អ្នកប្រើប្រាស់:យីន អៀត
[សេចក្ដីផ្ដើម]
ជាដំបូលខ្ញុំសូមជំរាបសួរដល់ទាំអស់គ្នាដែលបានចូលមើលនៅទំព័រដើមរបស់ខ្ញុំបាទ។
ខ្ញុំបាទឈ្មោះ យីន អៀត ភេទប្រុស ជាសិស្ស នៃសាលាបច្ចែកទេស ដុនបូស្កូខេត្ត កែប ផ្នែកទំនាក់ទំនងសង្គម និងសារព័ត៏មាន ឆ្នាំទី១ ជំនាន់ទី ៦ សព្វថ្ងៃរស់នៅភូមិព្រៃព្រូស ស្រុកកំពុងត្រាច ខេត្ត កំពត។
ខេត្តកំពត[កែប្រែ]
កំពត ជាខេត្តឆ្នេរសមុទ្រធំជាងគេទីបីនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាដែលមានព្រំប្រទល់ជាប់នឹងប្រទេសវៀតណាមនៅភាគខាងកើតនិងពង្រីកចូលទៅក្នុងឈូងសមុទ្រសៀមនៅភាគខាងត្បូង។ ស្ថាបត្យកម្មឆើតឆាយអាណានិគមទាក់ទាញធម្មជាតិស្រស់ស្អាតនិងទាក់ទាញ bucolic ធ្វើឱ្យខេត្តនេះសំណព្វមួយក្នុងចំណោមស្រុកក្រៅស្រុកនិងច្រើនបច្ចុប្បន្ននេះភ្ញៀវទេសចរ។ ខេត្តកំពត បានបរិយាកាស languid និង quaint, អារម្មណ៍ក្រុងតូចងាយស្រួលក្នុងការធ្លាក់ក្នុងអន្លង់ស្នេហ៍ជាមួយ; មនុស្សជាច្រើនដែលបានស្នាក់នៅក្នុងខេត្តនេះធ្វើដូច្នេះនៅលើច្រាំងសម្រាក, ដែលជាកន្លែងដែលភ្ញៀវទេសចរអាចហែលទឹកនៅក្នុងដែនទឹកពេញលេញនៃ plankton bioluminescent ឬយកជាការ kayak រលូនជិះចុះទន្លេ។ កំពត គឺច្រើនជាងមួយគ្រាន់តែជាទីក្រុងមាត់ទន្លេងងុយគេង, ទោះជាយ៉ាងណា។ ខេត្តនេះបានផ្តល់នូវប្រវត្តិសាស្រ្តនិងធម្មជាតិបាដិហារិយ៍ការអស្ចារ្យសម្បូរដើម្បីរកឱ្យឃើញនិងបានបម្រើការជាផ្លូវចេញចូលជារឿងធម្មតាទៅ ឧទ្យានជាតិបូកគោ , ឆ្នេរសមុទ្រនៃ ខេត្តកែប ដែលជាយ៉ាងឆាប់រហ័សស្អាតនៃ ទឹកឈូ និងទាក់ទាញផ្សេងទៀតនៅក្នុងភាគនិរតីនៃប្រទេសកម្ពុជា។ ឧទ្យានជាតិបូកគោ គឺមានការពេញនិយមសម្រាប់អាកាសធាតុត្រជាក់របស់ខ្លួននិងជាភ្នំមួយឆ្នាំនៅតែពេញចិត្តក្នុងចំណោមអ្នកស្រុកជុំនិងបរទេសដូចគ្នា។ ទេសភាពពីលើកំពូលត្រូវបានចាប់ជាពិសេសនៅក្នុងម៉ោងពេលព្រឹកនៅពេលមួយដែលពិតជាអាចចាប់ពពកនិងទទួលយកនៅក្នុងខ្យល់លើភ្នំ bracing ។ ទាក់ទាញផ្សេងទៀតរួមមានទឹកជ្រោះធ្លាក់លាន់កងរំពងដែលជាកន្លែងដែល Popokvil ផ្តល់នូវត្រជាក់, អាង refershing ទៅជ្រលក់ក្នុង។ មួយចម្ងាយខ្លីនៅទូទាំងបទ, ការ ទឹកឈូយ៉ាងឆាប់រហ័ស គឺនៅឡើយទេទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរពេញនិយមផ្សេងទៀត។ ព្រែក Ampal រមណីយដ្ឋាន, រមណីយដ្ឋានភ្នំកំពង់ត្រាច និងតំបន់អភិរក្សបក្សីអន្លង់ព្រីងមានផងដែរការឈប់មានតម្លៃនៅក្នុងខេត្តកំពត។
ផែនទីខេត្តកំពត[កែប្រែ]
ចុចទីនេះដើម្បីចុលទៅក្នុងដើម្បីមើលផែនទីរបស់ខេត្តកំពត [១] ស្រុកកំពង់ត្រាច ខេត្តកំពត ខាងក្រោមនេះជារូបភាពមួយចំនួននៃ ស្រុកកំពង់ត្រាច ខេត្តកំពតរបស់ខ្ញុំ!
