវតាឲ្យមកក៏ត្រូវឈប់ ដ្បិតអគ្គីមិនឲ្យចូលទៅ។
• ឯងរឹងទទឹងនឹងច្បាប់ឬ ?
• ឯងរកចាប់អ្នកណា ?
• មានន្ទ !
• ហ៊ីសៗ អាក្រពើ វង្វេងបឹង!
• មានន្ទនៅឯណា?
• នៅនេះ ?
• សម្លេងមានន្ទលាន់ឮឡើងពីកៅអីមួយ ដែលនៅក្នុងងងឹត។ មានន្ទដើរស្ទុងៗ ចេញមកយ៉ាងខែង ដៃពត់ចុងដាវតូចស្ដើងមួយ ដែលចាំងផ្លេកៗ។
• រកខ្ញុំធ្វើអី ?
• ក្នុងនាមនៃច្បាប់ ខ្ញុំសូមចាប់ សូមអញ្ជើញអានសំបុត្រនេះទៅចុះ ។

មានន្ទកញ្ឆក់សំបុត្រ ពីដៃនិលពេជ្របាន ញីហែកខ្ទេចខ្ទី គ្រវាត់ចោលទៅ។ និលពេជ្រខឹង ខ្មួលឡើង។

• យី ! ម៉េចព្រះតេជគុណ ហ៊ានហែកសំបុត្រព្រះកម្ពុត ?
• ខ្លាចអី សំបុត្រមិនត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់។
• មិនមែនទេ ! បោះត្រាលោកផងណា!
• អើ! ត្រាមែន តែសំបុត្ររំលោភ ឲ្យចាប់យើងទាំងយប់ គ្មានច្បាប់ណាឲ្យចាប់ដូចនេះទេ។
• អាកូន ! ចូលចាប់ !

មានន្ទថយក្រោយបីជំហាន គ្រវាសដាវ និយាយយ៉ាងសង្ហាថា៖

• ចាប់មានន្ទបាន លុះត្រាតែធ្លាក់អាវុធពីដៃ។

នាយកោប និង នាយគី ក៏ថ្លែងសកម្មភាពដំនាលគ្នា ដាវលាន់ឮឆាំងៗ ចែសៗ ឡើងពីរោះ ដូចសូររនាតដែក។ បី ទល់នឹងពីរ ជាទីគួរដែរ។ មានន្ទវាយផូងៗ ពីរបីដាវ ស្ទុះទៅកាប់អាម្នាក់នៅចំហៀងខាង ដួលច្រច្រោងជើង បាត់ស្មារតី រួចស្រែកថា៖

• មួយហើយវើយ !

មានន្ទវាយថយ រត់ទៅគេច នឹងគល់ឈើ ដែលធ្វើឲ្យខាងនិលពេជ្រវិលមុខ។ ដោយងងឹតផង អ្នកតជាប់ដៃ ចុងដាវសត្រូវ ខ្វែងខ្វាត់ ច្រវាត់គ្នា ច្រុះនឹងចុងដាវអ្នក។ មានន្ទគេចទៅពួន ឯគល់ឈើមួយទៀត។ ខាងនិលពេជ្រ រកមិនឃើញ រេរា។ មានន្ទស្រែកហៅ ថា៖

• ឯនេះទេវើយ ! មក !

កងនិលពេជ្ររត់ទៅ មានន្ទគេចទៅម្ខាង វាយខ្នងនាយធីផូង មួយដាវអស់ទំហឹង ដែលនាំឲ្យធីភ័យជាអនេក។ ដល់ដឹងថា មានន្ទ ក៏ស្ទុះហក់ដេញ តាមប្រកិត ។ ចំនែកខាងនាយកោប និង អគ្គី ក៏បង្កើតបរិយាកាសកំប្លែងលេង លាយមែនដូចគ្នា។ យូរៗ នាយកោប បែរទៅសើចដាក់អគ្គីម្ដង។ មានន្ទញញឹមយ៉ាងរីករាយ នឹងស្ថានការណ៍រីករាយនេះ។ លុះចេញដល់ក្រៅរបង ជនទាំងបី ចេះតែវាយថយ រហូតទៅដល់នឹងហ្វូងសេះ របស់កងនិលពេជ្រ ដែលចងតម្រៀបគ្នា។ មានន្ទបញ្ជាយ៉ាងខ្លាំង ថា៖

• ឡើងសេះ !

នាយកោប និង អគ្គីរហ័សដូចសូរ ដល់លើខ្នងសេះជាស្រេច ក៏បំផាយសេះទៅ ដោយមានជនខាងនិលពេជ្រ ដេញជាប់ពីក្រោយ។ រីឯមានន្ទ កាលស្រែកបញ្ជា ស្ទុះវឹងភ្លាមដែរ តែទាក់ជើងនឹងកូនឈើមួយ ដួលព្រូស។ មានន្ទរមៀលខ្លួន បណ្ដោយដូចផ្លែក្រូច រួចក្រោកឈរវឹបវិញ តដៃទៅទៀតយ៉ាងអង់អាច។ និលពេជ្រស្ទុះមករាំងផ្លូវ មិនឲ្យមានន្ទឡើងសេះរួច ។ និលពេជ្របញ្ជា ឲ្យទាហានម្នាក់ លែងខ្សែសេះ ឲ្យរត់ទៅឆ្ងាយពីទីនោះ។ តែមានន្ទទាត់ត្រូវមួយជើង ដួលផ្កាប់មុខ ដោយមិនដឹងខ្លួន។ កងខាងនិលពេជ្រ រោមមានន្ទដូចស្រមោច ថ្វីដ្បិតតែមានខ្លះ ត្រូវរបួសច្រើនអន្លើ ណាស់ទៅហើយ។ មានន្ទគេចខ្លួនបាន ក៏លោតលើខ្នងសេះបំផាយទៅ។ និលពេជ្រក៏បញ្ជា ឲ្យកងពលឡើងសេះតាមទៅដែរ។ មានន្ទ រត់ឆ្លងអូរ ឆ្លងជ្រោះ យ៉ាងលឿន ។ និលពេជ្រព្យាយាមតាមជាប់ពីក្រោយ មិនឈប់ឈរ។

ព្រះអរុណ រះស្វាងឡើង ។ សេះមានន្ទ កាន់តែដាបទៅៗ រីឯខ្មាំង កាន់តែជិតមកៗ។ មានន្ទមើលឃើញទាំងអស់ មានប្រាំមួយនាក់ ។ អ្នកនឹកថា តើគេចខ្លួនយ៉ាងណា ឲ្យរួចទាន់ភ្លឺមិនទាន់ច្បាស់នេះ។ ដល់ដើមអំពិលមួយ អ្នកលោតទៅចាប់មែកអំពិល តោងឡើងទៅពួននៅស្ងៀម។ សេះដោយភ័យចេះរត់ទៅមុខ ។ កងនិលពេជ្រ ចេះតែដេញតាមប្រកៀក។ មានន្ទមើលពីក្រោយ ឃើញហុយធ្លុប អ្នកសើចយោលខ្លួន រួចចុះមកគេចទៅខាងជើង។ ទៅតាមផ្លូវ អ្នកដោះឡេវអាវផ្លុំខ្សល់ ដកដង្ហើមវែងៗ ឲ្យមានកម្លាំង។ មាណពនឹកថា ខ្យល់ព្យុះ មុខជាផុតរលត់មិនខាន។ អ្នកដើរបណ្ដើរ ហួចបណ្ដើរ បីដូចអ្នកគង្វាលគោម្នាក់ ដែលគ្មានដឹងឮ ដល់រឿងអ្វីសំខាន់ឡើយ។ បុរសចេះតែក្រលេកមើលក្រោយ ម្ដងៗ ក្រែងខ្មាំងដេញតាមមកទៀត។ អ្នកសម្លឹងមើលព្រៃឈើរកនឹក «តើជាព្រៃភូមិណា ស្រុកណា ? » ។ ពន្លឺព្រះអាទិត្យ ក៏ឡើងថ្លាត្រចង់ គួរជាទីសប្បាយ។ តាមផ្លូវដើមរុក្ខជាតិធំ តូច ដុះណែនណាន់ តាន់តាប់ ខ្ពស់ទាប។ អ្នកនឹកថា ស្រុកខ្មែរ ជាស្រុកមានភោគទ្រព្យក្រៃពេក ពុំគួរនៅក្រោមអំនាចខ្មាំងសោះ។ អ្នកនឹកទៀតថា «ពួកនិលពេជ្រ ស្លាប់ថ្ងៃនេះ ក៏ក្រែលដែរ គឺខ្មាំងស្លាប់ នឹងដៃអ្នកជាច្រើន អ្នកមិនខាតទេក្នុងម្ភៃមួយម៉ោងចុងក្រោយនេះ។

