អភិធម្មបិដក
ព្រះត្រ័យបិដក > អភិធម្មបិដក
អត្ថន័យ
[កែប្រែ]អភិធម្មបិដក ប្រមូលចងក្រងពុទ្ធវចនៈក្រុមអភិធម្ម ពោលគឺ មូលដ្ឋានគ្រិះនៃធម៌ និង សេចក្តីអធិប្បាយដែលជាមូលវិជ្ជា ដែលមិនជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងបុគ្គល ឬ ហេតុការណ៍ផ្សេងៗឡើយ។ គម្ពីរអភិធម្ម ត្រូវបានបែងចែកចេញជា ៧ គម្ពីរ។ វិធីចងចាំសៀវភៅទាំងនោះ គឺទន្ទេញអក្សរកាត់តំណាងឈ្មោះគម្ពីរ ពោលគឺ សំ វិ ធា បុ ក យ ប។
- សង្គណី ឬ ធម្មសង្គណី (Dhammasangani, Enumeration of Factors)៖ ប្រមូលខនៃធម៌ជាក្រុមៗ រួចហើយធ្វើការអធិប្បាយខនីមួយៗ។
- វិភង្គ (Vibhanga, Analysis)៖ ជ្រើសយកកងធម៌សំខាន់ៗធ្វើជាប្រធានរឿង រួចហើយបែងចែកចេញជាសេចក្តីអធិប្បាយចង្អុលបង្ហាញយ៉ាងលម្អិត។
- ធាតុកថា (Dhatukatha, Discussion of Elements)៖ សង្គ្រោះខនៃធម៌ផ្សេងៗចូលទៅក្នុងខន្ធ អាយតនៈ និង ធាតុ។
- បុគ្គលបញ្ញត្តិ (Puggalapannatti, Descriptions of Individuals)៖ បញ្ញត្តិអត្ថន័យរបស់បុគ្គលប្រភេទផ្សេងៗ តាមគុណធម៌ដែលមាននៅក្នុងបុគ្គលម្នាក់ៗ។
- កថាវត្ថុ (Kathavatthu, Points of Controversy) ៖ ថ្លែង និង វិនិច្ឆ័យទស្សនៈរបស់និកាយផ្សេងៗ នៅសម័យសង្គាយនាលើកទី៣។
- យមក (Yamaka, The Pairs)៖ លើកយកមេកងធម៌មកវិនិច្ឆ័យដោយវិធីចោទឆ្លើយ ដោយការតាំងសំណួរជាគូៗ។
- បដ្ឋាន ឬ មហាបករណ (Patthana, Foundational Conditions, Relations)៖ អធិប្បាយបច្ច័យ២៤ សំដែងអំពីសម្ព័ន្ធនៃធម៌ទាំងឡាយដោយពិស្តារ។
ធម្មសង្គណី
[កែប្រែ]- ភាគ៧៨
- ភាគ៧៩
វិភង្គ
[កែប្រែ]- ភាគ៨០
- ភាគ៨១
- ភាគ៨២
ធាតុកថា
[កែប្រែ]- ភាគ៨៣
បុគ្គលបញ្ញត្តិ
[កែប្រែ]- ភាគ៨៣
កថាវត្ថុ
[កែប្រែ]- ភាគ៨៤
- ភាគ៨៥
- ភាគ៨៦
យមក
[កែប្រែ]- ភាគ៨៧
- ភាគ៨៨
- ភាគ៨៩
- ភាគ៩០
- ភាគ៩១
- ភាគ៩២
- ភាគ៩៣
បដ្ឋាន
[កែប្រែ]- ភាគ៩៤
- ភាគ៩៥
- ភាគ៩៦
- ភាគ៩៧
- ភាគ៩៨
- ភាគ៩៩
- ភាគ១០០
- ភាគ១០១
- ភាគ១០២
- ភាគ១០៣
- ភាគ១០៤
- ភាគ១០៥
- ភាគ១០៦
- ភាគ១០៧
- ភាគ១០៨
- ភាគ១០៩
- ភាគ១១០
ឯកសារយោង
[កែប្រែ]ព្រះត្រ័យបិដក > អភិធម្មបិដក
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