រដ្ឋបាលខេត្ត[កែប្រែ]
ខេត្តកំពត ត្រូវបានចែកចេញជាក្រុងចំនួន ១ និងស្រុកចំនួន ៧ នៅឆ្នាំ២០០៨ ៖
| ក្រមស្រុក-ក្រុង | ស្រុក-ក្រុង | ជាឡាតាំង | ផ្ទៃក្រលា (ហិកតា) |
|---|---|---|---|
| ០៧០១ | ស្រុកអង្គរជ័យ | Angkor Chey | ២២២៣៧ |
| ០៧០២ | ស្រុកបន្ទាយមាស | Banteay Meas | ៤០១០៦ |
| ០៧០៣ | ស្រុកឈូក | Chhuk | ១២៦២៤៨ |
| ០៧០៤ | ស្រុកជុំគីរី | Chum Kiri | ៣១៥៥៧ |
| ០៧០៥ | ស្រុកដងទង់ | Dang Tong | ៣៤៥០០ |
| ០៧០៦ | ស្រុកកំពង់ត្រាច | Kampong Trach | ៣៥៣០០ |
| ០៧០៧ | ស្រុកទឹកឈូ ប្ដូរមកពីស្រុកកំពតឆ្នាំ ២០០៨ | Teouk Chhou | ១៥១៤០០ |
| ០៧០៨ | ក្រុងកំពត ប្ដូរពីស្រុកកំពង់បាយ ឆ្នាំ ២០០៨ | Kampot | ៥៤០០ |
ទិដ្ឋិភាពភ្នុំកំពង៉ត្រាច
ស្រុកកំពង់ត្រាច[កែប្រែ]
ស្រុកកំពុងត្រាចខាងកើត ជាស្រុកមួយដែលស្ថិតនៅក្នងខេត្តកំពតដែលមានប្រជាជនរស់នៅចំនួន 9,214នាក់ក្នុងឆ្នាំ 1998-03-03និង ចំនួន 9,455នាក់ ក្នុងឆ្នាំ 2008-03-03។ [២] ស្រុកកំពង់ត្រាចខាងលិច ដែលមានប្រជាជនរស់នៅចំនួន 5,540នាក់ ក្នុងឆ្នាំ1998-03-03 និង 5,749នាក់ ក្នុងឆ្នាំ 2008-03-03 ។ [៣] [៤]
ប្រវត្តិសាស្រ្ត[កែប្រែ]
កាលពីដើមឡើយស្រុកកំពង់ត្រាច គ្រានតែជាស្រុកមួយដែលមានភ្នំ ៣ ទៅ ៤កន្លែង តែផ្លូវនៅជុំវិញភូមិ ហើយទាំងស្រុកផងដែរគឹពុំមានផ្លូវដូចបច្ចប្បន្ននោះទេ គឹលំបាក់ណាស់ក្នងការធ្វើដំណើរហើយនៅក្នុងស្រុក ហើយជាស្រុកដែលនៅេះជាប់និងព្រំប្រទល់វៀតំណាម ហើយប្រជាជនទាំងអសស់នៅក្នងភូមិប្រកបរបរធ្វើស្រែចំការ និងធ្វើកសិកម្ម។ការប្រកបរបរធ្វើស្រែចំការ ក៏មិនមានវិធីសាស្រ្តនិងបច្ចេកទេសគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការដាំដុះ ដំណាំ្រស្រូវ ។ ឯការចិញ្ចឹមសត្វវិញក៏មិនមានជំនាញក្នុងការចិញ្ចឹមបានដិតដល់ដូចសព្វថ្ងៃដែរ ចំនែកផ្លូវវិញគឺ ភ្លូវ ភ្លឺស្រែ គឺមិនទាន់មានការអភិវឌ្ឍន៏នៅឡើយ កាលពីមុនផ្លូវពិបាកធ្វើដំណើរប្រជាពលរដ្ធមានភាពលំបាកច្រើន។ មិនមានទឹកស្អាត និង អគ្គីសនី គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ប្រើនោះទេ។ប្រជាពលរដ្ខបានពឹងផ្អែកទៅលើទឹកអណ្តូងនិងនិងភ្លៀង ហើយរាល់ការធ្វើដំណើរគឺធ្វើតាម រទះគោ(តាមស្រែ) ឬ ថ្មើរជើង ព្រោះផ្លូវ តូចចង្អៀត ពិបាកក្នុងការធ្វើដំណើរ។
សេដ្ឋកិច្ច[កែប្រែ]