សត្វកុក ដែលនៅប្របផ្លូវ ពួនសម្ងំចឹកត្រី ក្នុងថ្លុកមួយ ផ្អើលឈូហើរឡើង។ មានន្ទភ្ញាក់ព្រើត ក្រាបពួន តែដល់មិនឃើញអ្វី ក៏ដើរទៅមុខទៀត។ អុញនុ៎ះ ! ឃើញវាលស្រែទេតើ។ មានអ្វី ? មានន្ទញញឹមគិតថា «ឱ ! ភូមិកុយមែងទេតើ » អ្នកបែរសសៀរ យកជើងព្រៃ។ លុះដល់ផ្ទះមួយ ដែលនៅចុងភូមិ អ្នកឡើងភ្លាម ចូលទៅក្នុងបន្ទប់បិទទ្វារបាត់៕

តំណភ្ជាប់

• មជ្ឈមណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅប្រទេសស្វីស

– official Ministry of Foreign Affairs of Denmark web site

• Statistics Denmark (DST) – Key figures from the Danish bureau of statistics.
• Regions of Denmark at statoids.com

ផែនទី

• សៀវភៅផែនទីវិគីមីឌាDenmark
• Geographic data related to ដាណឺម៉ាក at OpenStreetMap
• Satellite image of Denmark at the NASA Earth Observatory.

ពាណិជ្ជកម្ម

• World Bank Summary Trade Statistics Denmark

សារព័ត៌មាន

• Google news Denmark
• History of Denmark: Primary Documents
• (ប៊ុលហ្គារី) Krak printable mapsearch
• (ប៊ុលហ្គារី) (អង់គ្លេស) Ministry of the Environment National Survey and Cadastre
• Old Denmark in Cyberspace – Information about Denmark – the Danes at the វេយប៊ែខ ម៉ាស៊ីន (archived 8 February 2006)កាលមានន្ទ បានទឹកផឹកឆ្អែតឆ្អន់ហើយ អ្នកបំផាយសេះ ទៅភូមិរហាត់ទឹក ដោយបោលកាត់តាមវាលស្រែ ដ៏ធំល្វឹងល្វើយ។ អ្នកបានប្រាប់គេថា អ្នកធ្វើដំណើរទៅបាត់ដំបង ។ ប្រាប់យ៉ាងនេះ ដើម្បីបង្វែងដានទេ។ ដល់ចុងភូមិរហាត់ទឹកនេះ បុរសបំបោលសេះ តម្រង់ទៅផ្ទះមួយតូច ដែលសង់ដាច់ពីគេនៅកៀនព្រៃ។ បុរសម្នាក់ អាយុប្រមាណសែសិបឆ្នាំ កាន់ចន្លុះមួយ ចេញមក។ លុះឃើញស្គាល់ជាក់ថា អ្នកជិះសេះជាមានន្ទ អ្នកកាន់ចន្លុះ ក៏គ្រវីចន្លុះឡើង រីករាយ ហើយស្រែកថា៖
• អា ! ជយោលោកគ្រូ ! ជយោលោកគ្រូ មកពីណា ?

ក្នុងសេចក្ដីរីករាយនេះ ទាំងកាយ ទាំងវាចា របស់អ្នកកាន់ចន្លុះ គេសង្កេតឃើញ នូវការគោរពស្រលាញ់ យ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ជ្រាលជ្រៅ។ មានន្ទសំរូតចុះពីលើខ្នងសេះ ដោយអស់កម្លាំងខ្លាំងពេក។ មាណពស្ទុះទៅឱបសហជីវិនចាស់ របស់អ្នក យ៉ាងខ្លាំង ដោយក្ដីរលឹក។ មិត្ដចាស់នេះ ឈប់ធ្មឹង បាត់សើចសប្បាយវិញ រួចសួរយ៉ាងស្ងួតថា៖

*ឱ ! លោកគ្រូរបួសផង ?

• ថាហើយអ្នកម្ចាស់ផ្ទះ ស្ទុះទៅគ្រាហ៍មានន្ទ ដោយថ្នាក់ថ្នម។

មានន្ទញញឹមឆ្លើយថា៖

• អឺ ! ខ្ញុំរបួស!
• អ្នកណា អាចកាប់លោកគ្រូ ត្រូវយ៉ាងនេះ ?

មានន្ទញញឹមទៀត ។ បុរសកាន់ចន្លុះផ្លាស់ទឹកមុខ ពីស្រពោន ទៅចងចិញ្ចើម។ សម្លេងមួយ បន្លឺលាន់ឮឡើង តិចៗ ថា៖

• ក្នុងភូមិភាគនេះ មានតែលោកគ្រូមួយទេ ម្ដេចក៏មករបួសយ៉ាងនេះ មកឆាប់អញ្ជើញលោកគ្រូចូលខាងក្នុងភ្លាម។
• អឺ ! ឆាប់ឡើង!
• មានការឬទេ ?
• ប្រហែលមាន បងគីឯងសុខសប្បាយជាទេ ?
• សុខ និង ទុក្ខ ជាធម្មតា តែកុំអាលសិន សម្រាន្តលើគ្រែនេះផ្អែកទៅនឹងខ្នើយ ចាំខ្ញុំដាំទឹក លាងឈាមឲ្យស្អាត រួចចាំខ្ញុំ រុំរបួសឲ្យស្រួល មើលៗ តើមុខរបួសធំទេ !
• មិនអីទេ ?
• ឱ ! ព្រះអើយ ! ធំដែរ ម្ដេចឈឺទេ លោកគ្រូ ឈឺខ្លាំង ឬ ?