សេដ្ធកិច្ចនៅក្នុងស្រុកកំពុងត្រាចប្រជាជនប្រកបររបរជាកសិករ និង ធ្វើចំការមួយចំនួនតូច ពុំបានទទួលប្រាក់កំរៃច្រើននោះទេ។ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននេះមានការរីចម្រើនច្រើន គឺ មានអគ្គីសនី និង ទឹកស្អាត ប្រើគ្រប់គ្រាន់។ ប្រជាជនមិនសូវជាមានជីវភាពគ្រប់គ្រាន់ទេ ព្រោះពួកគាត់ភាគច្រើនពុំសូវបានរៀនសូត្រគ្រប់គ្រាន់ដូចគេ។ហើយពួកគាត់ប្រកបរបរជាកម្មករ ធ្វើការអោយគេ ដូចជា ប្រកបរបរអាជីកម្មផ្សេងៗ កម្មករច្រូតកាត់ សំណង់ កម្មករ រោងចក្រ ដើម្បើចិញ្ចិមជីវិត ក៏ដូចជាកូនៗរបស់ពួកគេផងដែរ។
វប្បធម៍[កែប្រែ]
ប្រជាជននៅទីនេះមានចំរុះជាតិសាសន៏ ហើយកាន់សាសនាក៏ផ្សេងៗគ្នាដែរ តែភាគច្រើនគឺកាន់សាសនាព្រះពុទ្ធ តែពួកគាត់ចេះជួយគ្នាទៅវិញទៅមកពេលមានអាសន្នម្ដងៗ រឺបុណ្យទាន ពិធីរៀបអាពាពិពាហ៏ជាដើម ។
ព្រះពុទ្ធសាសនា[កែប្រែ]
ពុទ្ធប្រវត្តិសង្ខេប[កែប្រែ]
ព្រះសម្មាសម្ពុទ.ព្រះគោតមសម្មាសម្ពុទ្ធគឺជាព្រះពុទ្ធអង្គទី៤នៅក្នុងភទ្ទកប្បនេះ។ បានជាកប្បនេះឈ្មោះភទ្ទកប្ប ព្រោះអត្ថថា ជាកប្បដ៏ចម្រើន ដែលមានព្រះពុទ្ធ៥ព្រះអង្គត្រាស់ដឹង តួយ៉ាងដូចជាកប្បយើងសព្វថ្ងៃនេះ មានព្រះសព្វញ្ញូពុទ្ធ៥ព្រះអង្គគឺ ព្រះពុទ្ធកកុសន្ធៈ ព្រះពុទ្ធកោនាគមនៈ ព្រះពុទ្ធកស្សបៈ ព្រះពុទ្ធគោតម និងព្រះពុទ្ធដែលនឹងបានត្រាស់នាអនាគតកាល ព្រះនាម ព្រះអរិយមេតេ្តយ្យ។ រាជវង្ស កំណើត។ ព្រះនាមរបស់ព្រះបរមពោធិសត្វត្រូវបានជ្រើសរើសថា សិទ្ធត្ថ ដែលប្រែថា អ្នកសំរេចប្រយោជន៏គ្រប់យ៉ាង។ ក្រោយពីមើលលក្ខណៈព្រះពោធិសត្វរួច ឃើញថា ព្រះអង្គប្រកបដោយមហាបុរិសលក្ខណៈ៣២ប្រការ ព្រាហ្មណ៍៧នាក់ក៏លើកម្រាមដៃពីរទាយថា បើព្រះរាជកុមារស្ថិតនៅជាក្សត្រ ព្រះអង្គនឹងបានជាស្តេចចក្រពត្តិ បើព្រះអង្គចេញសាងផ្នួសនឹងបានត្រាស់ជាព្រះពុទ្ធ កាលនោះព្រាហ្មណ៍ម្នាក់នៅក្មេងជាងគេឈ្មោះ កោណ្ឌញ្ញ ព្រាហ្មណ៍បានពិចារណាលើទីកន្លែងដែលទ្រង់ប្រសូត គឺនៅក្នុងឧទ្យានក៏លើកម្រាមដៃតែមួយទាយថា ព្រះរាជកុមារប្រាកដជានឹងបានត្រាស់ជាព្រះពុទ្ធ។ ក្រោយពេលព្រះអង្គប្រសូតបាន៧ថ្ងៃ ព្រះមាតាព្រះអង្គក៏សោយទីវង្គត់។ ព្រះរាជកុមារសិទ្ធត្ថ ត្រូវបានព្រះមាតុច្ឆាព្រះអង្គព្រះនាមមហាបជាបតីគោតមីបីបាច់រក្សាតមក។ រាជពិសេក
ព្រះសិទ្ធត្ថទ្រង់ចំរើនព្រះជន្មបាន ១៦ព្រះវស្សា ទ្រង់បានរៀបអភិសេកជាមួយបុត្រីស្តេចសុប្បពុទ្ធព្រះនាម ពិម្ពាយសោធរា ដែលជានារីល្អឯកលើសអស់សព្វនារីទាំងពួង។ ដោយចង់អោយព្រះសិទ្ធត្ថក្លាយជាស្តេចចក្រពត្តិ ព្រះបិតាគឺព្រះបាទសុទ្ធោទនៈបានរៀបចំចាត់ចែងគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីឃាឃាំងអោយព្រះសិទ្ធត្ថទ្រង់គង់នៅជាស្តេចដោយសុខសប្បាយ។ ព្រះបាទសុទ្ធោទនៈ ទ្រង់បានជ្រើសរើសយកតែមនុស្សក្មេងៗមកនៅបំរើព្រះពោធិសត្វ ឯមនុស្សចាស់ជរា ឈឺជាដើម ព្រះអង្គមិនអោយព្រះពោធិសត្វបានឃើញឡើយ។ ព្រះបាទសុទ្ធោទនៈទ្រង់ចាត់អោយគេសង់ប្រាសាទបី តម្រូវទៅតាមកាលរដូវទាំងបី គឺសំរាប់រដូវក្តៅ រដូវរងារ និងរដូវរំហើយ។ លុះព្រះបរមពោធិសត្វព្រះជន្មបាន២៩ព្រះវស្សា ព្រះនាងពិម្ពា ក៏ប្រសូតព្រះរាជបុត្រមួយអង្គព្រះនាម រាហុល។ និមិត្ត៤យ៉ាង
ដោយចង់អោយព្រះសិទ្ធត្ថបានជាស្តេចចក្រពត្តិ ដូចដែលព្រាហ្មណ៍ទាយទុកនោះ ព្រះសុទ្ធោទនទ្រង់ចាត់អោយគេយាមមិនអោយមានមនុស្សចាស់ ជរា ឈឺ រឺស្លាប់ អោយព្រះសិទ្ធត្ថទ្រង់យល់ឃើញឡើយ អ្នកបំរើភិលៀងនៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះអង្គមានសុទ្ធសឹងយុវវ័យ ទាំងអស់។ ការគង់នៅក្នុងរាជវាំង ព្រះសិទ្ធត្ថទ្រង់សោយសុខដោយកាមលោកីយគ្រប់ប្រការ។ នៅថ្ងៃមួយ ព្រះបរមពោធិសត្វទ្រង់មានព្រះទ័យអផ្សុកយ៉ាងខ្លាំង ព្រះអង្គក៏ត្រាស់អោយឆន្នអាមាត្យរៀបចំក្បួនដើម្បីនឹងទៅក្រសាលឧទ្យាន។ នៅតាមផ្លូវព្រះអង្គទតឃើញ បុរសចាស់ មានឆ្អឹងជំនីរដូចជាបង្កង់ មានខ្នងកោង មានឈើច្រត់ជាគ្រឿងទប់ទល់ កំពុងញាប់ញ័រក្រហល់ក្រហាយ មានវ័យកន្លងហើយ លុះព្រះពោធិសត្វឃើញហើយ ក៏សួរទៅឆន្នអាមាត្យថា បុរសនេះធ្វើដូចម្តេច បានជាសក់គាត់មិនដូចជាសក់អ្នកឯទៀត ទាំងកាយគាត់ក៏មិនដូចកាយអ្នកដទៃដែរ។ ឆន្នអាមាត្យក៏ក្រាបបង្គំទូលថា បពិត្រព្រះអង្គ នេះគេហៅថា បុរសចាស់ តពីនោះគាត់នឹងមិនរស់នៅយូរប៉ុន្មានទេ។
នៅក្នុងរាជវាំង ព្រះអង្គទ្រង់ទតឃើញជារឿយៗ ភិលៀង អាមាត្យ ទាំងឡាយដេកលក់ ខ្លះហៀរទឹកមាត់ ខ្លះរបូតសំពត់អាវ នៅស្តូកស្តឹងគ្មានវិញ្ញណដូចជាអង្គត់ឈើមួយដុំ ធ្វើអោយព្រះអង្គទ្រង់មានការសង្វេក និងគិតដល់និមិត្តទាំង៤ដែលព្រះអង្គទតឃើញ។ ព្រះអង្គទ្រង់ព្រះចិន្តាពិចារណាដល់សមណអ្នកបួសយ៉ាងស្រគត់ស្រគម គួរជាទីជ្រះថ្លានៃសត្វលោកទាំងឡាយ ព្រះអង្គក៏មានសទ្ធាពេញព្រះហរទ័យ ត្រេកអរជាក្រៃពេក ក៏គិតនឹងចេញសាងផ្នួស។[៥]
សាងផ្នួស[កែប្រែ]
ក្នុងព្រះជន្ម២៩ឆ្នាំ ព្រះសិទ្ធត្ថ គោតម មានការនឿយណាយ ខ្ពើមរអើមរូបសង្ខារ និងលោកសន្និវាសនេះយ៉ាងខ្លាំងហើយព្រះអង្គសព្វព្រះហរទ័យដោះស្រាយបញ្ហា ជិវិតដោយការចេញសាងព្រះផ្នួស ដើម្បីស្វែងរកនូវព្រះសម្មាសម្ពោធិញាណធម៌។ កណ្តាលរាត្រីស្ងាត់ព្រះសិទ្ធត្ថ ចូលទៅបបោសអង្អែលរាហុលបុត្រាជាទីស្រលាញ់ ងាកបែរសំលឹងទៅភរិយាពិម្ពាកំពុងលង់លក់ក្នុងបន្ទុំ មានដំណាលថា ទេវតានៅស្ថានតុសិតបានចុះមកជួយព្រះសិទ្ធត្ថដោយធ្វើអោយព្រះនាង ពិម្ពា និងរាហុល លង់លក់ក្នុងបន្ទំយ៉ាងស៊ប់ ដើម្បីកំអោយភ្ញាក់ធ្វើការរំខានដល់ការសំរេចចិត្ត របស់ព្រះអង្គ ហើយជប់សេះរាជរដ្ឋ ជូនដំណើរព្រះសិទ្ធត្ថទៅដល់ព្រៃទៅហោង។ ព្រះអង្គទ្រង់ដកព្រះខ័នចាប់ក្តាប់កោរព្រះកេសា ហើយអធិដ្ឋានថា «បើអាត្មាអញនេះ ពិតជាបានត្រាស់ជាព្រះពុទ្ធ មែន