មានន្ទប្រឹងធ្វើមុខជូរ តែអ្នក ខំប្រឹងញញឹម ឲ្យសហជីវិនរបស់អ្នក បានធូរទ្រូង។

• មិនជាអ្វីទេ!
• លោកគ្រូ សម្រាន្តនៅឲ្យស្ងៀម ទុកខ្ញុំធ្វើការនេះ។

នាយអគ្គីឆ្លេឆ្លា រហ័សជើង ស្ទុះចូលទៅក្នុងផ្ទះបាយ ដុតភ្លើង ដាំទឹក ឆេះឲ្យទង្គោល រួចមកច្របាច់ដៃជើងឲ្យមានន្ទ ។ នាយអគ្គីនិយាយ ស្ទើរយំ ថា៖

• ខ្ញុំនឹកលោកគ្រូណាស់។ យើងព្រាត់គ្នាយូរមកហើយ លោកគ្រូបានសុខសប្បាយជាទេ សូមនិយាយរឿងប្រាប់ខ្ញុំផង។
• បងគីឯងជាមិត្ដជីវិតមួយ នឹងខ្ញុំ ។ ខ្ញុំក៏នឹករលឹកបងណាស់ដែរ តាំងពីយើងបែកគ្នាមក។ ថ្ងៃនោះ តើបងគីភ្លេចហើយឬនៅ?
• អឺ! គ្មានអ្នកណាអាចភ្លេចបានទេ ភ្លៀងស្រិបៗ ខ្យល់វូៗ គេដេញបាញ់យើង។ បងគីឯងបែកទៅខ្ញុំ តដៃនឹងខ្មាំង សម្លាប់អស់ជាច្រើន ដល់មានឱកាសល្អ ខ្ញុំគេចផុតឆ្ងាយពីសត្រូវ។ ខ្ញុំរត់រកបងគីឯងគ្រប់កន្លែង ស្រែកហៅ តែពុំឃើញ ខ្ញុំខ្លោចចិត្ដ នឹកថា បងគីឯងស្លាប់បាត់ទៅហើយ។ ផុតពីនោះ ខ្ញុំក៏ចូលទៅនៅសិរីសោភ័ណ។ ខ្ញុំសុខសប្បាយជាទេ ពីនោះមក ខ្ញុំមានប្រពន្ធ . . .។

បុរសឈ្មោះអគ្គី កាលឮមានន្ទថ្លែងថាមានប្រពន្ធ ក៏ប្រែជាសប្បាយសើចយ៉ាងស្រស់វិញ។

• យី ! អីលោកគ្រូមានប្រពន្ធហើយ ?

តែមានន្ទធ្វើទឹកមុខស្មើដដែល។

• អឺ ! កុំអរ . . កុំសើច . . គឺជារឿងកម្សត់ . . ខ្ញុំស្រលាញ់គេ គេស្រលាញ់ខ្ញុំ គ្មានសេចក្ដីស្នេហាឯណា អាចមកប្រៀបធៀប នឹងសេចក្ដីស្នេហា របស់យើងទាំងពីរនោះទេ ។ នាងនោះមានរូបល្អ ។ ឱ! ល្អមែន . . .។

នាយគីទះដៃដោយត្រេកអរ។

• លោកគ្រូមានសំណាងណាស់!

មានន្ទសញ្ជឹងគិត ខាំធ្មេញ ជ្រួញភ្នែក សម្លឹងមើលទៅលើ។

• ទេ ! មិនដូច្នោះទេ ! ក្រោយមកស្រីនេះ......ឱ ! បង អើយ.... ស្រីនេះក្បត់ខ្ញុំ គេលួចមានសហាយ។
• អី....បង បង មានសហាយ . . . ?

នាគីប្រែទឹកមុខ ស្រឡាំងកាំង បើកភ្នែកធំ។

• យី ! ម៉េចក៏ដូច្នោះ ?

មានន្ទ ដោយទឹកមុខស្ងួតដដែល និយាយដោយសម្លេងមូលដដែល ថា៖

• កុំឆ្ងល់ ស្រីខូច ស្រីកាឡកណ្ណី ស្រីអប្បលក្ខណ៍។

នាយគីងាកក្បាលសម្លឹងគិត រួចសួរថា៖

• អ្នកណាជាសហាយ ?
• ខ្ញុំនិយាយទៅវាស្លាក់ ខ្ជាក់ទៅវាស្លែង គឺ . . . សហាយនោះគ្មានអ្នកឯណាក្រៅពីខ្ញុំទេ គឺសាច់ខ្ញុំ . . . ឈាមខ្ញុំ សរសៃខ្ញុំ . . .
• អ្នកណា ? អ្នកណា ?

មានន្ទនៅស្ងៀម យកដៃម្ខាងកាន់ស្មានាយគី ។ អាកប្បកិរិយានេះ ធ្វើឲ្យនាយគី រឹតតែឆ្ងល់ទៅទៀត ។ ភ្នែក ដែលនាយគីមើល ចំមុខមានន្ទ ភ្នែកទាំងពីរនេះបញ្ចេញនូវរស្មីអង្វរមួយ ដែលធ្វើឲ្យបុរសកើតមានចិត្ដអាណិត ស្រងាកក្នុងចិត្ដ ។ មានន្ទ បន្ថែមទៀតថា៖

• កុំចង់ដឹងអី !
• ទេលោកគ្រូ !
• ជារឿងហួសអស់ទៅហើយ។
• ទេ លោកគ្រូ !
• ជារឿងឥតប្រយោជន៍។

នាយគីដាក់ភ្នែកចុះ តែគំនិតរិះគិតរកចំនុចខ្សោយរបស់មានន្ទ ដែលនិយាយទៅអាច ឲ្យមានន្ទប្រាប់ខ្លួន ដ្បិតអ្នកមានប្រយោជន៍ នឹងដឹងរឿងរបស់មិត្ដ ដ៏ពិសេសថ្លៃថ្លានេះណាស់។ នាយគីស្រលាញ់មានន្ទនេះ គឺស្រលាញ់ពេក ទាល់តែចង់ដឹង នូវអស់រឿងរបស់មានន្ទ ទោះរឿងនោះជារឿងកំទេចកំទី ក៏ដោយ ឲ្យតែមានន្ទព្រមនិយាយរឿងឲ្យស្ដាប់។ ខាងក្រៅខ្យល់បក់រវិចៗ នាយគីនិយាយស្ងួត ហើយដោយ តិចៗថា៖

• លោកគ្រូប្រហែលមិនទុកចិត្ដខ្ញុំហើយ បានជាមិនព្រមនិយាយប្រាប់ខ្ញុំសោះ។

ពាក្យនេះមានសំនួនខ្លាំងមែន ដ្បិតមានន្ទ បែរមកកាន់ដៃនាយគីជាថ្មីម្ដងទៀត រួចប្រាប់ថា៖

• កាមាប្អូនប្រុសខ្ញុំ . . .។
• យី ! កាមាហ៊ានដល់ប៉ុណ្ណឹង?
• អឺ ! វាហ៊ានលូកថ្លើមខ្ញុំ តែឥឡូវខ្ញុំចាក់វាត្រូវមួយដាវយ៉ាងទម្ងន់ ប្រហែលវាស្លាប់ហើយ ឯខ្ញុំក៏ត្រូវរបួសនេះឯង។
• ឱ ! ព្រះម្ចាស់ថ្លៃអើយ !
• កុំឲ្យខាតពេល ! អឺ កុំឲ្យខាតពេល កុំយំ កុំសើច ខ្ញុំនៅរស់នៅឡើយទេ ។ តែត្រូវដឹងថា ពីពេលនេះទៅ ជីវិតយើងមានគ្រោះរដឹក រហូតតាមផ្លូវហើយ។
• បាទ ៗ ខ្ញុំក៏សុខចិត្ដស្លាប់ រស់ជាមួយលោកគ្រូដែរ។
• ប៉ុន្ដែបើស្លាប់ ឬ រស់ក៏ល្អមើល។
• បាទ ! បាទ !

មានន្ទចាប់បាតដៃនាយគី ច្របាច់យ៉ាងខ្លាំង ជាសញ្ញាយល់ព្រមប្ដូរជីវិតជាមួយគ្នា។ បុរសបន្ដសេចក្ដីទៅទៀត ដូចតទៅ៖

• ទុក្ខយើងជាទុក្ខខ្មែរទាំងអស់គ្នា ។ ខ្ញុំមានគ្រោងការណ៍មួយយ៉ាងធំ។
• គឺអ្វី ?
• គឺ លាងទុក្ខខ្មែរ ធ្វើជនជាតិយើងឲ្យបានរុងរឿងឡើងវិញ។
• ធ្វើយ៉ាងណា ?
• តស៊ូ ! ដូចខ្ញុំតែងនិយាយប្រាប់បងមុនៗ ស្រាប់ហើយ។
• បាទ ! ខ្ញុំក៏តស៊ូដែរ!
• អឺ ! ត្រូវតែយើងតស៊ូ វាយខ្មាំង វាយរបបគ្រប់គ្រង វាយគំនិតខ្ញុំគេ ភ្ជាប់ស្រុកខ្មែរមកខ្មែរវិញ តាមគន្លងអ្នកស្នេហាជាតិ។
• យល់ព្រមពេញទី !

អគ្គីក្រោកឈរលើកដៃសច្ចា ។ មានន្ទញញឹម។

• តែការតស៊ូ មិនមែនជាការងាយទេ។ អ្នកតស៊ូដើម្បីជាតិ គឺជាអ្នកដែលមានចិត្ដស្អាតល្អ ចេះស្រលាញ់គេ អាណិតគេ រួចចង់ជួយគេមែនៗ គឺជាអ្នកដែលរម្យទម មិនចេះខឹង មិនខ្លាចការ មានចិត្ដអំណត់ ក្នុងកិច្ចការ។ អើបង ! អ្នកតស៊ូ គឺមនុស្ស ដែលហ៊ានលះបង់ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន មានបុណ្យសក្ដិ ទ្រព្យសម្បត្ដិ ប្រពន្ធកូនជាដើម។ អ្នកតស៊ូមានតែទុក្ខ ជួបតែសេចក្ដីក្រ អត់ឃ្លាន គ្មានពេលសប្បាយ ឬ ពេលទំនេរទេ រួចមានពេលខ្លះជាប់គុក រងទុក្ខទោសរហូតដល់ ស្លាប់បង់ជីវិតផង។ ចេញទៅតស៊ូ គឺប្រាសព្រាត់អស់ចំណងស្នេហាទាំងឡាយ ដែលចងយើង ដើម្បីឈោងចាប់យកភពមួយថ្មី ដែលយើងអាចដាក់ឈ្មោះហៅបានថា «ភពឯកា» ឬ «ភពសង្វេគ»។ នៅចុងក្រោយបំផុត ចេញទៅតស៊ូ គឺចេញទៅបួស តែបួសនេះមានន័យធ្ងន់ ជាងបួសធម្មតាទៅទៀត គឺបួសដើម្បីព្រះពុទ្ធសាសនាផង រួចដើម្បីជាតិផង ដើម្បីសេចក្ដីសុខ និង សេចក្ដីចំរើនរបស់មនុស្សទាំងអស់លើទ្វីបលោកផង។

• ទឹកពុះហើយឬ ?

នាយអគ្គីស្ទុះភ្លេតចូលចង្រ្កាន កាន់យកកំសៀវមួយចេញមក អ្នកលាងចានដែកមួយយ៉ាងស្អាត រួចចាក់ទឹកពុះនោះ ក្នុងចានដែក។ អ្នកយកគមកធ្វើសំលី រួចលុបលាងមុខរបួស យ៉ាងថ្នមៗ រុំរបួសនោះយ៉ាងស្រួល។ បុរសធ្វើផងនិយាយផងថា៖

• គឺជាកិត្ដិយសមួយយ៉ាងធំណាស់ ដែលយើងតាំងខ្លួនយើងជាអ្នកតស៊ូនេះ។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្ដខ្លាំងណាស់ ដោយយល់ច្បាស់ថា

លោកគ្រូ និង ខ្ញុំបានគិតត្រូវ។ មិនអីទេ យើងតាំងខ្លួនយើងជាអ្នកតស៊ូបានពេញទី ពីព្រោះយើងមិនដែលធ្វើអ្វីអាក្រក់នឹងអ្នកណា យើងមិនដែលប្លន់អ្នកណា យើងមិនដែលសេពសុរា លេងបៀ លួចកូនគេ។ យើងជាអ្នកបួស ស្រេចទៅហើយ ។ ចុះមិត្ដយើងឯទៀតទៅ តាមយើងទេ?

• ទៅ! ប្រាកដជាទៅដាច់ខាត។
• យើងទៅតាំងទីកន្លែងត្រង់ណា ?
• គង់ដឹងទេ តែឥឡូវនេះត្រូវដឹងថា យើងឈប់ចូលស្រុកហើយ។
• ជយោ ! លោកគ្រូ ! ហ៊ី រួចហើយឥឡូវសូមលោកគ្រូសម្រាកចុះ ខ្ញុំយាមមាត់ទ្វារជូន។

មានន្ទសើច ចាប់ដៃនាយអគ្គីជាប់ នៅស្ងៀមមួយស្របក់ រួចនិយាយថា៖

• យាមឯណា ខ្ញុំមិនទាន់បានសួរបងឯងផង។

នាយអគ្គីមុខស្មើ។

• ឱ ! បាទ !
• តើកាលពីយើងបែកគ្នានោះ បងឯងមានទុក្ខយ៉ាងណាខ្លះ ម៉េចមិនប្រាប់ខ្ញុំផង ?

នាយអគ្គីឡើងស្រងូតស្រងាត់ ឆ្លើយថា៖

• បាទ ! ខ្ញុំបានវាយប្រលូកជាមួយខ្មាំង ដែលរោមខ្ញុំដូចស្រមោច។ គេចាប់ខ្ញុំបាន។ ខ្ញុំនឹកថា អស់បានជួបមុខលោកគ្រូហើយ។ គេយកខ្ញុំ ទៅសម្លាប់។ ខ្ញុំញញឹម មុខក្ដីមរណភាពនេះ។ បាទ ! ខ្ញុំញញឹម ព្រោះខ្ញុំពេញចិត្ដនឹងស្លាប់ ព្រោះខ្ញុំបានស្លាប់ ដោយបានបំរើបុព្វហេតុមួយ ដ៏ល្អ គឺមាតុប្រទេស និង ជនជាតិយើងពិតៗ។ គាប់ជួនពេលនោះ នៅវេលាយប់ ចង្រិតយំ អំពិលអំពែកហើរ ខ្យល់បក់ ផ្កាយរះព្រោងព្រាត ស្រីម្នាក់ជាបុត្រីមេកង មានចិត្ដអាណិតខ្ញុំ បានលួចចូលមកដោះលែងខ្ញុំ។