កាលបានបួសស្រេចបាច់អស់ហើយ ព្រះសិទ្ធត្ថ គោត្ដម ទ្រង់បានចូលទៅធ្វើការសិក្សាធម៌ក្នុង សំណាក់ ព្រាហ្មណ៍តាបស ពីរព្រះអង្គ មាននាមថា អាឡារតាបស១ និង អុទកតាបស១ ដោយយល់ថាក្នុងសំណាក់ តាបសទាំងពីរព្រះអង្គ ពុំអាចស្វែងរកសម្មាសម្ពោធិញាណនៃការត្រាស់ដឹងបាន ព្រះអង្គក៏បានសំរេច ព្រះទ័យលាចាកតាបសទាំងពីរ ហើយស្វែងរកសច្ចៈធម៌ដោយព្រះអង្គអែងវិញ។ ព្រះអង្គទ្រង់ធ្វើទុក្ខរៈកិរិយា គឺការប្រតិបត្តិធម៌យ៉ាងតឹងរឹង ធ្វើអោយមានការពិបាក ដល់រូបកាយយ៉ាងក្រៃលែង ដូចជាមានការអត់អាហាររហូត រូបរាង កាយស្គាំស្គមជាខ្លាំង ការប្រព្រឹត្តទុក្ខរៈកិរិយា អស់រយពេល៦ព្រះវស្សា ក្រោយពីលះបង់ចោលការធ្វើទុក្ខរៈកិរិយា ព្រះសិទ្ធត្ថក៏ចាប់ផ្តើមប្រព្រឹត្តប្រតិបត្តិតាមបែបមជ្ឈិមបដិបទាវិញ ព្រះ អង្គទ្រង់យ៉ាងទៅកាន់ រដ្នមគធ ក្នុងស្រុកពោធិគយា ទ្រង់យាងទៅដល់មាត់ស្ទឹងនរញ្ជរ ដ៏មានទឹកថ្លាគួរជាទីស្នាក់អា ស្រ័យនៃសមណទាំងឡាយ ទ្រង់គង់នៅក្រោមដើមពោធិព្រឹក្សមួយខាងលិចស្ទឹង បែរព្រះភក្តទៅទិសបូព៌ទ្រង់យក ស្បូវភ្លាំងដែលសាត្ថីយកុមារប្រគេននៅតាមផ្លូវ ទៅក្រាលធ្វើជាកំរាលគង់ពីលើ មានសេចក្តីដំណាលថា រតនបល័្លង្គ មួយកំពស់១៤ហត្ថ ផុសទ្រព្រះអង្គពីក្រោម ព្រះសិទ្ធត្ថទ្រង់គង់ភ្នែនពែនព្រះបាទលើរតនបល្ល័ង្គដោយសុខស្រួល ហើយ តាំងអារម្មណ៍អធិដ្ឋានដោយអង្គថា៖ «ស្បែក សរសៃ សាច់ និង ឈាម របស់អាត្មាអញ ចូររឺងស្ងួតចុះ បើអា ត្មាអញមិនបានសំរេចការត្រាស់ដឹងទេ អាត្មាអញនឹងមិនក្រោក ចាកពីរតនបល្ល័ង្គនេះឡើយ»។ ព្រះអង្គទ្រង់ចាប់ផ្តើ មចំរើន អានាបានុស្សតិ ធ្វើព្រះចិន្តាអោយស្ងប់ចាកនីវរណធម៌ទាំងឡាយ ហើយទ្រង់បានសំរេចឈានជាលំដាប់។ ទ្រង់សញ្ជឹងគិតឃើញនូវស្ទឹងសង្ខារខន្ធ និងសញ្ញាខន្ធ ដែលហូរតាមបណ្តោយស្ទឹងរូបខន្ធ និងវិញ្ញាណខន្ធ ទ្រង់ឆ្វេង យល់ឃើញ សត្វលោកកំពុងជាប់ជំពាក់គ្មានទីបញ្ចប់ នូវទុក្ខវេទនា ក៏ព្រោះតែការភ័ន្ដច្រលំនៃសញ្ញាខន្ធរបស់គេ មនុស្សម្នាក់ៗមានជំនឿថា អ្វីៗដែលជារបស់មិនទៀងទាត់ ថាជារបស់ទៀងទាត់ អ្វីៗដែលមិនមែនរបស់ខ្លួន អនត្តា ថាជារបស់ខ្លួន ព្រះអង្គទ្រង់បានបញ្ចេញអោយឃើញ នូវការយល់ដឹងរបស់ព្រះអង្គចំពោះភាវៈខាងគំនិតប្រាជ្ញាដែល ជាប្រភពនៃសេចក្តីទុក្ខ ដូចជាការភ័យខ្លាច ខឹង ស្អប់ ក្រអឺតក្រអាង ច្រណែន ប្រចណ្ឌ លោភ និងល្ងង់ខ្លៅជាដើម។