បរិយាកាសនៃកិច្ចសន្ទនា ក៏ប្រែរីករាយវិញ។ សម្លេង៖

• អូ ! អូ ! អូ !
• បាទ ! នាងនោះល្អ ចិត្ដក៏ល្អទៀត គេថាឲ្យខ្ញុំរត់ទៅចុះ។ ខ្ញុំឃើញមុខនាងស្រពិលៗ ។ ខ្ញុំក៏ប្រាប់នាងថា៖
• អូនកុំមើលងាយបង ៗមិនមែនជាមនុស្សចិត្ដអន់ រត់ពីកណ្ដាប់ដៃខ្មាំងទេ ។ អូនជាខ្មាំង នឹងបង ឥឡូវត្រូវការ អូនហ៊ានយកកាំបិត មកបុកត្រង់ដង្ហើមបង ឲ្យស្លាប់ទៅ មិនគប្បីមកដោះលែងបង ដោយលួចលាក់ទេ។ នាងយំឱបដៃខ្ញុំ ដែលជាប់ចំនង និយាយខ្សឹកខ្យួលថា៖
• ច៎ាះ ប្អូនសូមទោសបង ប្អូនជាមិត្ដនឹងបង ដែលមកដោះបងនេះ។ ជាកិត្ដិយសមួយ របស់ប្អូន ដោយបានជួយជីវិត អ្នកស្នេហាជាតិម្នាក់។ ប្អូនមិនមែនខ្មាំងរបស់បងទេ ប្អូននិយាយនឹងបង មិនបានវែងឆ្ងាយទេ។ តែប្អូន សូមបងជ្រាបថា សព្វថ្ងៃនេះ ប្អូនជាមនុស្ស។ ពួកនេះ បង្កឲ្យស្រុកយើង បង្ហូរឈាមគ្នា កាប់សម្លាប់គ្នា ព្រាត់ប្រាសគ្នា បែកគូស្នេហា បែកកូនប្រពន្ធ បែកគ្រួសារ ។ ឱបង ! បង ! ពាក្យថាសង្រ្គាមៗ ធ្វើឲ្យប្អូនជាស្រីក្រៀមក្រំជានិច្ច ក្រៀមគ្មានពេលល្ហែ ក្រៀមរាល់វេលា។ យប់ ថ្ងៃ ព្រឹក រសៀល ល្ងាច ប្អូនរាប់ពេល រាប់ម៉ោងនាទី ធ្មេចភ្នែកសួរថា «តើកាលណា ទើបបានសុខ ?» ប្អូនចង្អៀតចិត្ដណាស់ បង។

ខ្ញុំឆ្លើយតបថា៖

• ប្អូនមានចិត្ដដូចបង បងដែលខំច្បាំងនេះ ក៏ដើម្បីសេចក្ដីសុខសាន្ដ ត្រាណដែរ។ ដើម្បីឲ្យបានសុខនេះ លុះត្រាតែស្រុក ត្រូវបានជាស្រុកអ្នកជា។ ស្រុកខ្ញុំគេ ចម្បាំងនៅតែមាន។ ស្រុកមិនយុត្ដិធម៌ សង្គ្រាមនៅតែឆេះ ។ ស្រុកមានគំនិតប្រកាន់ពួកក្រុម ការភាន់ប្រែ នៅតែកើត។ ចម្បាំងនេះ ពុំមែនធ្វើឲ្យប្អូនខ្លាច ប្អូនព្រួយ យំបារម្ភនោះទេ . . . ។
• ទេ ! . . . ទេ . . . ប្អូនដឹងច្បាស់ណាស់ថា «បងធ្វើត្រូវ ប្អូនស្អប់ចម្បាំងរុករានទេតើ គឺប្អូនស្អប់ខាងក្រុមពួកខ្ញុំ សព្វថ្ងៃនេះ»។
• បងមិនទៅណាទេ!
• ទេ ! ទេ! សូមបងអាណិតប្អូន អញ្ជើញទៅចុះ ទុកជីវិតបង ដើម្បីបម្រើសន្ដានចិត្ដខ្ពស់មួយ ដែលជាសន្ដានចិត្ដ ខ្មែររាល់គ្នា ឲ្យបានសម្រេចទៅចុះ។
• ប្អូនជាខ្មែរ ឬ ខ្មាំង ?
• ច៎ាះ ! ប្អូនជាខ្មែរ!
• បងទៅណាមិនរួចទេ បងចង់ស្ដាប់សម្ដីអូន ចង់ស្លាប់រស់ជាមួយអូន។
• ទេ ! បងអាណិតខ្មែរទាំងពួងផង ដ្បិតខ្មែរទាំងអស់ត្រូវការបង . . . ទៅៗ អញ្ជើញទៅចុះ។

នារីយំសោក ស្ទើរបោកខ្លួននៅលើដី ដោយខ្ញុំ ពុំព្រមរួចខ្លួនសោះនោះ។ សូមលោកគ្រូគិតមើល តើឲ្យខ្ញុំទៅណារួច បើខ្ញុំទុកស្រីកម្សត់នេះ ជាកំនប់មាសទៅហើយ។ ដល់ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បបួលនាងទៅជាមួយខ្ញុំ ។ ឱ ! រាត្រីកម្សត់។ លោកគ្រូ ! ខ្ញុំសូមសម្រក់ទឹកភ្នែក មួយតំណក់ចុះ នៅលើសេចក្ដីស្នេហា ដ៏ស្មោះត្រង់នេះ។ បាទ! នាងព្រមរត់ទៅជាមួយខ្ញុំ ពីព្រោះថ្ងៃជិតរះ ជីវិតខ្ញុំជិតស្លាប់ហើយ។ យើងចេញដំណើរទៅ។ មិនយូរប៉ុន្មាន កងទ័ពខ្មាំង ដេញតាមជាប់ពីក្រោយ។ ឱលោកគ្រូអើយ ! នាងនោះរត់មិនរួច ព្រោះគ្នាពុំធ្លាប់រត់ ដូចពេលនោះសោះ ។ ខ្មាំងក៏កាន់តែជិតមក ជិតមក។ ខ្ញុំដកព្រួញបាញ់វិញ ដោយប្ដេជ្ញាថា ឲ្យស្លាប់ជាមួយគ្នាចុះ។ តស៊ូបានប្រមាណ មួយសន្ទុះធំ ខ្មាំងព័ទ្ធជុំវិញខ្លួនអស់។ បាទ ! ពេលនោះព្រួញអាសិរពិសមួយ យ៉ាងកំណាច ស្ទុះមកត្រូវនាងចំកណ្ដាលខ្នង ប្អូនជាគូជីវិតដួលដេកលើធរណី ។ ខ្ញុំឱបនាង។ នាងយំ ដោយខ្សឹកខ្សួល ប្រាប់ថា៖

• បងសម្លាញ់ប្អូន ?

ខ្ញុំខ្សឹបប្រាប់វិញថា៖

• បងស្រលាញ់អូន !

នារីញញឹមទឹកភ្នែកហូរសស្រាក់ ដាច់ខ្យល់ស្លាប់ភ្លាម មួយរំពេច។ បាទ ឱ ! ស្លាប់ទៅៗ។

នាយគី គ្រវីក្បាល។

មានន្ទអង្អែលខ្នងសួរថា៖

• ចុះយ៉ាងណាទៀត ?
• បាទ !ខ្ញុំប្ដេជ្ញាក្នុងចិត្ដថា តស៊ូលុះត្រាស្លាប់ ខ្ញុំក៏ហូតដាវចូលប្រកាប់ប្រចាក់។ ខ្ញុំងងឹតមុខ គិតតែពីប្រលូកគ្មានថយ រហូតដល់ ខ្មាំងស្លាប់អស់ជាច្រើន ដួលរណោងលើដី ឆ្លៀតឱកាសនោះ ខ្ញុំក៏ចាប់សេះមួយរត់មកទីនេះ ។ តាំងពីនោះមក ខ្ញុំលែងចង់បានប្រពន្ធទៀតហើយ។

សូរជើងសេះមួយ លាន់ឮឡើង ។ នាយគី ផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់។ មានន្ទក្រោកអង្គុយប្រុងស្មារតី។ នាយគីស្ទុះភ្លែត ទៅខាងក្រៅ។ ក្នុងងងឹត ពាជីមកដល់ នាយគីដកដាវខ្វាច់។ ចុងដាវ នៅលើដើមទ្រូងអ្នកជិះសេះ ជាស្រេច។

• អ្នកណា ?
• អញ!
• អូ អា កោប ! យី ! អាចង្រៃ ម្ដេចមកគ្មានឲ្យដំណឹងអញមុន . . .។

នាយកោប លោតពីលើខ្នងសេះ មកឱបអគ្គី យ៉ាងស្និទ្ធស្នាល។

• អញរវល់ណាស់ មិនបានឲ្យដំណឹងអ្វីទេ។ មកទៅក្នុង។
• អាកោបទៅមិនបានទេ ឈប់ ! អាកោប អាឯងហ៊ានតែចូល អញសម្លាប់ឯងចោលឥឡូវនេះ។
• អាឆ្កួត ! មានការ។
• ការអី ?
• អញមកប្រាប់លោកគ្រូ។
• យី ! ម៉េចអាឯងដឹង ?
• ហ៊ឺ រឿងអីអាកោបមិនដឹងនោះ ? ប្រយ័ត្ន ! ការសំខាន់ណាស់។
• ឈរនៅហ្នឹងហើយ ចាំអញទៅជម្រាបគាត់ជាមុនសិន។

ពេលនោះ សម្លេងមានន្ទលាន់ឮឡើង ពីលើគ្រែក្នុងបន្ទប់៖

• អ្នកណា កោបឬ ?
• បាទ !
• គីឲ្យកោបចូលមក !

នាយគីរុញស្មានាយកោប ឲ្យចូលមក។ នាយកោបធ្វើគារវកិច្ចដោយគោរព៖

• ខ្ញុំបាទមកនេះមានការប្រញាប់ណាស់ ។ លោកតាគិរីសុមេរុ ឲ្យខ្ញុំមកជម្រាបលោកគ្រូថា «គេបានចាត់ទ័ពសេះ មកតាមចាប់លោកគ្រូ ចំនួន១២នាក់»។
• កោបឯងភ័យ ឬ គ្នាប៉ុណ្ណឹង?
• បាទទេ!
• គី ?
• បាទ ទេ !
• កោប ?
• បាទ !
• ត្រៀមខ្លួន!

នាយកោបញាក់មុខឆ្លើយថា៖

• បាទ!

មានន្ទក្រោកអង្គុយ ហាក់ដូចគ្មានឈឺអ្វី។

• បាន ! ខ្ញុំទទួលប្រាំនាក់ កោបទទួលបី គឺទទួលបួននាក់។
• បាទ !
• បាទ !

មានន្ទសួរទៀតថា៖

• អ្នកណានាំមក ?
• និលពេជ្រ!
• អៃយ៉ា ! ទុកនិលពេជ្រឲ្យមកខ្ញុំចុះ កាលណាវាមកដល់។

នាយកោបងក់ក្បាល។

• បាទ ! មិនយូរទេ ប្រហែលបន្ដិចទៀត ព្រោះខ្ញុំឮសូរជើងសេះ តែពីក្រោយខ្ញុំគគ្រឹក។
• អឺ ! មិនជាអីទេ ។ ឥឡូវ ទៅរាំងទ្វាររបងឲ្យជិត។ កោបនៅម្ខាង គីនៅម្ខាងមាត់ទ្វារនេះ។ ឯខ្ញុំ នៅពួនគុម្ពផ្កាកណ្ដាល។
• បាទ !
• មានទ្វារ រត់ទៅតាមក្រោយទេ ?

នាយគឺឆ្លើយថា៖

• បាទ ! មានផ្លូវសម្ងាត់មួយ។
• របងគីឯង ល្មមពួកវាចូលបានទេ ?
• មានតែតាមមាត់ទ្វារប៉ុណ្ណោះ ព្រោះជុំវិញសុទ្ធតែឫស្សី។
• អឺ ! ល្អ ខ្ជិលទៅណា គឺឯងថយមុន កោបថយក្រោយ។
• បាទ !
• បាទ !
• យើងវាយតដៃ ដើម្បីដោះខ្លួន ទៅតាមទ្វារក្រោយណ៎ា !
• បាទ!
• បាទ!
• ដល់ខាងក្រៅតោងបំបែកគ្នា រួចទីជួបគ្នា គឺមាត់ពាមទន្លេសាប ព្រំប្រទល់ខ្មែរ -សៀម។
• ទល់ដែន!
• ទល់ដែន !
• កុំភ្លេចចូលទៅហៅអារុណ មហាកាល ស្រទំ ស្បៃវែងផងណ៎ា !
• បាទ !
• បាទ !
• ឥឡូវ ទៅចាំនៅទីកន្លែងរៀងខ្លួនចុះ ព្រោះឮសូរជើងសេះ មកដល់ហើយ។

និលពេជ្រ នាំទ័ពបំផាយសេះ យ៉ាងលឿន ទាំងកណ្ដាលយប់។ នៅតាមផ្លូវ និលពេជ្របានសាកសួរដល់ពល ដែលមកជាមួយ តើអ្នកណាស្គាល់ផ្ទះនាយគី នៅរហាត់ទឹក ។ មានទាហានម្នាក់ឈ្មោះសាន បានឆ្លើយឡើងថា៖

• បាទស្គាល់។

បានជានិលពេជ្រសួរដូច្នោះ ពីព្រោះដឹងច្បាស់ថា សេនាជំនិតដែលមានន្ទមាន នៅជិតនេះ គ្មានអ្នកណាក្រៅពីអគ្គីទេ។ អ្នកធ្លាប់ស្គាល់អគ្គីនេះ ដែលជាមនុស្សពូកែឆើតឆាយមួយដែរ។ មានន្ទត្រូវរបួសផង ប្រាកដជាទៅជ្រកផ្ទះអគ្គីមិនខាន។ អាស្រ័យហេតុនេះ អ្នកបញ្ជាទាហាន ឲ្យបំបោលសេះ កាត់វាលតម្រង់ទៅភូមិរហាត់ទឹកតែម្ដង ទើបឆាប់ការ។ ក្នុងដំណើរ ដ៏ស្រូតរូតនេះ អ្នកឮសូរជើងសេះមួយ ខាងមុខដែរ តែអ្នកនឹកស្មានថា ជាសេះរបស់អ្នកស្រុកធម្មតាទេ។ កាលបើនាយសានឆ្លើយថា បានស្គាល់ផ្ទះអគ្គីច្បាស់ និលពេជ្រត្រេកអរយ៉ាងក្រៃលែង។ គ្រោងការណ៍មួយវាត់ភ្លែត ក្នុងបញ្ញាអ្នក គឺគ្រោងការណ៍ឡោមចាប់មានន្ទឲ្យបាន។

លុះបានទៅដល់ជិតផ្ទះអគ្គីហើយ អ្នកបញ្ជាឲ្យទាហានទាំងអស់ ចុះពីលើខ្នងសេះរៀងខ្លួន រួចឲ្យសានដើរលបៗ ទៅស្ដាប់មើល។ នាយសាន ថ្វីដ្បិតតែធ្លាប់តយុទ្ធ មកច្រើនគ្រាណាស់មកហើយក៏ដោយ ក្នុងពេលនេះ ក៏នៅមានសេចក្ដីតក់ស្លុត យ៉ាងខ្លាំង។ បេះដូងគាត់ញ័រ រំភើប ដៃគាត់ឡើងត្រជាក់អស់។ គាត់លូនបន្ដិចៗ ទៅមុខ ត្រាតែបានទៅដល់ផ្ទះអគ្គី ដូចប្រាថ្នា។ គាត់លបមើលតាមមាត់ទ្វារ គ្មានឃើញអ្វីសោះ។ ក្នុងផ្ទះស្ងាត់ឈឹង តែឃើញទ្វារពុំទាន់បិទ ចង្កៀងមួយឆេះប្លុងៗ។ អ្នកលូនថយក្រោយដូចក្ដាម ត្រលប់ទៅរាយការណ៍ ប្រាប់និលពេជ្រវិញ។

• ម៉េចមានឃើញអ្វីខ្លះ ?
• ឃើញទ្វារបើក ចង្កៀងមួយប្លុងៗ។
• ប្រហែលមានមនុស្សទេ ?
• ប្រហែលដេកលក់អស់ហើយ។
• បើដូច្នោះទៅ !