ក្នុងពេលព្រលប់ ព្រះសិទ្ធត្ថ ទ្រង់គង់លើរតនបល្លង្គក្រោមពោធិព្រឹក្ស ទ្រង់បានផ្ចាញ់មារ ដែលនាំកូនស្រីក្រមុំទាំង បីនាក់គឺ នាងតណ្ហា១ នាងអរតី១ និង នាងរាគា១ មកបញ្ចូលចិត្តព្រះសមណគោតម ដើម្បីអោយព្រះអង្គលះបង់ ការស្វែងរកការត្រាស់ដឹងចោល តែព្រះសមណគោតមពុំមានការចាប់រម្មណ៏ឡើយ ធ្វើអោយនាងទាំងបីវិនាសអន្តរ ធានទៅ។ បន្ទាប់ពីទទួលបរាជ័យក្នុងការបញ្ចុះបញ្ចូលចិត្តព្រះសមណគោតមមក ក្រុងមារនៅ តែមានចិត្តរិស្សាច ង់ផ្ចាលផ្ចាញ់ព្រះអង្គទៀត មារបានលែងកងទ័ព បិសាចកាចសាហាវតូចធំទាំងឡាយជាច្រើនអោយមកច្បាំងដណ្តើ មយកបល័្លង្គពីព្រះអង្គទៀត។ មារជិះលើដំរីឈ្មោះ គ្រីមេខលា កំពស់១៥០យោជន៍(១យោជន៍មាន១៦ គីឡូម៉ែត្រ) និមិត្តដៃមួយពាន់កាន់នូវគ្រឿងសាស្រ្តាវុធគ្រប់ប្រការ មានតំណាលថា មារបានបញ្ចេញកងពលសេនាដ៏ច្រើនតាន់ តាប់មកពីមុខកំរាស់ ១២យោជន៏ ខាងឆ្វេងស្តាំ កំរាស់១២យោជន៍ ខាងលើ៩យោជន៍។ ទេវតាទាំងឡាយដែលជានា ក់ថែរក្សាព្រះអង្គ មានសក្កទេវរាជ មហាព្រហ្ម ស្តេចនាគកាឡ បានបញ្ចេញរិទ្ធធ្វើអោយកង ពលរបស់មារខ្លបខ្លា ចរត់ប្រាសអាយុរៀងៗខ្លួន។ កងពលមារមួយកងទៀតលើកមកពីទិសអុត្តរ មារាធិរាជដែលភ័យញញើតស្រែកប្រាប់ពលរេហ៍ថា នែពួកយើង សិទ្ធ ត្ថនេះមានរិទ្ធបារមីខ្លាំងពូកែណាស់ ចូរពួកយើងកុំចូលមកចំពីមុខ។ ===ព្រះពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់ថា=== សភាវៈធម៌របស់តថាគតអញនេះ រមែងមិន ញ៉ាំងសត្វទាំងឡាយណាដែលដិតជាប់កាមអោយត្រាស់ដឹងបានឡើយ តថាគត នឹងមិនធ្វើការប្រៀនប្រដៅ ដល់សត្វលោកដោយប្រការ យ៉ាងនោះឡើយ។ គ្រានោះសហម្បតីព្រហ្មជាអិសីលោកា ទ្រង់ចូល កលព្រះសាស្តាអោនសិរសីលើដៃបង្គំអារាតនាអោយព្រះអង្គទ្រង់ ប្រោសប្រណីដល់សត្វនានា ព្រះពុទ្ធក៏ទ្រង់អនុគោល យល់ព្រមទទួ លសំដែងធម៌ ទេសនាអោយសត្វលោកដោយករុណាតាំងពីពេល នោះមក។ ព្រះពុទ្ធទ្រង់និមន្តទៅកាន់ក្រុងពារាណសី ចូលទៅព្រៃអិ សីបបនមិគទាវន្ត ជាទីស្នាក់អាស្រ័យនៃបញ្ចវគិយភិក្ខុ ភិក្ខុ៥អង្គបាន ឃើញព្រះពុទ្ធទ្រង់យាងមកពីចំងាយ ក៏ជំនុំប្រាប់គ្នាថា យើងទាំងឡា យចូរកុំធ្វើគារវបង្គំព្រះសិទ្ធត្ថ ដែលអស់សេចក្តីព្យាយាមរលីងហើយ នោះអោយសោះ តែដោយអំណាចបុណ្យបារមីនៃព្រះអង្គ ពេលដែល ព្រះពុទ្ធទ្រង់យាងមកដល់ បញ្ចវគីយ៏ ទាំងប្រាំបែរជាក្រាបបង្គំនិមន្តព្រះតថាគតដោយជ្រះថ្លាក្រៃលែងទៅវិញ។
ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់បំពេញពុទ្ធកិច្ច ៥ប្រការជានិច្ចអស់រយៈពេល ៤៥វស្សាគឺ៖ នៅពេលព្រលឹម ទ្រង់និមន្តបិណ្ឌបាត នៅពេលរសៀល ទ្រង់សំដែងធម៌ទេសនាប្រោសដល់សាធារណជន។ នៅពេលព្រលប់ ទ្រង់ប្រទានឳវាទដល់ភិក្ខុសង្ឃទាំងឡាយ។ នៅពេលកណ្តាលអទ្រាធ ទ្រង់ដោះស្រាយប្រស្នាទេវតាទាំងឡាយ។ នៅពេលជិតភ្លឺ ទ្រង់ប្រមើមើលសត្វលោកដែលមាននិស្ស័យ និងឥតនិស្ស័យ។ ដាក់ព្រះជន្ម