កងទាហានទៅដល់មាត់ទ្វារ ។ នាយសានលូកដៃទៅច្រានទ្វារ របងទ្វារពុំរបើក ដោយចាក់សោជាប់។ និលពេជ្រសួរខ្សឹបៗ ថា៖

• ម៉េចបើកទ្វាររួចទេ ?
• បាទទេ ! ជាប់សោ ។ ធ្វើយ៉ាងណាទាន ?
• ទៅរក លើកជណ្ដើរផ្ទះខាងមុខនោះ សិនមក តែប្រយ័ត្នម្ចាស់គេដឹងណា ! ម្យ៉ាងទៀត ប្រយ័ត្នឆ្កែព្រុសផង។
• បាទ !

សានក៏ស្ទុះ ទៅលើកជណ្ដើរផ្ទះរបស់អ្នកស្រុកម្នាក់ យកមកផ្អែកលើទ្វារ។ នាយសានឡើងជណ្ដើរភ្លាម ឥតបង្អង់។ លុះមកដល់លើទ្វារហើយ នាយសានក៏បែរគូទ ទម្លាក់ជើងទាំងពីរចុះ ដៃទាំងពីរចាប់ខ្លោងទ្វារ ធ្វើឲ្យនាយសាន ធ្ងន់ខ្លួនរយីងរយោង។

នាយកោប ដែលលិទ្ធអណ្ដាត រង់ចាំចំណី ដល់បានឃើញខ្មាំងមកដូច្នោះ ក៏ស្ទុះវឹងទៅកាប់មួយដាវចំពីក្រោយ ត្រង់គល់ក ។ នាយសានលាន់សម្លេង ឮងឹក រួចធ្លាក់ខ្ពោកដល់ដី។

និលពេជ្រ ដែលនៅខាងក្រៅនឹកថា នាយសានបានដល់ដីហើយ រួចមុខជាមកបើកទ្វារមិនខាន តែចាំបាត់ៗ៖ និលពេជ្រខ្សឹបហៅ៖

• សាន ! សាន ! ទៅណាបាត់អន្ដរធាននេះ អាធីទៅមួយទៀតបន្ដគ្នាទៅ។

នាយធីដឹកមុខឡើងជណ្ដើរ ដល់ចុង ក៏វាត់ជើងស្ទុះចុះមក។ ក្នុងពេលនោះ ដាវអគ្គីលៀនចេញធ្លោ ពីគុម្ពផ្កាមក តែនាយធីវាយរងដាវទាន់ ដាវទាំងពីរក៏ប្រកួតគ្នាឮឆាំងៗ ដូចរន្ទះកណ្ដាលយប់ស្ងាត់។ ពួកខាងនិលពេជ្រស្រែកថា «មានពួកវាវើយ !» ។ លំដាប់នោះ នាយទាហាន ក៏ជ្រុះមកក្នុងរបងផ្ទះនាយគី ខ្ពោកៗ បន្តបន្ទាប់គ្នា ដូចគ្រាប់ភ្លៀង។ នាយកោប និងអគ្គី តយុទ្ធម៉ាំងៗ យ៉ាងអង់អាច។ និលពេជ្រមកដល់ក្រោយគេ បញ្ជាឲ្យឈប់។

• ឈប់ ! អ្នកណាហ្នឹង ?

អគ្គីឆ្លើយថា៖

• អញ!
• អឺ ! គីទេឬ ?
• អឺ ! អញ ម៉េចនិលទេឬ ? ឯងមកលេងនឹងអញឬ ?
• អឺអញៗ មកលេង!
• បើមកលេង មកកុំបង្អង់ !
• ឯងមកមានការអីទាំងយប់ ? (អគ្គីសួរបន្ថែម)
• អញមកជាតំណាងច្បាប់។

នាយកោបចេញពីគុម្ពផ្កាមក សើចក្អាកក្អាយ៖

• ហាសៗ តំណាងច្បាប់ ! មានតែចោរទេ ដែលចូលក្នុងរបងផ្ទះគេ ដោយលបៗ ។ អ្នកតំណាងច្បាប់ មិនធ្វើដូច្នោះទេ។
• យី ! អាកោប អញមកនេះមានសំបុត្រ។
• ចាំភ្លឺស្រួលបួលទៅពូ ! មានអី។
• អាកោប អញមិនខ្ចីនិយាយនឹងឯងទេ។

និលស្ទុះទៅមុខ ភ្នែកមើលទៅក្នុងផ្ទះ ។ អគ្គីលើកដាវកាប់ រាំងដើមទ្រូងនិលពេជ្រ។

• មិនបានទេ ! មិត្ដទៅណាមកណា ទៅមិនបាន។
• អញទៅក្នុងផ្ទះ។
• ប្លន់ឬ ?
• អញចាប់មនុស្សទោស។
• គ្មានមនុស្សទោសទេ នៅនេះមានតែអ្នកជាទាំងអស់។
• មាន ។
• ទៅមិនបាន ទៅស្លាប់ឯង ឬ ស្លាប់អញ !
• ព្រះកម្ពុតឲ្យអញមកណ៎ា។
• ទេវតាឲ្យមកក៏ត្រូវឈប់ ដ្បិតអគ្គីមិនឲ្យចូលទៅ។
• ឯងរឹងទទឹងនឹងច្បាប់ឬ ?
• ឯងរកចាប់អ្នកណា ?
• មានន្ទ !
• ហ៊ីសៗ អាក្រពើ វង្វេងបឹង!
• មានន្ទនៅឯណា?
• នៅនេះ ?
• សម្លេងមានន្ទលាន់ឮឡើងពីកៅអីមួយ ដែលនៅក្នុងងងឹត។ មានន្ទដើរស្ទុងៗ ចេញមកយ៉ាងខែង ដៃពត់ចុងដាវតូចស្ដើងមួយ ដែលចាំងផ្លេកៗ។
• រកខ្ញុំធ្វើអី ?
• ក្នុងនាមនៃច្បាប់ ខ្ញុំសូមចាប់ សូមអញ្ជើញអានសំបុត្រនេះទៅចុះ ។

មានន្ទកញ្ឆក់សំបុត្រ ពីដៃនិលពេជ្របាន ញីហែកខ្ទេចខ្ទី គ្រវាត់ចោលទៅ។ និលពេជ្រខឹង ខ្មួលឡើង។

• យី ! ម៉េចព្រះតេជគុណ ហ៊ានហែកសំបុត្រព្រះកម្ពុត ?
• ខ្លាចអី សំបុត្រមិនត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់។
• មិនមែនទេ ! បោះត្រាលោកផងណា!
• អើ! ត្រាមែន តែសំបុត្ររំលោភ ឲ្យចាប់យើងទាំងយប់ គ្មានច្បាប់ណាឲ្យចាប់ដូចនេះទេ។
• អាកូន ! ចូលចាប់ !

មានន្ទថយក្រោយបីជំហាន គ្រវាសដាវ និយាយយ៉ាងសង្ហាថា៖

• ចាប់មានន្ទបាន លុះត្រាតែធ្លាក់អាវុធពីដៃ។

នាយកោប និង នាយគី ក៏ថ្លែងសកម្មភាពដំនាលគ្នា ដាវលាន់ឮឆាំងៗ ចែសៗ ឡើងពីរោះ ដូចសូររនាតដែក។ បី ទល់នឹងពីរ ជាទីគួរដែរ។ មានន្ទវាយផូងៗ ពីរបីដាវ ស្ទុះទៅកាប់អាម្នាក់នៅចំហៀងខាង ដួលច្រច្រោងជើង បាត់ស្មារតី រួចស្រែកថា៖

• មួយហើយវើយ !