ពេលចេញវស្សាទី៤៥ ក្នុងព្រះជន្មាយុ ៨០ព្រះវស្សា នាថ្ងៃ ១៥កើតពេញបូណមីខែ មាឃ ឆ្នាំម្សាញ់ ព្រះពុទ្ធទ្រង់ដា ក់អាយុ ដោយប្រាប់មារថា ព្រះអង្គនឹងចូលបរិនិព្វានក្នុងរយពេលបីខែទៀត។ ព្រះភិក្ខុសង្ឃទាំងឡាយជាសាវក ជាពិ សេសគឺ ព្រះអានន្ទ ជាអ្នកបំរើព្រះអង្គផ្ទាល់ កាលបើដឹងថាព្រះពុទ្ធបានកំណត់អាយុសង្ខាររួចទៅហើយ ក៏យំសោក ស្តាយអាយុសង្ខារព្រះអង្គយ៉ាងខ្លាំង មិនទាន់ចង់អោយព្រះអង្គចូលបរិនិពា្វនឡើយ។
ការអភិវឌ្ឍន៏[កែប្រែ]
ចំពោះការអភិវឌ្ឈន៍ចំពោះស្រុកកំពង់ត្រាចវិញបើនិយាយពីផ្លូវគឹពុំមានភាពងាយស្រួលធ្វើដំណើរនោះទេជាពិសេសនៅតាមភូមិ ដោយមានផ្លូវលំ មន្ទីរពេទ្យ សាលារៀន អណ្ដូង អណ្ដូងលូ ។ ចំពោះផ្នែកអសន្ដិសុខវិញគឹពុំមានសណ្ដាប់ធ្នាប់ល្អខ្លាំនោះទ ដែលប៉ះពាល់ដល់ការប្រកបរបរប្រជាជនឡើយ ។
ទាំងអស់នេះសុទ្ធតែជាការឧទារណ៏របស់ខ្ញុំតែប៉ុណោ្ណះក្នុងគោលបំណងដើម្បីសិក្សា អំពីវីគីភីឌា!
ទីតាំងភូមិសាស្រ្តស្រុកកំពង់ត្រាច[កែប្រែ]
ស្រុកកំពង់ត្រាចមានទីតាំងស្ដិតនៅក្នុងខេត្តកំពត ហើយជាស្រុកមួយស្ថិតនៅជាប់ប្រទល់ប្រទេសវៀតណាម ដែលមានច្រកព្រំដែនឈ្មោះថា ព្រែកចាក ។ លោកអ្នកអាចធ្វើដំណើរមកកាន់ស្រុកំពង់ត្រាចតាមផ្លូវជាតិលេខ ៣៣ និង ផ្លូវជាតិលេខ ៣១ និង ១៣៥ និងមានផ្ទៃដីចំនួន : 15.85 km² – ដង់សុីតេ: 596.5 inh./km² [2008] – Change: +0.26%/ឆ្នាំ [1998 → 2008]។ [៦] [៧]
| កំពង់ត្រាច | |
|---|---|
| ស្រុក | |
  កំពង់ត្រាច | |
| កូអរដោនេ: 10°33′N 104°28′E / 10.550°N 104.467°E | |
| ប្រទេស |  កម្ពុជា |
| ខេត្ត | កំពត |
| ឃុំ | ១៦ |
| ភូមិ | ៦៩ |
| ប្រជាជន (១៩៩៨)[៨] | |
| • សរុប | ៨៣,០៦១ |
| ល្វែងម៉ោង | +៧ |
| ភូមិក្រម | ០៧០៦ |
ស្រុកកំពង់ត្រាច(Coordinates: 10°33′N 104°28′E / 10.550°N 104.467°E) គឺជាស្រុកមួយក្នុងចំណោមស្រុក-ក្រុងទាំង៨នៃខេត្តកំពត និង ស្រុកនេះបានតាំងនៅប៉ែកខាងកើតដែលជាប់នឹងព្រំដែនវៀតណាមនៅភាគខាងកើត ស្រុកបន្ទាយមាសនៅភាគខាងជើង ខេត្តកែបនៅភាគខាងលិច និងឈូងសមុទ្រថៃនៅភាគខាងត្បូង។ ហើយវាជាស្រុកមួយដែលស្ថិតនៅក្នុងទីរួមខេត្តកំពត ហើយមានឃុំ១៤។
ព័ត៏មានទាក់ទងទៅនិងស្រុកកំពង់ត្រាច ខេត្តកំពត[កែប្រែ]
គំនរបាក់បែក-រស់នៅពាសពេញច្រើនទទេជុំវិញសំបកនៃអគារបំផ្ទុះនៅកណ្តាលកំពង់ត្រាច។ ដប់ពីរគីឡូម៉ែត្រភាគខាងកើតនៃខេត្តកំពតឆ្ពោះទៅកាន់ព្រំដែនវៀតណាម, ការភ័យខ្លាចនឹងឡើងថ្លៃវិញ
ដែលជាកន្លែងដែលផ្ទៃផ្លូវបញ្ចប់។
គំនរបាក់បែក-រស់នៅពាសពេញច្រើនទទេជុំវិញសំបកនៃអគារបំផ្ទុះនៅកណ្តាល
កំពង់ត្រាច[កែប្រែ]
ទោះបីជាឥឡូវប្រសិទ្ធិភាពមើលមិនឃើញភ្ញៀវទេសចរមួយចំនួនអស់អ្នកដែលមកដល់ដោយគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍។ កំពង់ត្រាច។[៩]
បំណែងចែករដ្ឋបាល[កែប្រែ]
- ឃុំកន្ថោរខាងកើត
- ឃុំកន្ថោរខាងជើង
- ឃុំកន្ថោរខាងលិច
- ឃុំកំពង់ត្រាចខាងកើត
- ឃុំកំពង់ត្រាចខាងលិច
- ឃុំដំណាក់កន្ទួតខាងជើង
- ឃុំដំណាក់កន្ទួតខាងត្បូង
- ឃុំបឹងសាលាខាងជើង
- ឃុំបឹងសាលាខាងត្បូង
- ឃុំព្រែកក្រឹស
- ឃុំឫស្សីស្រុកខាងកើត
- ឃុំឫស្សីស្រុកខាងលិច
- ឃុំស្វាយទងខាងជើង មានព្រំប្រទល់ខាងកើតជាប់នឹងប្រទេសវៀតណាម។
- ឃុំស្វាយទងខាងត្បូង មានព្រំប្រទល់ខាងកើតនិងខាងត្បូងជាប់នឹងប្រទេសវៀតណាម។[១០]
ឯកសារយោង[កែប្រែ]
- ↑ [១]
- ↑ KAMPONG TRACH (District) And Population
- ↑ ចំនួនប្រជាជនដែលរស់នៅស្រុកកំពង់ត្រាចខាងលិច
- ↑ National Institute of Statistics Ministry of Planning, Royal Government of Cambodia
- ↑ ពុទ្ធប្រវត្តិ និង សាសនាព្រះពុទ្ធ
- ↑ ចំនួនផ្ទៃដីស្រុកកំពង់ត្រាចខាងកើត
- ↑ [29.66 km² – Density: 349.1 inh./km² [2008] – Change: +0.96%/year [1998 → 2008] ចំនួនផ្ទៃដីស្រុកកំពង់ត្រាចខាងលិច ]
- ↑ ជំរឿនប្រជាជនកម្ពុជាជាសកល១៩៩៨: ភូមានុក្រមភូមិ. វិទ្យាស្ថានជាតិស្ថិតិ. កុម្ភៈ ២០០០. pp. ២១៤–២១៥.
- ↑ [២]
- ↑ ចំនួនឃុំនៅក្នុងស្រុកកំពង់ត្រាច
 |
អត្ថបទទីតាំងកម្ពុជានេះគឺជាអត្ថបទខ្លីមិនពេញលេញ។ លោកអ្នកអាចជួយវីគីភីឌាដោយសរសេរពង្រីកបន្ថែម។ |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
[នេះជារវង់មូលធូរ៉េនដែលដំណាងអោយខេត្តកំពត]
រវង់មូលមានភាពស្រស់ស្អាត ហើយនៅជំវិញរង្វង់មូលនេះមាានមនុស្សរស់នៅយ៉ាងច្រើនកោះករ ហើយនៅចំរវង់មូលនេះដែរក៏នៅចំកណ្ដាលក្រុងកំពតតែម្ដង។
[នៅខាងស្ដាំនេះជារូបភាពរបស់ឆ្នេរខេត្តកែប]
ឆ្នេកែបមានភ្ញៀវទេសចរណ៏មកលេងកំសាន្តរៀងរាល់ថ្ងៃជាពិសេសថ្ងៃសៅរ៏ និងថ្ងៃអាទិត្យ។ឆ្នេរកែបវាពុំសូវធំខ្លាំទេតែវាជាកន្លែងស្អាត សម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរណ៏គ្រប់ខេត្ត និងគ្រប់ប្រទេសផងដែរ។
[ភ្នំដែលនៅខាងស្ដាំដៃនេះជាភ្នំកំពុងត្រាច]
ស្ថិតនៅក្នុងស្រុកពង់ត្រាច ខេត្តកំពត ហើយភ្នំនេះផងដែរក៏ជាកន្លែងរមណីដ្ឋានមួយដែរ ហើយថែមទាំងល្បីល្បាញ ដល់អ្នកនៅឆ្ងាយៗ និងដារាសម្ដែងជាច្រើនដែលបានយកកន្លែងនេះបកសម្ដែងរឿងជាច្រើនផងដែរព្រោះកន្លែង នោះមានភាពធម្មជាតិស្រស់ស្អាតជាច្រើន។
[[File:51 10bd3-Picture-of-Kampong-trach.jpg
| ឈ្មោះសាលាដែលខ្ញុំធ្លាប់រៀន | ឆ្មាំដែលរៀន | ផ្សេងៗ ! |
|---|---|---|
| បឋមសិក្សាវត្តព្រែកក្រឹស | 2006-2008 | |
| បឋមសិក្សាតន់ហន់ | 2008-2011 | |
| អនុវិទ្យាល័យដើមស្នាយ | 2011-2014 | |
| វិទ្យាល័យអង្គសុរភី | 2014-2016 | |
សូមមើលផងដែរ[កែប្រែ]
| |||||||||||||||||