មានន្ទវាយថយ រត់ទៅគេច នឹងគល់ឈើ ដែលធ្វើឲ្យខាងនិលពេជ្រវិលមុខ។ ដោយងងឹតផង អ្នកតជាប់ដៃ ចុងដាវសត្រូវ ខ្វែងខ្វាត់ ច្រវាត់គ្នា ច្រុះនឹងចុងដាវអ្នក។ មានន្ទគេចទៅពួន ឯគល់ឈើមួយទៀត។ ខាងនិលពេជ្រ រកមិនឃើញ រេរា។ មានន្ទស្រែកហៅ ថា៖

• ឯនេះទេវើយ ! មក !

កងនិលពេជ្ររត់ទៅ មានន្ទគេចទៅម្ខាង វាយខ្នងនាយធីផូង មួយដាវអស់ទំហឹង ដែលនាំឲ្យធីភ័យជាអនេក។ ដល់ដឹងថា មានន្ទ ក៏ស្ទុះហក់ដេញ តាមប្រកិត ។ ចំនែកខាងនាយកោប និង អគ្គី ក៏បង្កើតបរិយាកាសកំប្លែងលេង លាយមែនដូចគ្នា។ យូរៗ នាយកោប បែរទៅសើចដាក់អគ្គីម្ដង។ មានន្ទញញឹមយ៉ាងរីករាយ នឹងស្ថានការណ៍រីករាយនេះ។ លុះចេញដល់ក្រៅរបង ជនទាំងបី ចេះតែវាយថយ រហូតទៅដល់នឹងហ្វូងសេះ របស់កងនិលពេជ្រ ដែលចងតម្រៀបគ្នា។ មានន្ទបញ្ជាយ៉ាងខ្លាំង ថា៖

• ឡើងសេះ !

នាយកោប និង អគ្គីរហ័សដូចសូរ ដល់លើខ្នងសេះជាស្រេច ក៏បំផាយសេះទៅ ដោយមានជនខាងនិលពេជ្រ ដេញជាប់ពីក្រោយ។ រីឯមានន្ទ កាលស្រែកបញ្ជា ស្ទុះវឹងភ្លាមដែរ តែទាក់ជើងនឹងកូនឈើមួយ ដួលព្រូស។ មានន្ទរមៀលខ្លួន បណ្ដោយដូចផ្លែក្រូច រួចក្រោកឈរវឹបវិញ តដៃទៅទៀតយ៉ាងអង់អាច។ និលពេជ្រស្ទុះមករាំងផ្លូវ មិនឲ្យមានន្ទឡើងសេះរួច ។ និលពេជ្របញ្ជា ឲ្យទាហានម្នាក់ លែងខ្សែសេះ ឲ្យរត់ទៅឆ្ងាយពីទីនោះ។ តែមានន្ទទាត់ត្រូវមួយជើង ដួលផ្កាប់មុខ ដោយមិនដឹងខ្លួន។ កងខាងនិលពេជ្រ រោមមានន្ទដូចស្រមោច ថ្វីដ្បិតតែមានខ្លះ ត្រូវរបួសច្រើនអន្លើ ណាស់ទៅហើយ។ មានន្ទគេចខ្លួនបាន ក៏លោតលើខ្នងសេះបំផាយទៅ។ និលពេជ្រក៏បញ្ជា ឲ្យកងពលឡើងសេះតាមទៅដែរ។ មានន្ទ រត់ឆ្លងអូរ ឆ្លងជ្រោះ យ៉ាងលឿន ។ និលពេជ្រព្យាយាមតាមជាប់ពីក្រោយ មិនឈប់ឈរ។

ព្រះអរុណ រះស្វាងឡើង ។ សេះមានន្ទ កាន់តែដាបទៅៗ រីឯខ្មាំង កាន់តែជិតមកៗ។ មានន្ទមើលឃើញទាំងអស់ មានប្រាំមួយនាក់ ។ អ្នកនឹកថា តើគេចខ្លួនយ៉ាងណា ឲ្យរួចទាន់ភ្លឺមិនទាន់ច្បាស់នេះ។ ដល់ដើមអំពិលមួយ អ្នកលោតទៅចាប់មែកអំពិល តោងឡើងទៅពួននៅស្ងៀម។ សេះដោយភ័យចេះរត់ទៅមុខ ។ កងនិលពេជ្រ ចេះតែដេញតាមប្រកៀក។ មានន្ទមើលពីក្រោយ ឃើញហុយធ្លុប អ្នកសើចយោលខ្លួន រួចចុះមកគេចទៅខាងជើង។ ទៅតាមផ្លូវ អ្នកដោះឡេវអាវផ្លុំខ្សល់ ដកដង្ហើមវែងៗ ឲ្យមានកម្លាំង។ មាណពនឹកថា ខ្យល់ព្យុះ មុខជាផុតរលត់មិនខាន។ អ្នកដើរបណ្ដើរ ហួចបណ្ដើរ បីដូចអ្នកគង្វាលគោម្នាក់ ដែលគ្មានដឹងឮ ដល់រឿងអ្វីសំខាន់ឡើយ។ បុរសចេះតែក្រលេកមើលក្រោយ ម្ដងៗ ក្រែងខ្មាំងដេញតាមមកទៀត។ អ្នកសម្លឹងមើលព្រៃឈើរកនឹក «តើជាព្រៃភូមិណា ស្រុកណា ? » ។ ពន្លឺព្រះអាទិត្យ ក៏ឡើងថ្លាត្រចង់ គួរជាទីសប្បាយ។ តាមផ្លូវដើមរុក្ខជាតិធំ តូច ដុះណែនណាន់ តាន់តាប់ ខ្ពស់ទាប។ អ្នកនឹកថា ស្រុកខ្មែរ ជាស្រុកមានភោគទ្រព្យក្រៃពេក ពុំគួរនៅក្រោមអំនាចខ្មាំងសោះ។ អ្នកនឹកទៀតថា «ពួកនិលពេជ្រ ស្លាប់ថ្ងៃនេះ ក៏ក្រែលដែរ គឺខ្មាំងស្លាប់ នឹងដៃអ្នកជាច្រើន អ្នកមិនខាតទេក្នុងម្ភៃមួយម៉ោងចុងក្រោយនេះ។

សត្វកុក ដែលនៅប្របផ្លូវ ពួនសម្ងំចឹកត្រី ក្នុងថ្លុកមួយ ផ្អើលឈូហើរឡើង។ មានន្ទភ្ញាក់ព្រើត ក្រាបពួន តែដល់មិនឃើញអ្វី ក៏ដើរទៅមុខទៀត។ អុញនុ៎ះ ! ឃើញវាលស្រែទេតើ។ មានអ្វី ? មានន្ទញញឹមគិតថា «ឱ ! ភូមិកុយមែងទេតើ » អ្នកបែរសសៀរ យកជើងព្រៃ។ លុះដល់ផ្ទះមួយ ដែលនៅចុងភូមិ អ្នកឡើងភ្លាម ចូលទៅក្នុងបន្ទប់បិទទ្វារបាត់៕

តំណភ្ជាប់

• មជ្ឈមណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅប្រទេសស្វីស

Other

• Vifanord.de – library of scientific information on the Nordic and Baltic countries.